PSİKİYATRİ

9. BÖLÜM

Dikkat dikkat bölüm başlıyor...

🪐🖤

***
🪐9. BÖLÜM🪐
***

"S-sen kimsin?"

Ne diye kekelemiştim şimdi ben? Sırası mıydı gerçekten? Tamam belki karşımdaki adamın tek renkli yanı gözleriydi ama bu kekelemem için bir neden değildi. Kısa olan siyah saçları ve esmer olan ten rengi birbirine uyumlu olsada gözleri bal sarısıydı ve bu istenmesede dikkat çekiyordu. Onu böyle soğuk yapan şey neydi bilmiyordum ama insanın tüylerini ürperten bir soğukluğu olduğu kesindi. Her ne kadar kabul etmek istemesemde bu onu havalı bile yapıyordu.

"Tamam görünüşüm insanları korkutur ama insanda yemiyorum." diyerek gülümsedi.

Ne korkacaktım ben bundan? Eğlenerek kurduğu bu cümle sinirlerimi bozmuştu ve ben yine kendimden beklenen bir hareket yaparak kaşlarımı çattım.

"İnsan yesen ne yazar?"

"Korkmadın yani öyle mi?"

Ne ima ediyordu bu salak? Tamam belki korkutucu derecede karanlık görünüyordu ama birini korkutmaya yetmezdi.

"Evet korkmadım. Benim gibi bir lise öğrencisisin işte, neyinden korkacağım?"

"Öyle olsun. Savaş ben. Korkmadıysan tanışırsın herhalde."

Korkmadıysam tanışır mıyım? Bu nasıl bir mantıktır? Bana elini uzattığında önce eline öylece baka kaldım. Tanışmalı mıydım bu Savaş denen mafya kılıklıyla?

"Hani korkmuyordun?"

Başımı uzattığı elinden kaldırarak sinirle gözlerinin içine baktım ve elimi eline uzattım.

"Korkmuyorum zaten. Sadece insanlarla 'korku' üzerinden bir tanışma yaratmaya çalışan seninle tanışmak istemiyor olabilirim." dedim sinirle.

"Adın?"

Sanki bilmiyormuş gibi sorduğu bu soruya göz devirdim.

"Tuvana." dedim sinirle çattığım kaşlarımı bozmadan. Mafya kılıklı kendini beğenmiş psikopat! Ne istiyordu ki bu benden?

"Sakin ol şampiyon, anladık korkmadın."

"Anlasan iyi edersin zaten! Şimdi çekil önümden!" diyerek elimi avucunun içinden kopardım.

Bu söylediğimle ellerini bir suçluymuş gibi havaya kaldırdı ve sırıtarak kenara çekildi.

Yemin ederim bütün gereksizler beni buluyor.

"Buyur geç şampiyon."

"Ah yeter be! Biri prenses der biri şampiyon, anlama anlayışınız kıt mı sizin?! Ne alıp veremediğiniz var lan ismimle, pardon, direkt benimle?!"

Bu ani çıkışımı beklemiyormuş gibi görünüyordu ama daha bir cevap veremeden arkamdan sakin ama alaylı bir ses geldi.

"O benimle kıyaslanabilecek biri değil prenses."

Yok canım o değildir.

Bilinç altım bana şu an bir oyun oynuyorsan hiç sırası değil!

Hayır, maalesef bu bilinç altımın bana oynadığı bir oyun değildi, hatta şu an tam arkamda duruyordu. Ne işine giriyorsa!?

Karşımdaki adamın sinirlendiğini fark ederken hızla arkamı döndüm. Bu ne diye hep dibimde bitiyordu ki? Ellerini pantolonunun ceplerine sokmuş gayet cool bir tavırla karşımda dikiliyordu.