Bir insanın söylemediği ya da söyleyemediği şeyleri dışarıya yansıtma şekli elindeki tuttuğu kalemden geçer. Dilinin söyleyemediği sözleri, zehirleri bir kalemin ucundan döküverirsin. Belki fazla kırıcı olursun ama sen zaten mahvolmuş bir şekildesin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir fotoğraf karesinin ünlü bir ressamın elinden çıkmış bir tablo gibi olduğunu hissetmek, gözle görülür bir şekilde içindeki tutkulu bir aşkın olmasından kaynaklanıyor olsa gerek. Şehvete eşlik eden fırça darbelerinin izleri sürüklüyordur onu en güzel köşeye asılmaya layık kılan. Boyaların birbiriyle karışması gibi iki kalbinde birbirine karışarak tutması ortaya çıkan eseri dahada ayrıcalıklı kılıyordur belkide. İki zıt rengin gözalıcılığı benimsenmiştir aitliğe. Siyah, beyaz ve karışımları hiç bu kadar yakışmamıştı bir aşkı simgelemeye. Siyahın içinde barındırdığı kötülüklere rağmen kalbini tek bir beyazla temizlemeye çalışması çokta kolay olmasa gerek. Çünkü unutulan bir ton ortaya çıkar paletin üstüne. "Gri" kötülüğün içinde masumluğun bulunmadığını ispatlarcasına tuvâle tutunup kendini gözler önüne sermiş. Kadının masum saflığı erkeğin karanlığı temsil eden siyahlığını açacak kadar renk veremiyor olması daha değerli kılmıştır bu tabloyu belki de. İki zıtlığın uyumu aşklarını körüklenmiş sonsuzluğa doğru bıraktı. Tüm acılarını siyaha, mutluluklarını beyaza, tutkularını ise gri tonuna akıtmış damlalardır bu sevda. İşte ressamın "küllerin saf karanlığı" adlı çalışmasıdır bu eşsiz sanat parçası.
