Duygularımı elimden almışsın gibi hissizleştim. Ağlayamıyorum, gülemiyorum, üzülemiyorum bile. Senin ardından duygularımda sürüklendi, hırpalandı sonunda yitirdi kendisini. Bu iyi mi kötü mü seçemiyorum. Bir çok insan bir konu üzerine göz yaşları akıtırken ben sadece izliyorum, donuk bir ifadeyle. Bazen neden ağlamıyorsun diye soruyorlar bana. Cevap veremiyorum, öylece bakıyorum yüzüne. Ağlarsam belki içimdeki bu dolmuşluk, boğulma hissi geçecek. Ama olmuyor. Bana en büyük cezayı vermişsin bilmeden. Senin ardından yok olmuşum, varlığım hissedilemez oldu. Hissiz kelimesinin sözlükteki anlamı gibiyim. "Duygusuz" benimle bütünleşti beni sahiplendi en sonunda da yok etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimdeki Ses
RandomBir insanın söylemediği ya da söyleyemediği şeyleri dışarıya yansıtma şekli elindeki tuttuğu kalemden geçer. Dilinin söyleyemediği sözleri, zehirleri bir kalemin ucundan döküverirsin. Belki fazla kırıcı olursun ama sen zaten mahvolmuş bir şekildesin...