Nightmare / VKook

33~ Sevgilim Olur Musun?

Lütfen beğenip yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar!

Bölüm şarkısı: Jungkook- Still with you

33. Bölüm

Amcamın yanında yapacağım şeyler tamamlandığında, aklıma amcamın söylediği gibi babamın iş yerine gitmek gelse de bugünlük bu kadar bilginin fazlasıyla yeterli olduğunu düşünüp eve gelmeyi tercih etmiştim. Nasıl bu kadar sakin kalabildiğimi cidden anlayamıyordum. Yıllardır kaza ile öldüğünü düşündüğüm ailem aslında bir cinayete kurban gitmişlerdi. Amcam beni ve Jiyeon'u yanında barındırmadığı gibi, bana yalan da söylemişti. Bugün onu silahla korkutmasaydım asla da bu gerçeği bana söylemezdi. Abisinin ölümünün üstünü bu kadar kolay kapatabilmiş olması fazlasıyla sinir bozucuydu. Jiyeon'a herhangi bir zararı veren kişiyi ne olursa olsun yaşatmazdım. Amcam ise abisinin katilini saklamış, yeğenine yalan söylemişti. Gerçekten çok korkunç biriydi.

İçimde tekrar yeşeren, geri dönüp amcamı öldürme fikrini zihnimden atmak için kafamı hafifçe iki yana sallayıp önünde durduğum kapıya baktım. Elimde tuttuğum anahtarı kapının deliğine yerleştirip içeri girdiğimde içeriden gelen sesler ile duraksadım. Jungkook bu saatlerde hep işte olurdu fakat duyduğum seslerin Jungkook'a ait olduğundan da emindim.

Kapıyı arkamdan kapatıp anahtarı vestiyerin üzerine bıraktığımda içeriden gelen birkaç saniye kesildi. Ceketimi de çıkarıp vestiyere astım ve adımlarımı salona yönlendirdim. Salona girdiğimde gözlerimin odağı ilk Jungkook oldu. Siyah gözleri ile karşılaşan gözlerimle aklıma birçok anı hücum etti fakat anı silsilesinin durduğu kısım tam da Jungkook ile dudaklarımın birleştiği anıydı. Utançla gözlerimi kaçırmamak için kendimi fazlasıyla zorladım ve daha fazla Jungkook'a bakarak kendimi kötü duruma düşürmemek için hızlıca irislerimi Jungkook'un karşısında, ayakta duran diğer kişiye çevirdim. Gördüğüm tanıdık yüzün buraya olan yabancılığı kaşlarımın çatılmasına neden olduğuna adımlarımı içeri yönelttim.

" Jaebum," dedim adımlarım Jungkook'un yanında, Jaebum'un karşısında duraksarken. " Senin ne işin var burada?" Sesimi telaşlı ve endişeli çıkmaması için fazlasıyla zorlarken Jaebum'un bakışları bana döndü. Jackson'ın ölümü nedeniyle gelmiş olma ihtimali yüksekti fakat bunun için gelmesi kesinlikle ne onun için ne de bizim için iyi olurdu. Tüm delilleri ortadan kaldırdığımız bir cinayeti öğrenmiş ve bize hesap sormayı amaçlamışsa Jungkook onu yaşatmazdı. Yaşamaması benim açımdan da iyi olurdu fakat Jackson'dan sonra bir arkadaşımın daha ölmesini zihnim nasıl karşılardı bilemiyordum. Tamam, birçok kişiyi öldürmüş bir katil olabilirdim fakat ben de sırf benim öldürdüğüm kişiyi biliyor diye bir suçsuzu öldürmeyi kabul edecek kadar cani ve duygusuz biri değildim.

" Bay Jeon ile konuşmama gereken şeyler vardı," dedi Jabum düz bir ifadeyle. Yan yana olduğumuz her an gülümseyen Jaebum'un bu duygusuz hali rahatsız edici geldiğinde kaşlarım çatıldı. Bakışlarımı birkaç saniyeliğine Jungkook'a çevirdiğimde dikkatle bana baktığını gördüm. Hızlıca tekrar Jaebum'a döndüm.

" Ne konuşacağınızı öğrenebilir miyim?" dedim sesimi şüpheli çıkarmamaya çalışarak. Benimle değil de Jungkook ile konuşacak olması çok daha garipti. Saniyeler geçtikçe daha da huzursuz hissetmeme neden oluyordu.

Jaebum Jungkook'a hızlı bir bakış atıp tekrar bana döndü. Siyah renkli saçları dalgalı bir tutamı gözünün önüne düşünce parmaklarıyla geri ittirdi. " Tabii ki de öğrenebilirsin," dedi alaylı diyebileceğim bir ses tonuyla. " Bay Jeon'a görevimi yerine getirdiğim için paramı almam gerektiğini söylüyordum. Para konusunda sorun çıkarmayan biri olduğunu bilsem de son defa seni de görmek için buraya gelmeyi tercih ettim."