Nightmare / VKook

4~ İlk Görev/2

Lütfen beğenip yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar!

4. Bölüm

Çok fazla plan insanı olmamıştım şu an dek. Doğaçlama yapmak her zaman benim için daha kolay olmuştu. Bu yüzden Bay Jeon'un kurduğu plana tamamen uymak çok da işime gelmiyordu. Mesela plana göre doktor bardan çıktıktan sonra harekete geçmem gerekiyordu fakat o odada küçük bir çocuk varken benim beklememi istemesi kesinlikle çok saçmaydı. Sonuçta önemli olan görevin gidişatı değil sonucuydu. Doktoru öldürdüğüm sürece bende bir sorun yoktu.

Korumaları hallettiğim halde son kez etrafı kontrol edip cebimde duran siyah maskeyi taktım ve belimdeki silahı elime alıp hızla odaya girdim. Odanın ses yalıtımına sahip olması zaten tahmin ettiğim bir şeydi fakat ses yalıtımının ne kadar iyi olduğunu kapıyı açtığım saniye kulaklarımı uğuldatan çocuk ağlama ve yalvarma sesleriyle daha iyi anladım. Gözüm sinirden seğirirken odadaki çığlıklar nedeniyle kapıyı açtığımı duymamalarını lehime kullanarak kapıyı yavaşça kapattım ve koridorda yürüyüp silahımı önümde tutarak hızla odaya girdim. Kendimi her şeyi görmek için hazırlamıştım fakat elleri yatağın demirlerine bağlı şekilde çırpınarak ağlayan kız çocuğunu görmek vücudum sızlattı. Bir anda o kızın yerinde Jiyeon'un olduğunu düşündüğümde elimdeki silahla doktoru kafasından vurmamak için kendimle mücadele ettim.

Önce öğrenmem gereken şeyler vardı. Önce konuşturacak sonra anasından emdiği sütü burnundan getirecektim.

Odada sadece bağlı şekilde duran kızın olmasından ve odanın içinde bir kapı da bulunmasından doktorun banyo yaptığını anlayıp küçük kıza döndüm. Bir şeyler için geç kalmış olmamayı umarak silahımı belime yerleştirdim ve birkaç adımda kızın yanına ulaştım. Ben yanına geldiğim gibi çıplak bedenini benden kaçırmaya çalıştığında alt dudağımı dişledim. Ağlamaktan gözleri kızarmış, vücudu korkudan zangır zangır titrer hale gelmişti. Rahatsız olmaması için hızlı bir bakışla kontrol ettiğim vücudunda herhangi bir kızarıklık veya morluk görmemem derin bir nefes vermeme neden oldu. Ağzıma taktığım maskeyi çenemin altına indirdim.

" Güzelim, şimdi sakinleş ve beni dinle," dedim sakin bir sesle fakat kız beni duymuyor gibiydi. Hızla bağlı ellerini çözdüğümde sendeleyerek ayağa kalkıp benden uzaklaştı ve odanın bir köşesine geçti. Korkuyla kıvrılan vücuduna ve hıçkırıkları nedeniyle konuşmakta zorlayan dudaklarına baktığımda ağlamamak için dişlerimi sıktım. Gözlerimi hızla etrafta gezdirdiğimde gördüğüm kız kıyafetlerini elime alıp hızlıca kenara sinmiş kızın yanına gittim. " Sana gerçekten hiçbir zarar vermeyeceğim," dedim titrek çıkan sesimle. Bu küçük kızın yerinde Jiyeon'un olduğunu düşünmek içimi daraltıyor, nefes almamı zorluyordu. Eğer yerinde kız kardeşim olursa onu korkutmadan nasıl yaklaşacağımı düşünmeye zorladım kendimi.

" Bana güvenmediğini biliyorum fakat seni buradan çıkarmam için bana güvenmen lazım." Kız iç çekişleri içinde kahverengi gözlerini sonunda bana çevirdiğinde yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirdim. " Eğer bana güvenmiyorsan," deyip cebimdeki bıçağı çıkardım ve kızın ulaşabileceği şekilde yere koydum. Kız bıçağı gördüğünde irkilse de gözlerini benden çekmedi. " Eğer sana zarar vermeye çalışırsam bununla beni bıçaklayabilirsin." Kız hıçkırdı ve titrek elleriyle bıçağı eline aldı. " Yavaşlamaya başlayan gözyaşlarıyla gülümsedim.

" Şimdi seni hızla giydireceğiz ve sen kapının önüne çıkacaksın. Ben seni alması için birini çağıracağım fakat sakın sana yaklaşan herkese güvenme. Çağıracağım kişinin adı Jongin. Sana adını söyleyene kadar kimseyle konuşmamalısın." Kız kafasını salladığında arkamda duran kıyafetlerini ona doğru uzatıp geri çekilip arkamı döndüm. Ona mahremiyet alanı sunmak için yaptığım bu hareketten birkaç dakika sonra elimde hissettiğim baskıyla kafamı kenara çevirdim. Kız giydiği pembe elbisesi ve büyük kahverengi gözleri ile bana baktığında gülümsememi büyütüp eğildim. Doktorun her an çıkabilecek olması hareketlerimi elimden geldiğince hızlı yapmama neden oluyordu.