Nightmare / VKook

39~ Üç Ölü

Lütfen beğenip yorum yapmayı unutmayın. Bu bölüm final olsa da asıl tüm cevapları bundan sonra paylaşacağım sürpriz bölümde anlayacaksınız. Lütfen aklınızda kalan soruların tamamının cevabı için gelecek bölümü bekleyin. İyi okumalar!

39. Bölüm Final\ 2. Kısım

Ölümüne saniyeler kalmış bir idam mahkûmu gibiydim. Hâkim kalemi kıralı çok uzun zaman olmuştu fakat be o ipe asılacağımı yeni yeni kavrıyor, tüm vücuduma korkuyu bir kıyafet gibi giymeye şu an başlıyordum. Sanırım bazı şeyleri ne kadar erken fark etsek de sonucunda olacak şeyleri tamamen kavrayamıyorduk. Öleceğimi günlerdir biliyordum fakat üzerime kapanmış hissizlik örtüsünün altından daha yeni kafamı çıkarıp bakabiliyordum karşımda dikilen ölüme. İliklerime kadar titriyor, tüm bedenimde bir yılan misali sinsice gezinen ter damlalarına maruz kalıyordum. Dönüş yoktu, umudumsa ondan daha beterdi.

Açılan kapının ardındaki takım elbiseli, uzun boylu ve fazlasıyla ciddi bir yüz ifadesine sahip adama baktım yüz ifademi sabit tutmaya çalışarak. Bunu ne kadar başarabildiğimden emin değildim çünkü içimde cesedi kokmaya yüz tutacak kişinin sayesindeydi başarılı maskelerim. Artık kabuğu kırılmış bir mercanın içindeki inci kadar savunmasız ve kullanılmaya açık bir haldeydim.

Adam önce bana sonra da Jungkook’a baktıktan sonra kenara çekildi içeri girebilmemiz için. Nereden geldiği belirsiz bir cesaretle Jungkook’u beklemeden içeriye adım attığımda girişin tam karşısında bulunan büyük merdivenlerle karşılaştım. Sağ tarafımda ise başka bir kapı vardı. Ne tarafa gideceğimizi göstermesi için az önce bize kapıyı açan kişiye baktım içimde büyüyen tedirginliği görmezden gelmeye çalışarak. Gerçekten tüm vücudum zangır zangır titriyordu ve ben hala ayakta durmaya, cesaretli rolü yapmaya çalışıyordum. Üstelik beni bu rolü oynamak zorunda bırakan yönetmen âşık olduğum kişiydi. Tüm tiyatroyu zorba ve acımasız bir yönetmenin insafına bırakan kişilere mi sinirlenmeliydim yoksa böyle olmayı tercih eden, arka planda fazlasıyla çaresiz olan yönetmene mi?

“ Lütfen içeri geçin,” diyen takım elbiseli adama baktığımda önünde durduğum kapıyı açtığını fark ettim. Düşüncelerime fazlasıyla dalmış olduğum için olsa gerek, ne ara önüme geçtiğini bile fark etmemiştim. Terlerle kaplanmış avuç içlerimi kot pantolonuma sürüp, aklıma gerginliğimi azaltmasını umarak Jiyeon ile olan anılarımı getirmeye başladım fakat bu anıların hemen peşinden bir daha onu göremeyeceğim düşüncesi de geldiğinde aniden bastıran acı bir yorgunlukla adımlarım sendeledi. Biraz gerimde duran Jungkook kolumu hızla tutarak düşmemi engellediğinde odanın içinde yüksek sesli bir erkek sesi duyuldu.

“ Sizin ilişkiniz fazlasıyla ilerlemiş gibi duruyor.” Ses tanıdık değildi fakat kim olduğunu bildiğim için gözlerimi sertçe birbirine bastırıp, sakinleşmek adında derin nefesler aldım. Hala kolumu tutan Jungkook’un da aldığı derin nefeslerin sesi kulağımı doldurmaya başladığında uzun süre sessiz kalmamamız adına gözlerimi açtım ve dik bir pozisyona gelerek gözlerimi karşıya çevirdim. Odanın kocaman olduğunu incelemediğim halde anlamıştım. Bu kocaman odanın ortasında bulunan, tek kişilik ve fazlasıyla gösterişli olan deri koltukta bir adam oturuyordu. Yaşlı değildi fakat çok genç de durmuyordu. Kırklı yaşlarında olduğunu düşündüm. Siyah, içinde beyaz bulunduran saçları vardı. Kısık, kahverengi gözleri; hafif tombul bir vücudu vardı. Üzerinde siyah renkli bir takım elbise duruyordu ve üstünde oturduğu koltukta bir bacağını dilek kısmından diğer bacağının diz kısmına koymuştu. Fakat onda en çok dikkat çeken nokta kesinlikle gözlerine yerleşen ifadeydi. Eğleniyordu, bu eğlencesinin ilk kaynağının benim titreyen vücudum olduğunu anlamak da zor değildi. Uzun uzun süzdü vücudumu ardından gülümsemesini büyültüp, koltuktan yavaş bir hareketle kalktı. Geri adım atma isteğinin ele geçirdiği vücudum refleksle hala Jungkook’un tuttuğu kolumu kendime çekmeme neden oldu. Jungkook’un bakışlarının bana döndüğünü hissettim fakat ona dönmeden, karşımdaki adama bakmaya devam ettim.