ေ႐ွာင္းတိုင္းျပည္ ဟာ ဆိုရင္ျဖင့္
စစ္အင္အား ေတာင့္တင္းလွၿပီး
လူမႈစီးပြားေရး ေတြ အဆင္ေျပတဲ့အတြက္
သာမန္ တိုင္းျပည္မ်ားက ေ႐ွာင္း တိုင္ျပည္ကို မယွဥ္ ႏိုင္ၾကေပ။
စစ္အင္အား ေတာင့္တင္းမႈကို အေၾကာင္းျပဳ၍
ေနရာသစ္မ်ားကို တိုးခ်ဲ့ၾကသည္။
ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ၿပီး မြန္ျမတ္လွတဲ့ ေ႐ွာင္းနန္းေတာ္တြင္...
စစ္ေရးေလ့က်င့္ေနတဲ့ သားေလးကို ၾကည့္ကာ
ေ႐ွာင္းဘုရင္မွ ဦးရီးေတာ္ကို...
" သားေတာ္ေလးေတာင္ ဓားေရး ေတာ္လာၿပီ "
" မွန္လွပါ မင္းႀကီး "
" လီ႐ွင္း ငယ္ငယ္တုန္းနဲ႔ေတာင္ တူေသးတယ္ေနာ္
ဦးရီးေတာ္ " လို႔ ေျပာရင္း ဝမ္းနည္းတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံုဟာ
ဓားေရး ေလ့က်င့္ေနတဲ့ ကေလးကို ေငးၾကည့္ေနသည္။
" အတိတ္က အျဖစ္ဆိုးေတြကို ေမ့လိုက္ပါ
မင္းႀကီး... "
" ကိုယ္ေတာ္သာ အဲ့တုန္းက အဲ့ေနရာမွာ မရိွခဲ့ရင္
သူလည္းခုခ်ိန္ဆို အသက္႐ွင္ေနရမွာ "
ဦးရီးေတာ္ ေ႐ွာင္းက်င္ ကလည္း အတိတ္က အေၾကာင္းအရာေတြ ေခါင္းထဲေပၚလာၿပီးမ်က္ရည္မ်ားပင္ဝဲလာသည္။
ထိုအခ်ိန္ ဓားေရးေလ့က်င့္ေနတဲ့ မင္းသားေလး
သူတို႔ ဆီ ေျပးလာၿပီး...
" ခမည္းေတာ္နဲ႔ ဆရာ
ဘာလို႔ မ်က္ရည္ေတြ ဝဲေနတာလဲဟင္ "
မင္းသားေလး ေမးေတာ့မွ
ေ႐ွာင္းမင္းႀကီးႏွင့္ ဦးရီးေတာ္ ေ႐ွာင္းက်င္က
အတိတ္က လြမ္းေဆြးစရာ မ်ားကေန လက္ရိွအခ်ိန္သို႔
ျပန္လည္ေရာက္ရိွလာၾကေတာ့သည္။
" ခမည္းေတာ္ဆီ လာပါအံုး သားေတာ္ "
လို႔ေျပာကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႔တန္းေပးလိုက္ကာ
သားေတာ္ေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဝင္ေစသည္။
၁၄ ႏွစ္အရြယ္ သားေတာ္ေလးကပဲ ထြားလြန္းတာေၾကာင့္လား
သူပဲ အသက္အရြယ္ရလာ၍ လားမသိ
သားေတာ္ေလးကိုေတာင္ သိပ္မႏိုင္ခ်င္ေတာ့ေပ....
" ခမည္းေတာ္... "
" ဘာေျပာစရာရိွလို႔လဲ သားေတာ္ "
" ခမည္းေတာ္ ရဲ႕ စာၾကည့္တဲ့ အေဆာင္မွာ
ဝမ္လီ႐ွင္း ဆိုတဲ့ စာသားေလးထြင္းထားတာေတြ႔လို႔
ဝမ္လီ႐ွင္းဆိုတာ ဘယ္သူလဲ ခမည္းေတာ္ "
