မနက္မိုးလင္းေသာအခါ ေၾကးငွက္သံတို႔ေၾကာင့္
ရိေပၚ ႏိုးလာတယ္။
ခုေနာက္ပိုင္း အခိ်န္ေတြဟာ သူ႔အတြက္ ေနရတာ စိတ္ခ်မ္းသာသည္။
မနက္ေရာက္ရင္ ေႏြးေထြးလြန္းတဲ့ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲမွ
ႏိုးထရတယ္။
ညဆိုလည္း ခ်စ္ရသူရင္ခြင္မွာ ေႏြးေထြးလံုျခံဳစြာ ေမွးစက္ခြင့္ရတယ္။
အခ်ိန္တိုင္းလိုလိုဟာ ခ်စ္ရတဲ့ မင္းႀကီးနားမွာ
အျမဲရိွေနတယ္။
အိပ္ရာထက္မွ ထလိုက္ေတာ့ သူ႔လက္ကို
ဆြဲၿပီး ရင္ခြင္ထဲ ျပန္ထည့္တာခံရသည္။
" အေစာႀကီး ရိွေသးတယ္ေလ အသဲေလးရဲ႕ "
မင္းႀကီးရဲ႕ တစ္ခါတေလ ေခၚတဲ့ နာမ္စားေတြဟာ
သူ႔အတြက္ ၾကက္သီးထေလာက္ေအာင္ပင္
ရင္ကိုတုန္ခါေစသည္။
" မေစာေတာ့ဘူး ေကာရဲ႕
ေနာက္ေတာင္က်ေနၿပီ ေလ ၊ အဘြားဆီ သြားဖို႔က "
" အာ...ဟုတ္သားပဲ ကိုယ္လဲ ထၿပီ
ဒါနဲ႔ ေကာလို႔ ေခၚလို႔ အျပစ္ေပးရအံုးမယ္ "
ဆိုကာ နဖူးေပၚ က်ေရာက္လာတဲ့
ခပ္ေႏြးေႏြး အေငြ႔အသက္ေလး...
ဝတ္ရံု႐ွည္ကို လႊမ္းျခံဳထားတဲ့ မင္းႀကီးေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕
ခန္႔ညားမႈကို သူ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
အခ်ိန္အတန္ၾကာေလာက္ေအာင္ပင္...
" ကိုယ့္ ကို ခါးစည္းေပးပါအံုး ႏွလံုးသားေလးရဲ႕ "
" ပိုျပန္ပါၿပီ "
လို႔ ေျပာကာ ခါးစည္းႀကိဳးကို ခ်ည္ေပးလိုက္ပါတယ္
" ျမင္းနဲ႔သြားမွာလား လွည္းယ်ာဥ္နဲ႔ သြားမွာလား "
" ျမင္းနဲ႔ပဲ သြားမယ္ေလ တျခားသူေတြ ပင္ပန္းၾကပါအံုးမယ္ "
" ကိုယ့္ေတာ့္ ကေလးေလးက အသဲေတြယားေအာင္လုပ္ေနျပန္ၿပီ ခ်စ္လိုက္တာ "
လို႔ ေျပာရင္း လက္က ပါးေဖာင္းေလးေတြကို
မနာေအာင္ ဖ်စ္လိုက္္သည္။
" ဘာမွလည္း မလုပ္ဘဲနဲ႔ကို...
သြားၾကရေအာင္ ေနာက္က်ေနအံုးမယ္ "
မင္းႀကီး ေ႐ွာင္းက်န္႔နဲ႔ ၾကင္ယာေတာ္တို႔ နန္းေတာ္အျပင္
ထြက္ေတာ့ ကိုယ္ရံေတာ္ တပ္ဖြဲ႔ကလည္း ေနာက္မွတစ္ပါတည္း လိုက္ၾကသည္။
ျမင္းအပို ရိွႏွင့္သားေပမဲ့ အခ်စ္ေတြ လြန္ကဲေနတဲ့
မင္းႀကီးကေတာ့ ၾကင္ယာေတာ္ေလးကို သူနဲ႔အတူ
ျမင္းတစ္ေကာင္ထဲ စီးေစသည္။
အရင္ကလည္း ႏွစ္ေယာက္ခရီးသြားရင္ ျမင္းေကာင္းတစ္ေကာင္ကိုသာ ႏွစ္ေယာက္အတူ
စီးေစတယ္။
အေၾကာင္းကေတာ့ ၾကင္ယာေတာ္ဝမ္ကို အျမဲ
ရင္ခြင္ထဲ ထည့္ထားခ်င္လို႔ပင္။
