ေ႐ွာင္းက်န္႔ ရိေပၚကို လိုက္႐ွာေနရင္း
သူ ရိေပၚကို ေတြ႔ဖို႔အေၾကာင္းဖန္လာတဲ့
ေတာစပ္ေနရာေလးသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ၊၊
သူ ေတာစပ္ေလးကို ေငးၾကည့္ေနရင္း
" ဟို မင္းသားေ႐ွာင္းက်န္႔ အန္တီတို႔ကို တစ္ခုေလာက္ကူညီပါလား "
ဆိုကာ ေနာက္ဘက္မွ ၾကားရေသာ အသံေၾကာင့္
ေ႐ွာင္းက်န္႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ
က်င္ဟာရင္တို႔ သားအမိ ၂ ေယာက္...
" ခုထိ ရြာမျပန္ေသးဘူးလား "
" အင္း ရြာက လူေတြနဲ႔ လူစုကြဲသြားလို႔
ဒါေၾကာင့္ ဒီေတာစပ္ ဟိုဘက္ကို လိုက္ပို႔ေပးပါလား
ေတာထဲမွာ သားရဲတိရစာၦန္ေတြ မ်ားလို႔ မသြားရဲတာေၾကာင့္ပါ "
ေ႐ွာင္းက်န္႔ က်င္ဟာရင္ကို ေတြ႔ေသာအခါ
အရင္ ရိေပၚကို က်င္ဟာရင္ ျပဳမူခဲ့တာေတြကို
ျပန္ျမင္ေယာင္ၿပီး
မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ကာ
" ရိေပၚေတာင္ တစ္ေယာက္ထဲ ေတာထဲလာဝံတာပဲ
အေဒၚတို႔က သားမိ ၂ေယာက္ေလ အေဖာ္ရိွတာပဲ
ကိုယ့္ဘာသာ သြားၾကပါ "
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ျမင္းကို ျပန္လွည့္လိုက္ၿပီး
ထိုေနရာ ျပန္ရန္အလုပ္
" မား သားေၾကာက္တယ္ "
" သားရယ္ မားလည္း ေၾကာက္တာေပ့ါ"
က်င္ဟာရင္တို႔ သားအမိ ၂ ေယာက္ရဲ႕
ေၾကာက္ရြံ႔ေနတဲ့ အသံၾကားေတာ့
ျပံဳးလိုက္မိျပန္သည္။
တျခားသူ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူျပံဳးမိတာ
ပထမဆံုးအႀကိမ္ပင္။
ရိေပၚ ခံစားရတာေတြထက္ မပိုရင္ေတာင္
က်င္ဟာရင္တို႔ သားအမိကို
တန္းတူ ခံစားေစခ်င္မိသည္၊၊
က်င္ဟာရင္တို႔ ေတာထဲကို ဝင္ရန္ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနၾကၿပီး
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေနမဝင္မီ ေတာထဲသို႔ ဝင္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ ေတာထဲေရာက္တာနဲ႔
ေအးျမ စိုစြတ္ေနသည္။
" မား ေ႐ွ႕ကို ဆက္မသြားပါေတာ့နဲ႔
သားေၾကာက္လို႔ "
" တိးုတိုးေန ဟာရင္း
အသက္ကျဖင့္ ၁၉ ေက်ာ္ၿပီ
အဲ့ေလာက္ျဖစ္မေနနဲ႔ မားလည္း ေၾကာက္တာပဲ "
ခ်ံဳေတြထဲမွ တ႐ႈပ္႐ႈပ္ၾကားေနရတဲ့ ေျခသံမ်ားေၾကာင့္
ေၾကာက္စိတ္က အတိုင္းမသိ ႀကီးစိုးေနသည္။
