𝕴'𝖑𝖑 𝖇𝖊 𝖇𝖆𝖈𝖐 ✨ 2PM Taeckay

5. Mixed Signals

Od samego rana Taecyeona budziły telefony od jednej osoby. Gdy otworzył oczy, był przekonany, że wczorajsza sytuacja była tylko snem. Kiedy usłyszał przy uchu głos Minjuna, od razu się rozbudził z poczuciem rzeczywistości.

- Dobrze, że już nie śpisz - powitał go. Zaspany Taecyeon zerknął na zegarek. Dochodziła ósma, co zupełnie nie oznaczało jego godziny do pobudki. - Zaraz przyjedzie mój sekretarz i powie ci co masz robić. Musimy jeszcze podpisać dużo dokumentów, nie ma z czym zwlekać. Teraz powiedz mi, ilu masz etatowych pracowników, czy przeprowadziłeś szkolenia i ile godzin tygodniowo otwarty jest warsztat?

- Minjun - charknął przez suche gardło. - Widzisz która godzina?

Wybity mężczyzna zamilkł dopóki nie dotarła do niego w pełni odpowiedź.

- Normalna godzina pracy - odrzekł oficjalnym tonem. - Przygotuj wszystkie dokumenty. Mamy dużo do zrobienia.

Po tych słowach rozłączył się, a Taecyeon zaklął. Niezgrabnie wstał z łóżka aby przygotować się do odwiedzin sekretarza, choć jedyne co zdążył zrobić przed dźwiękiem dzwonka do drzwi, to ubrać się.

- Nieźle tu mieszkasz - skwitował, kiedy Taecyeon prowadził go do biura w piwnicy. - Szkoda byłoby wyrywać cię z twojego naturalnego środowiska.

Taecyeon udawał, że nie usłyszał tego komentarza na swój temat. Mieszkanie niewielkie, za to bardzo przestronne, urządzone było nowocześnie i kolorowo. W oczy Chansungowi musiał rzucić się podwieszany fotel, a w drodze do biura worek treningowy i całe centrum dowodzenia z konsolami do gier.

- Jak się nazywasz? - zapytał od razu, schylając się po teczki.

Sekretarz posłał mu dziwne spojrzenie, a Taecyeon zaśmiał się bezgłośnie. Wydawało się, że jest taki sam jak jego pracodawca, mimo tego, że młodszy.

- Hwang - odparł krótko, a Taecyeon posłał mu przeciągłe spojrzenie. - Chansung.

- Powiedz mi... Jaki jest Minjun? - spytał szybko, obawiając się, że Chansung nie będzie miał czasu rozpatrywać dłuższych pytań. - Pracujesz dla niego już jakiś czas, musisz go znać. Jaki on jest?

- Pan Kim bardzo ceni sobie dokładność i planowość - odparł z zadartym podbródkiem. - Nie lubi spontaniczności. Wszystko musi mieć rozpisane, dlatego nie spodobało mu się to małżeństwo. - Po chwili podniósł wzrok znad dokumentów i zlustrował Taecyeona. Pewnie oczami wyobraźni widział ich stojących obok siebie, tak zupełnie różnych; Minjuna w garniturze, napiętego jak struna i Taecyeona z założonymi rękami, szeroko stojącego na nogach, w tank topie, dresach i wysokich skarpetkach. - Ale myślę, że za kilka dni mu przejdzie i przyzwyczai się do sytuacji.

- A prywatnie? - dodał pospiesznie. - Co robi w wolnym czasie?

- W wolnym czasie? - Chansung podniósł długopis, jakby zastanawiał się nad sensem tego stwierdzenia. Zupełnie jakby w planie dnia pana Kima nie było czegoś takiego. - Czasem chodzi na imprezy służbowe albo lata do Chin.

Imprezy służbowe brzmiały jak coś zbliżonego do języka Taecyeona, więc zdecydował się na tym przystanąć. Oddał Chansungowi wszystkie potrzebne dokumenty i poprosił go jeszcze aby przekazał Minjunowi, że zjawi się u niego wieczorem - liczył na to, że po dobie czasu będzie bardziej chętny do rozmów.

Najlepszym sposobem wkupienia się w czyjeś łaski, niezależnie od płci i statusu, według Taecyeona i pewnie setek innych ludzi, był ciepły posiłek przygotowany po całym dniu ciężkiej pracy. Z racji, że Taecyeon mieszkał sam od czasów nastoletnich, gotować musiał się nauczyć, więc teraz korzystał z tej umiejętności.