Karanlıklar İçinden

Bölüm 18

Brian sabaha karşı elinde kadehiyle yatağında uyumakta olan genç kızı izliyordu. Dün geceyi unutamayacak kadar çok beklemişti. Onun kokusu, ismini sayıklayışı, dokunuşları, teni ve tutkusu zihninden gitmiyordu. Uyuyakaldığından beri saatlerce onu izlemişti. Zaten uyuyamadığı için başka ne yapabilirdi ki? Arada odayı turlasa da içindeki heyecan geçmiyordu. Yaşananlar gerçek dışıydı.

Şömine olmadığı için oda gereğinden fazla soğuktu. Kadehi yavaşça masaya bıraktı.

Tıpkı uyurken olduğu kadar gözleri kendisine baktığı zamanda da böyle masum kalmasını istiyordu. Parmaklarını yüzünde gezdirmek isteğini bastırmaya çalışırken gözü dudaklarına kaydı. Pembeleşmiş dudakları arada huzursuzca hareket ediyordu. Onları öpme arzusu öyle güçlüydü ki gözlerini kapatmak zorunda kaldı. Biraz olsun dinlenmeliydi. Zihni hala aynı sorularla dolu olsa da dinlenmeye çalışacaktı.

Bana güvenmeyişinin nedenini anlayamıyorum. Oysa Jack gibi ısırabilirdim seni. Kanının tadını yeniden yeniden tadabilmek için sana türlü manipülasyonlar uygulayabilirdim. Ama kehanet olduğu için başından beri kendimi geri çekip duruyorum. Dürtülerim kaybolmuş değil. Her an, ufacık bir tedbirsizliğimde sana karşı koyamayabilirim. Belki de haklıydın. Buraya yalnız gelmemiz bir hataydı ama yine de, gelecek korumalar da vampir olacağı için ben burada değilken sana zarar verme ihtimalleri beni içten içe çürütürdü.

Ama ona karşı olan kızgınlığı hala biraz duruyordu. Belki de uyandığında kafasını karıştırıp ondan öç alabilirdi.

Yüzünde hissettiği parmaklarla düşüncelerinden arınırken gözlerini açtı yavaşça. Alexa yüzünde masum bir gülümsemeyle parmaklarını vampirin yanağında belli belirsiz dolaştırıp okşuyordu.

"Ne yapıyorsun?" Vampir gözlerini kırpıştırmıştı ama açmaya niyeti yoktu.

Alexa'nın parmaklarını yüzünden uzaklaştırdığı sırada elinden koluna uzanan acı bir sızı hissetti.

"Ne mi yapıyorum?" diye çıkıştı genç kız hayretler içerisinde. Brian'ın soğuk sesi kalp kırıcıydı. Birkaç saatte bu kadar çabuk değişmesi mümkün olamazdı.

"Neden buradasın, Alexa?"

Brian kaşlarını çatıp ela gözlere baktı.

Neler oluyor? Dün gece yaşananları nasıl unutur?

"Brian dün gece..."

"Evet dün gece dönmedim hem sana olan kızgınlığımdan hem de kahine gitmem gerekti."

Genç kızın ağzı açık kalmıştı. Alkol yüzünden hatırlamıyor muydu?

"Hayır dün gece buradaydın ve biz.."

Brian sinsice gülümseyerek yatakta genç kızın üzerine doğru eğildi. "Dün gece rüyanda ne yapıyorduk, Alexa?" Yeşil gözleri ışıl ışıldı.

Genç kız dudaklarını ısırıp başını sola çevirdi. Yüzüne dolan sıcaklıktan yanaklarının kızarmış olduğunu hissedebiliyordu. Ya gerçekten rüya gördüyse? Dahası, bu yatakta uyanmasını açıklamıyordu. Brian muhtemelen yalan söylüyordu.

"Utanıyorsun. Aramızda bir şeyler geçmiş olmalı."

"Dün gece rüya değildi!" diye itiraz etti. Dokunuşlarının her bir anı aklındaydı. Brian hatırlayamıyorsa yazık olurdu.

Genç kızın başını sola çevirmesiyle mor geceliğinin izin verdiğince sergilenen teni baştan çıkartıcıydı. Brian gözlerini gerdanından çekerek üzerinden kalktı.

Oyuna devam edecekti.

"Benim odamda uyuman hasta olmak için miydi? Ve sonra gelmediğim için bana vicdan azabı çektirecektin. Kimden korkulması gerektiği hakkında şüphelerim var."

Sırtını genç kıza dönüp yattı tekrar. Gerçekten gözleri acıyordu ve açık tutmakta güçlük çekiyordu, neredeyse bir gündür dinlendirememişti onları. Artık damarlarında batma hissediyordu.

"Önceki suçlamalarını affetmeye çalışırken ve üstelik sana kırgınken seninle birlikte olduğum için bana bunları söylemen çok adice!"

"Kulağımın dibinde bağırıp durma, Alexa."

"Beni suçlamana katlanamıyorum. Tartışmıyorsun bile! Yüzleşmekten kaçtın hep. Böyle mi çözeceğiz?"

Alexa yatakta oturur hale gelmişti. Bacaklarını kendine çekerek çenesini dizine yerleştirdi. Kollarını bacaklarına sararken mırıldandı. Gözleri dolmuştu artık.

"Rüyanda nasıldım?"

Brian'ın sorusuna karşılık irkildi. Ondan cevap almadan kendisini rahat bırakmazdı bunu tahmin edebiliyordu, bu nedenle yataktan kalkma girişiminde bulunduğu sırada kolundan tutulup çekilmişti. Nemli gözlerini kuruladı çabucak.

"Sen ağlıyor musun?"

Alexa başını çevirdi. Eğer konuşursa sesi titreyeceğinden suskun kaldı.

"Alexa konuşmadan çözüm yolu bulamazsın."

"Senin gibi davranıyorum işte."

Brian kızın bukleleri arasında parmaklarını dolaştırdı. Çenesinden tutup kendine bakmasını sağladı.

"Rahatla. Dün gecenin bir rüya olmadığını biliyorum, yine de inanması zor bir rüya gibiydi."

Alexa kesik kesik nefes alıyordu. Brian'ın yalan söylemesi ise ona olan güven zerresini yerle bir etmeye yetmişti. Numara yaptığını anlamış olmalıydı.

"Haklısın yüzleşmekten korkuyorum." Sesi giderek boğuk çıkıyordu genç kızın yüzüne doğru yaklaştığı sırada.

"Ama bence senin de yüzleşmekten korktuğun bazı şeyler var, Alexa."

Vampir dudaklarını genç kızın dudaklarına bastırdı, sonrasında geri çekildi. "Hmm? Ne dersin?"
Alexa burnunu çekip ona soran gözlerle bakıyordu. "Ne gibi? Demek istediğin şeyi anlamadım."

"Dün. Alexa." Vampir her sözcüğe ayrı ayrı vurgu yaparken genç kızın sırtını yatağın başlığına doğru iteliyordu. "Bir şeyler yaşandı. Zevk aldığın bir şeyler bana kalırsa." Genç kızın hemen önünde başını yana eğip ona aşağıdan gülümsemesini yolluyordu. Dudakları Alexa'nın elmacık kemikleri üzerine çıkıp hareketsiz kaldı. "Kastettiğim şey itirafın. İtiraf et hadi."

Genç kızın yüzünde hissettiği her dudak darbesi başını döndürüyordu. "Bunu söylemek için çok erken." Son kelimelere doğru sesi titremişti. Çünkü Brian elini onun göğsünde gezintiye çıkarmıştı. Genç kız sesini temizleyerek vampirin elini tuttuğunda parmak uçlarından yayılan sızıya dayanabilmek için efor sarf etti.

"Bence önce kehanete önem vermelisin."

"Kehanet sen olduğun sürece bekleyebilir."

Vampirin koyulaşmış gözlerine bakmayıp kısa kesti.

"Kehanetin gerçek olması benim olmama değil, güçlerimin olmasına bağlı."

Brian'ın elini ona iade ederken konuştu. Kendine güveni tamdı.

"Kahinle görüşmeliyiz."