Karanlıklar İçinden

Bölüm 17

O gece Brian eve dönmemişti. Alexa ise gün boyu can sıkıntısından hizmetçilere sarmıştı. Onlara yardım etmiş, havadan sudan konuşup dikkatini bölerek düşünüp durmasını engellemeye çalışmıştı.

Brian ile tartıştıklarında onun peşinden gitmemesi o anın şokuyla olmuştu ama şimdi içi huzursuzdu. Oysa daha bugün istemişti evden gitmesini, ona zaman vermesini. Ama bu şekilde değil.

Yanan şömineye bakıp duruyordu duygusuzca. Şöminedeki ateş ile kendi içindeki ateş arasında fark yoktu. Nefesi ona dar geliyordu. Bu kadar etkileneceğini nereden bilebilirdim ki. Ondan korkuyorum. Kötü bir şeyler yapmasından. Bir daha bu eve gelmemesinden öyle korkuyorum ki. Beni terk etmesinden...

Dış kapının gıcırtı sesine kulak kesildi. Kalbi heyecandan hızla çarparken sabahlığını giyip hole çıktı. Brian'ı görünce gözlerinin dolmasına engel olamamıştı. Koşarak yanına gittiğinde kanla karışık alkol kokusu alıyordu. Alkol mü?

Brian ise onun bu tavrına omuz silkmişti sadece.

"Brian!" diye şakıyan genç kıza baktı. Göz pınarlarındaki nemi görünce güldü.

"Ne var?" Yerinde düzgünce duramıyordu. Dış kapıyı kapatıp ayakkabılarını çıkardı. Alexa'nın cevabını önemsemediğini belli edercesine yukarı, odasına doğru çıkmaya başladı. Ardından da genç kız onu takip ediyordu. Vampir odaya girmeden durdu. Arkasını dönüp genç kıza baktı, bakışlarında küçümsemeyle karışık bir hiddet vardı. Genç kız bunu fark etse de umursamadı.

"Brian konuşmamız gerek."

"Bu halde mi? Ayakta bile duramıyorken."

"Sadece biraz."

"Olmaz."

Genç kız diretmekte ısrarcıydı.

"Lütfen, Brian."

Vampirin dudakları yukarı kıvrıldı.

"Bana yalvarman hoşuma gidiyor." Ses tonu gülmeye yakındı. Çakırkeyif olduğundan aklı başında değil gibiydi. Genç kız bozuntuya vermeden konuşmasına devam etti.

"Sana söyleyecektim ama tepkinden korktum. Eğer gerçekten öyle bir etkisi varsa bunu kahine sormalıyız."

Vampir yarım ağız gülerken genç kızı bileğinden yakalayıp odasının kapısıyla arasına aldı. Bileğinden eline değen noktaların yanmaya başlamasıyla biraz olsun kendisine geliyordu. Düşüncelerinin dağınıklığındaki parçalar birleşmeye başlamıştı.

Ayrıca bu iyiye işaretti. Demek ki kehanet hala işliyordu.

"Belki de insan olmaya bu kadar ihtiyacım yoktur." Dudakları genç kızın kulağına sürtünüp geçiyordu.

"İnsan bedeninin acizliğinde sıkışıp kalmışken bir yaratık olmak işime gelir."

Diğer eliyle genç kızın sabahlığını omzundan sıyırıp açıkta kalan gerdanında gözlerini gezdirdi. Biraz aşağısında sütyenine gözü takılmıştı. Seslice yutkundu. Aklımı kaçırmış olmalıyım. Hayır, bu çok kışkırtıcı.

Genç kız onun bakışlarında değişen yoğunluğu görünce serbest olan sağ eliyle sabahlığını tekrar omzuna çekti. Alkolün etkisi yüzünden böyle davrandığını bildiği için soğukkanlılığını koruyabiliyordu.

"Ne yaptığını bilmiyorsun, Brian. Yarın buna pişman olacaksın."

"Neye pişman olacağım?"

"Beni ısırdığına."

Nefesleri birbirine karışıyordu. Genç kızın göğsü hızla inip kalkmaya başlamıştı. Vampir ise mest oluyordu.