YENİDEN BAŞLAMAK

Hastane

Eylül'ün ateşi düşürülemediği için tam 20 saattir yoğun bakımdaydı..Doktor ateşi düşene kadar bu tedavinin daha iyi olacağını söylemişti..Herkes hastanedeydi tabi..Herkes üzgün ve hastalığın hızlı ilerlemesinden dolayı şaşkın..

Güney:Serkan..Al kardeşim,dünden beri hiçbir şey yemedin..

Serkan:Sağol Güney,canım istemiyor..

Güney:Olmaz böyle,senin güçlü olman lazım..

Serkan:Nasıl olacağım Güney ! Boş konuşma! Al bunları da,istemiyorum !

Güney'in kendisine uzattıklarını yere atıp oradan ayrıldı Serkan..Bahçeye çıktı..

Songül:Güney? Ne oluyor ?

Güney:Sinirleri bozuldu çocuğun..Bende boş boş konuştum..Toparlarım şimdi burayı..

Songül:Ben bir Serkan'a bakıyım..

Güney:İyi olur Songül..

Songülde Serkan'ın arkasından çıkıp Serkan'ın yanına banka oturdu..

Songül:Eylül güçlü,biliyorsun bunu değil mi ?

Serkan:Hastalık bu Songül..Güçlü olsa ne olur ? Günler içinde ne hale geldi gözümüzün önünde..

Songül:Savaşıyor Serkan..Ve seni çok seviyor..

Serkan:Bende onu çok seviyorum..Ama korkuyorum Songül.Elimizden hiçbir şey gelmiyor..

Songül:Biz güçlü olmak zorundayız..En çokta sen..

Serkan:Yurtta..Çok zor değil mi ? Benim Eylül'ü oradan kurtarmam lazım..

Songül:Delirdin mi ? Nasıl yapacaksın? Hem söylediğine göre sende yurtta kalacakmışsın..

Serkan:Evleneceğiz..

Songül:Ne ?! Delirdin mi ? Okul ne olacak ? Hem siz daha 17 yaşındasınız..

Serkan:Anneme gidip imzalı onayını alacağım..Eylül zaten yurtta kalıyor..Annesinden onay almasına gerek yok..

Songül:Peki okul ? O ne olacak ?

Serkan:Açıktan okuruz..Hem Eylül bu halde okula da gidemez zaten..Ben ona evde bakarım..

Songül:Eylül uyansında bunları Eylülle konuşursunuz..

Serkan:Uyanır değil mi ?

Songül:Uyanır..Uyanacak..

..

Ertesi gün sabah uyanmıştı Eylül..Normal odaya aldıklarında yanına sadece Serkan girebilmişti..

Eylül:Başladık..

Serkan:Neye canım ?

Eylül:Hastane süreçleri işte..2 gündür burada olduğumuzu söyledin..

Serkan:Nişan falan derken yoruldun..Onun için böyle oldu..

Eylül:Doktor ilik için başvurmuş.Sıraya alınmışım..

Serkan:Evet..Bizlerde kan verdik..

Eylül:Ne zaman çıkarız buradan ?

Serkan:Muhtemelen yarın canım..Şimdi senin bir şeyler yemen lazım..

Eylül:Bir rüya gördüm Serkan..Çok güzeldi..

Serkan:Anlatmak ister misin ?

Eylül:Köy gibi bir yerdeydik..Bir evimiz var..Evlenmişiz..Ben sabah kahvaltısı hazırlıyorum..Ağaçlar,çiçekler falan var hava mis gibi..Mutfaktan terasa hazırladıklarımı getiriyorum..Sende bahçedesin,ağacın birine salıncak yapmışız..Sen orada kızımızı sallıyorsun..Adı Dünya..Sapsarı saçları var,seninkiler gibi..Gözlerini tam seçemiyorum ama mavi galiba..Sana benziyor..Size sesleniyorum ama..Beni duymuyorsunuz..Siz beni duymuyorsunuz ama ben sizin kahkahalarınızı duyuyorum,öyle güzeldi ki..

Başını gülümseyerek dinlerken sonuna gelince buz gibi oldu Serkan..Sonra kendisini toparlamaya çalışarak gülümsedi..

Serkan:Çok güzel..Köy olur mu bilmem ama bizim gerçekleşecek bir hayalimiz var canım..Aile olacağız..Çocuklarımız olacak..

Eylül:Kızımız olursa adı Dünya olsun mu ?

Serkan:Olsun..Oğlumuz olursa da Rüzgar olsun mu ?

Eylül:Belki ikisi de olur..

Serkan gülümseyerek Eylül'ü dudağından öptü..İçindeki o korkuyu da bir kenara bırakmaya çalıştı..