YENİDEN BAŞLAMAK

Hazırlık

Eylül terasta güneşlenip havuza girerken Serkan da akşam için yemek hazırlamaya çalışıyordu..İddiayı kaybetmişti ve bugün evlilik yıl dönümleriydi..Tatilleri de devam ediyordu.Yemeği fırına koyduktan sonra pilav yapmak için ocağın başına geçmişti ki Eylül de üzerine geçirdiği elbise ile yanına gelmişti..

Eylül:Kolay gelsin kocacım..

Serkan:Gülme..Ne vicdansızsın,gelip yardım edeceğin yerde güneşleniyorsun..

Eylül:Ee iddiaya girmeyecektin aşkım..

Serkan:Sen var ya..Eskiden böyle değildin..Ne olursa olsun yardım ederdi-

Eylül Serkan'ı dudaklarını birleştirerek susturmuş sonra da geri çekilmişti..

Eylül:Söylenme..

Serkan:Dur bir dakika..Yok öyle öpüp geri çekilmeler Eylül hanım..

Eylül:Ne ? Bak sakın..Sakın gıdıkl-

Dese de çok geçti..Serkan Eylül'ü gıdıklamaya başlamış,sonra da kucağına aldığı gibi terasa çıkmıştı..Ve Eylülle birlikte havuza atlamıştı..Aynı anda çıktıklarında da bu kez Serkan uzun uzun öpmüştü Eylül'ü...Eylül de ellerini Serkan'ın boynuna dolamıştı..

Eylül:Napıyosun sen ?

Serkan:Karımı öpüyorum..Suç mu ?

Eylül:Değil..

Eylül gülümsemiş,Serkan da Eylül'ü yeniden öpmüştü..

Kim bilebilirdi ki iki sene önce hiç olmadık bir şekilde tanışıp,başlarından çok küçük yaşta bir sürü olay geçeceğini ve erkenden evleneceklerini..Ne çok şey yaşanmıştı iki yılda..Kaç kez birbirlerini kaybedecekleri noktaya gelmişlerdi..Ama hiç vazgeçmemişlerdi..Ve şimdi iki evli insan olmuşlardı..Küçük yaşlarına rağmen de üstesinden gelebilmişlerdi evliliğin..Şimdilerde sadece kendileri için yaşıyorlardı hayatı..Birbirlerine ömürlük sözleri vardı..

Önce Serkan hazırlanmıştı akşam için..O mutfağa geçtiğinde de Eylül dolaptan çıkardığı bordo elbisesini giymiş,makyajını yapmaya başlamıştı..Makyajını yaparken de bundan 7 ay öncesi gelmişti aklına..

7 ay önce,

Serkandan sonra Eylülde eve girmişti..Hiç hali yoktu ve Serkan'ın konuşmayacağını da biliyordu..Serkan sinirli olduğu zaman ondan uzak durması gerektiğini biliyordu..Tam yukarıya çıkacaktı ki,zil çalınca kapıyı açtı..Arkadaşları gelmişti..Günlerdir onlarla konuşmuyordu çünkü her şeyden vazgeçtiği bir dönemdi..

Eylül:Ne işiniz var sizin burada ?

Songül:Telefonlarımızı açmıyorsun..Seni görelim dedik..Asıl senin bu halin ne ? Düşman mıyız kızım biz ?

Serkan arkadan geliyor..

Serkan:Hanımefendi öleceğim diye aklına kazıdığı için hepimizi kendisinden uzak tutuyor.

Cemre:Ne?! Doğru mu bu Eylül ?

Eylül:Serkan ? Ne yapıyorsun !

Serkan:Doğru değil mi ? Hastaneden çıktığımızdan beri garip değil misin ? 10 dakika önce benimle yaptığın konuşma peki ?

Eylül:Ya neden böyle yapıyorsun ?! Görmüyor musun halimi ? Ya görmüyor musunuz! Evet savaşacağım dedim..Ama olmuyor..Yapamıyorum ! Yemek yiyemiyorum..Sürekli uyuyorum..Saçlarım da yok.Görmüyor musunuz! Kabullenin tamam mı ! Bende vazgeçmek istemiyorum..Ama benim sonum belli..

Eylül ağlayarak odaya çıkarken herkes kalakalmıştı oldukları yerde..Onlarda görüyordu ama hiçkimse sevdiğinin ölmesini kabullenemezdi ki..

Serkan:Böyle işte..Söyledim size telefonda..Biraz önce benimle vedalaştı..

Meral:Hayır ya..

Kader:Kabullenmeyeceğim tamam mı! Ben kabullenmeyeceğim! Bizim birbirimizden başka kimsemiz yok..Eylül gidemez..

Songül:Hastaneden öncesine kadar her şey iyi gidiyordu.Savaşıyordu..Ne oldu ?

Güney:Sinirleri bozuldu herhalde..Sizde biraz sakin olun..Konuşuruz..

Serkan:Faydalı olacağını sanmam..Ben kaç kez denedim hastaneden çıktığımızdan beri..

Güney:Bir de ben konuşayım..