He

~3~

Η ώρα έχει πάει 7 και έχουμε πάρει ήδη μερικά επαγγελματικά ρούχα, λίγα σορτσάκια για βόλτες και μερικά άλλα άχρηστα πράγματα από διάφορα μαγαζιά.

"Όλα τα άχρηστα πράγματα που με έβαλες να πάρω μου κοστίζουν όλο το χαρτζιλίκι" λέω και γελάει
"Αγάπη δεν έχεις χαρτζιλίκι πια! Ότι βγάλεις μόνη σου!" μου υπενθυμίζει και με τραντάζει από τους ώμους καθώς προχωράμε
"Δεν ξέρω. Μου φαίνεται περίεργο που δεν έχω την μάνα μου να μου λέει να μην πάρω πράγματα που δεν θα χρησιμοποιήσω" παραδέχομαι
"Καλώς ήρθες στον κόσμο των ενηλίκων!" απαντάει χαρούμενη

Η Νάσια, αν και είναι στην ηλικία μου, αναγκάστηκε να 'ενηλικιωθεί' ποιο νωρίς από εμένα οπότε γνωρίζει ποιο καλά το πως είναι να μην σε ελέγχουν διαρκώς. Οι γονείς της στα δέκα έξι της πέθαναν και δεν είχε κανέναν να την φροντίσει. Αρνήθηκε να την υιοθετήσει μια άλλη οικογένεια και δεν δέχτηκε ούτε εμείς να την φροντίζουμε. Αυτά τα δύο χρόνια μεγάλωνε, έμενε και έτρωγε μόνη της και όλα από δικά της έσοδα.

Ευτυχώς -μάλλον- έχει άκρες στο εξωτερικό και την πήρανε δοκιμαστικά για υποτροφία. Δεν ξέρω τι συμφωνία έκανε για να πάει αλλά χαίρομαι που θα έχει ένα καλό μέλλον.

"εεε!" μου φωνάζει παιχνιδιάρικα "Που χάθηκες πάλι! Μην μου πεις ότι σκέφτεσαι να τα απολυμάνεις πριν τα βάλεις" λέει και γελάει
"Φυσικά και θα τα απολυμάνω! Δεν ξέρεις ποιος τα έχει δοκιμάσει!" απαντάω και γελάει
"Απλά πλύνε τα" συνεχίζει να γελάει ελαφριά καθώς μπαίνουμε στο αυτοκίνητο της
"Δεν καταλαβαίνω γιατί γελάς;" λέω κάπως ενοχλημένα. Ναι ξέρω πως με αγαπάει και πως κάνει πλάκα αλλά δεν καταλαβαίνω που είναι το αστείο
"Γελάω με το ότι είσαι υπερβολική με την καθαριότητα από τότε που σε γνώρισα. Βασικά. Θέλεις όλα να είναι σε μια τάξη. Εν μέρη καλό είναι αφού με βοήθησες να μην παρατήσω το σχολείο με τον προγραμματισμό σου, αλλά και πάλι" μου απαντάει καθώς βγαίνει από το parking

Δεν της απαντάω απλά κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Μόλις μπαίνω σπίτι θυμάμαι πως δεν έχω πλυντήριο ρούχων.

"Πρέπει να πάρω πλυντήριο" της ανακοινώνω
"Δίκιο έχεις. Με την δουλειά, το Πανεπιστήμιο και με το διάβασμα δεν θα έχεις χρόνο να τα πλένεις στο χέρι" συμφωνεί. "Οοο Θεέ μου!" φωνάζει ενθουσιασμένη
"Τι;" γυρνάω και την κοιτάω να είναι μπροστά στο παράθυρο που κοιτάζει το απέναντι σπίτι
"Είναι εδώ κάτι μανάρια!" λέει και πάω να δω. Όχι ρε φίλε! Είναι εδώ κάτι κόπανοι. Τους βλέπω όλους σε μια παρέα που αποτελείται η μισή από κορίτσια. Το υπερβολικά κοντό τους ντύσιμο μου επιτρέπει να κοιτάξω στα σημεία που δεν πρέπει να φαίνονται. Απομακρύνω τα μάτια μου.
"Γαμώ κάνει παρέα με κάτι κούκλους!" συνεχίζει το παραλήρημα για τους κόπανους. Τα μάτια μου πέφτουν σε ένα νεαρό αγόρι -της ηλικίας μου- να έρχεται και να χτυπάει το κουδούνι στην πολυκατοικία μου.
Η Νάσια ενθουσιασμένη τρέχει και ανοίγει πριν προλάβω να φέρω αντίρρηση.