He

~37~

"Γεια σου Logan! Εμ κάτι έψαχνα" του λέω αν και δεν προσπαθώ να φανώ πειστική.
"Νομίζω ότι όταν ψάχνεις κάτι, ανοίγεις την τσάντα" απαντάει και εκείνος κάνοντας την Νάσια να γελάσει. Δεν έχω τι να απαντήσω εδώ. 

Για καλή μου τύχη όμως, τα φώτα σβήνουν, τα ηχεία ανάβουν και η οθόνη εμφανίζει την μάρκα του προβολέα ως ένδειξη ότι η ταινία ξεκινάει. Εγώ με την Νάσια βολευόμαστε καλύτερα στις θέσεις μας και αρχίζουμε να παρακολουθούμε τους τίτλους για να αποφύγουμε τον κόπανο.

Μόλις η ταινία αρχίσει και κάνεις δεν μιλάει παρά μόνο οι πρωταγωνιστές, νιώθω κάτι να βαραίνει το μπούτι μου. Κοιτάζω προς τα κάτω και βλέπω το γεροδεμένο χέρι του Logan να είναι πάνω στο μπούτι μου και ο αντίχειρας του να διαγράφει κύκλους επάνω στο δέρμα μου. Πιάνω γρήγορα το χέρι του, με το δικό μου, και το πετάω κάτω πριν τραβήξει την προσοχή της Νάσιας. Όμως σαν γνωστός κόπανος το ξανά τοποθετεί στην ίδια θέση. Και ξανά το ίδιο. Μέχρι που καταλαβαίνω ότι δεν θα σταματήσει αυτό, και έτσι αποφασίζω να πάω από την άλλη πλευρά της Νάσιας. Μόλις σηκώνομαι με κοιτάει με ένα βλέμμα απορίας και της ψιθυρίζω ότι δεν βλέπω καλά τους υπότιτλους λόγο του μπροστινού μου. Νιώθω άσχημα που κατηγορώ έναν ξένο άνθρωπο για κάτι που δεν ισχύει αλλά οι επιλογές μου είναι περιορισμένες. Μετά από αυτό, το κινητό μου δονείται σαν σημάδι μηνύματος. Παρά την περιέργεια μου για το τι μπορεί να περιέχει, προτιμώ να το αγνοήσω για να μην χάσω κανένα άλλο σημείο από την ταινία. Όμως δονείται ξανά. Και ξανά. Μέχρι που να μην μπορώ να κάνω τίποτα παρά να απαντήσω.

*Γιατί έφυγες από δίπλα μου...???* 
*Απάντα μου...!!!*
*Μην με σνομπάρεις γαμώ την τρέλα μου...!!!*
*μαλάκα αν δεν απαντήσεις θα σε γαμήσω εδώ και τώρα...!!!*

*Τι θέλεις Logan...???*

*Να μην με σνομπάρεις...!!!*

*Θέλω να δω την ταινία...!!!*

*Χέστηκα...!!!*

*Δεν με αφορά αυτό...!!! Απλά άσε με...!!!

Καθώς περιμένω απάντηση το τηλέφωνο του ηχείτε κάνοντας όλα τα βλέμματα να γυρίσουν και να βγάλουν επιφωνήματα ενόχλησης.

"Σκάστε ρε να μιλήσω!" φωνάζει εκείνος και το σηκώνει καθώς βγαίνει από την αίθουσα.
"Ευτυχώς έφυγε" ψιθυρίζω στον εαυτό μου και κοιτάω άλλη μια φορά την οθόνη. 

Την επόμενη μέρα σηκώνομαι από την φωνή της Νάσιας που μου λέει ότι η ώρα είναι 8 και ότι θέλει να της δείξω το μέρος. Οπότε αποφασίζω όσο εκείνη θα φτιάχνει πρωινό, εγώ να κάνω ένα γρήγορο ντους για να μπορέσω να αντέξω την ημέρα.

Μόλις βγαίνω με μια πετσέτα γύρω μου και τα μαλλιά μου βρεγμένα λυτά με κοιτάει και μου λέει πως μου πάει το βρεγμένο look κι να ντύνομαι ποιο συχνά έτσι. Γελάω λίγο με το αστείο της και ντύνομαι.

Τρώμε την υπέροχες τηγανίτες που έφτιαξε και μιλάγαμε για άσχετα θέματα. Έτσι πέρασε μια ώρα χαλαρά. Αποφασίσαμε να πάμε στο κέντρο να φάμε νούντλς και να κοιτάξουμε βιτρίνες, οπότε ντυνόμαστε. Βάζω ένα υπέροχο μακρύ φόρεμα -στο ύψος του γόνατου μου- και εκείνη ένα σορτσάκι. Προσπαθώ να μην σκεφτώ τι θα μου έλεγε ο Logan για αυτό και έτσι βγαίνω από το σπίτι για να φύγουμε.

Καθώς σχολιάζουμε τα ρούχα στις βιτρίνες, συγκρίνουμε τις τιμές σε παρόμοια σχέδια και υφάσματα, το κινητό μου χτυπάει.

"Ποιος είναι;" με ρωτάει η Νάσια περίεργη και κοιτάζω την οθόνη.
"Η Helen" λέω και απαντάω.
"Η συγκάτοικος σου;" ρωτάει ξανά και γνέφω καθώς το σηκώνω.
"Σελήνη;" λέει δυνατά η Helen. Κάτι τρέχει. Ποτέ δεν με λέει Σελήνη.
"Ναι, όλα καλά;" ρωτάω. Η φωνή της ακούγεται ανησυχητική. 
"Εμ όχι ιδιαίτερα. Ξέρω ότι ήρθε αυτή η φίλη σου όμως..." διστάζει. 
"Τι συμβαίνει Helen;" Η καρδιά μου επιταχύνει. "Είσαι καλά;" 
"Ναι, εγώ καλά είμαι...Ο Logan όμως..." λέει και στο άκουσμα του ονόματος του η καρδιά μου σταματάει.
"Ο L-Logan;!" τραυλίζω. Πανικοβάλλομαι.
"Τι γίνεται;" με ρωτάει και η Νάσια αλλά δεν δίνω σημασία.
"Ναι. Έλα στο σπίτι του Logan. Σε παρακαλώ! Μόνο εσύ τον λογικεύεις" λέει γρήγορα καθώς κάτι σπάει από πίσω της. 
"Έχει μπλέξει σε καυγά; Θα σε χτυπήσει;" ρωτάω. Είναι το μόνο λογικό πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό. 
"Όχι! Όχι εμένα" λέει.
"Είναι στον δρόμο μου!" λέω και ακούω άλλο ένα σπάσιμο. Κλείνουμε το τηλέφωνο και γυρνάω γρήγορα στην Νάσια. "Πάμε σπίτι! Τώρα" την διατάζω και τρέχω προς το παρκαρισμένο αμάξι με την Νάσια να με ακολουθεί. Δεν ξέρω γιατί τρέχω κάθε φορά που έχει να κάνει με τον κόπανο, αλλά αυτήν την στιγμή δεν με νοιάζει.
"Τι γίνεται;" με ρωτάει μόλις βάζει μπρος.
"Δεν ξέρω... Ο Logan... Μου είπαν λίγα πράγματα..."
"Καθοδήγησε με"