He

~25~

Τι κάνεις;! Είναι ο Logan! Ο Logan Moon! Σύνελθε!

Το υποσυνείδητο μου μιλάει κάνοντας με να τραβήξω τα χείλι μου από τα δικά του.

"Τι;" ρωτάει μόλις ανοίγει τα μάτια του.
"Log-" πάω να πω αλλά ξανά ενώνει τα χείλι μας. Τα μάτια μου ασυναίσθητα κλείνουν και ανοίγουν ξανά διάπλατα.
"Logan!" λέω τελικά και εκείνος ξεφυσώντας σηκώνετε από πάνω μου.
"Τι;" ρωτάει εκνευρισμένος.
"Είναι λάθος!" απαντάω απλά.
"Τότε γιατί σου αρέσει τόσο πολύ;" ρωτάει ξανά με υπερβολική αυτοπεποίθηση και αυτάρεσκο χαμόγελο.
"Δεν μου αρέσει τόσο" ψεύδομαι.
"Τότε ας ξαναδοκιμάσω". Πριν προλάβω να απαντήσω τα χείλι μας είναι ξανά ενωμένα και έχει πέσει πάνω μου προσπαθώντας να με λιώσει.

Το υποσυνείδητο μου λαμβάνει δράση ξανά, λέγοντας μου πως θα πληγωθώ υπερβολικά πάρα πολύ αν συνεχίσω, όμως αποφασίζω να το αγνοήσω μόνο και μόνο γιατί δεν έχω νιώσει αυτήν την αίσθηση ξανά. Αυτήν την αίσθηση...όταν με αγγίζει έτσι...που όλο μου το σώμα καίγεται! Δεν ξέρω τι είναι αλλά δεν με νοιάζει τώρα.

Τραβάω τα μαλλιά του Logan, κερδίζοντας ένα βογκητό. Ο ήχος με κάνει να μουγκρίσω ανταποδίδοντας, ακούγετε υπέροχο όταν βγαίνει από το δικό του το στόμα ενώ είμαστε έτσι...σε αυτήν την στάση.

Η λογική μου, μου λέει να ρωτήσω αν έπλυνε τα δόντια του αλλά θα χαλάσω την στιγμή, και έτσι συνεχίζω ότι έκανα.

Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι με ανοιχτά τα πόδια μου και εκείνος είναι ανάμεσα τους και από πάνω μου. Το ένα του χέρι τον στηρίζει δίπλα από το κεφάλι μου και το άλλο δίπλα από την μέση μου. Τα πόδια μου λυγίζουν και δένονται στην μέση του ξανά, ενώ τα χέρια μου χαϊδεύουν το κεφάλι και το σβέρκο του.

Με τραβάει και με σηκώνει έτσι ώστε να κάτσω πάνω του. Τα χέρια του στενεύουν και μετακινούνται πάνω κάτω από την μέση μου στα οπίσθια μου και πάλι πίσω. Τα χέρια μου τον τραβάνε όλο και ποιο κοντά μου καθώς τον νιώθω σκληρό από κάτω μου.

Τα χέρια του αλλάζουν θέση και πάνε στην μπλούζα του βγάζοντας την. Τα στόματα μας χωρίζονται για να την αφαιρέσει τελείως και έτσι έχω το μικρό περιθώριο να τον θαυμάσω μέχρι να επανέλθουμε. Τα μάτια του κοιτάνε τα δικά μου, ύστερα τα χείλι μου, και πάλι τα μάτια μου μέχρι να πιάσει την ραφή της δικιάς μου μπλούζας και να την πετάξει κάπου μέσα στο δωμάτιο. Ήταν σαν...δεν ξέρω...σαν να ζητάει άδεια. Κάτι που είναι αστείο αν σκεφτείς τον χαρακτήρα του.