He

~41~

"Τι;" ρωτάω και κάνω ένα βήμα πίσω. Δεν είναι αυτός ο Logan που ξέρω. Ποτέ δεν θα ήθελε να είναι καλός. Πόσο μάλλον για μένα. 
"Θέλω να είμαι καλός για εσένα" επαναλαμβάνει πιο αργά. Κάνω ένα βήμα πίσω προσπαθώντας να προφυλάξω τον εαυτό μου από το γέλιο που θα ακολουθήσει. Σίγουρα κάνει πλάκα. 
"Όχι δεν θες!" λέω και αρχίζω να θυμώνω. Μου λέει ψέματα! Σίγουρα μου λέει ψέματα! 
"Ναι θέλω!" ανεβάζει τον τόνο της φωνής του. "Με κάνεις να νιώθω πράγματα που δεν ήξερα πως υπάρχουν. Να θέλω πράγματα από εσένα που μου φαινόντουσαν βλακείες. Με κάνεις να μην ζητάω αντάλλαγμα για κάθε τι που προσφέρω. Δεν ήξερα πως γίνεται αυτό! Εσύ με κάνεις να το νιώθω αυτό, και είναι κάτι που δεν μπορώ να χειριστώ. Έτσι για να ξαναγυρίσω στο φυσιολογικό μου, κάνω μαλακίες. Ακόμα και σε εσένα" λέει με μαλακή φωνή. Αυτή η φωνή μου προκαλεί ένταση. 

"Αυτό που νιώθεις δεν θα λειτουργήσει με εμάς. Υπό κανονικούς ανθρώπους θα λειτουργούσε. Αλλά όχι μαζί μας."
"Δεν ήμαστε τόσο διαφορετικοί. Το ξέρεις..." λέει και είμαι σίγουρη πως ψάχνει κάτι που να κάνουμε και οι δύο. "Ναι ήμαστε διαφορετικοί!" λέει τελικά και γελάω λίγο. "Αλλά αυτό είναι καλό. Θυμάσαι που όταν ήμασταν παιδιά οι γονείς μας μας έλεγαν πως είναι καλή η διαφορετικότητα;" με ρωτάει με ένα ύφος ελπίδας.
"Όχι στις σχέσεις" απαντάω εγώ.
"Ωραία! Είμαστε εντελώς αντίθετοι! Και αυτό είναι καλό! Συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον! Είμαι κακός και είσαι καλή! Θα διορθώσεις εμένα! Είσαι σωματικά αδύναμη για να προστατεύσεις τον εαυτό σου και είμαι αρκετά δυνατός και για τους δύο. Είδες! Συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον!". Δεν μπορώ να πιστέψω πως ο Logan Moon προσπαθεί να με πείσει ότι ταιριάζουμε ή ότι κάνουμε καλό ο ένας στον άλλον.
"Δεν κάνεις σχέσης, τότε" του υπενθυμίζω τα λόγια του.
"Το ξέρω. Θα...ίσως θα μπορούσαμε να είμαστε φίλοι..." λέει και ανακατεύει τα μαλλιά του για άλλη μια φορά σήμερα. 
"Δεν μπορούμε να ήμαστε φίλοι Logan, το ξέρεις αυτό!" απαντάω. 
"Γιατί;!"
"Γιατί θα κάνεις λες και είσαι το αγόρι μου, χωρίς όμως να είσαι! Αυτό θα νομίζεις ή τουλάχιστον αυτό θα κάνεις όταν υπάρχει μπροστά κόσμος!" εξηγώ και στριφογυρίζει τα μάτια του. Ξέρει ότι έχω δίκιο. 
"Γιατί βάζεις ταμπέλα;" ρωτάει μετά από μερικά δευτερόλεπτα σιωπής.
"Για να ξέρω που πάει το κάθε πράγμα. Ο κάθε ένας έχει τον ρόλο του" 
"Δεν μπορώ να έχω δύο;". Πάλι αυτή η σιγανή φωνή. Μην το κάνεις αυτό Logan!
"Αυτό που κάνω, είναι αυτοσεβασμός. Δεν θα παίξω αυτό το παιχνίδι. Θα βρω κάποιον, όχι σαν εσένα, και θα είμαι αλλού" απαντάω σκληρά. 
"Κοίτα που είσαι τώρα όμως. Όσο και να μιλάς, πάλι εδώ καταλήγεις!". Έχει δίκιο ο κόπανος. Δεν μπορώ να αρνηθώ το ότι έχει δίκιο. Αλλά δεν θα το κάνω αυτό. 
"Θα βρω κάποιον να τον αγαπώ και να με αγαπάει" λέω και παρακολουθώ την έκφραση του Logan να αλλάζει. Δεν έπρεπε να το πω αυτό. Σίγουρα δεν έπρεπε. 
"Μην το ξανά ακούσω αυτό!" λέει και προσπαθεί να κρατήσει τα νεύρα του. Θεέ μου πάλι χάλια τα έκανα. 
"Ότι λες δεν ισχύει" του λέω και πάω να φύγω. Μου πιάνει το χέρι και με γυρνάει πάλι πίσω.
"Που το ξέρεις;" λέει θυμωμένα. Καταπίνω και απαντάω.
"Είσαι μεθυσμένος. Οι μεθυσμένοι λένε πράγματα και κάνουν πράγματα που δεν ισχύουν. Αύριο δεν θα θυμάσαι τίποτα και δεν θα έχει αλλάξει τίποτα. Αύριο θα με μισείς πάλι" απαντάω.  
"Δεν σε μισώ γαμώτο!" λέει και σπάει την οπτική μας επαφή όπως και την σωματική μας. Κάνει μερικά βήματα πίσω και ύστερα ξανά έρχεται στην θέση του.
"Οκ. Λοιπόν... Δεν θες να σου ξανά μιλήσω ποτέ; Οκ. Δεχτό. Κοίτα με στα μάτια και πες μου να μην σου ξαναμιλήσω ποτέ, εκτός κι αν το ζητήσεις. Και δεν θα το κάνω. Όμως...πες το εσύ!" λέει και κοιτάει έντονα τα μάτια μου.