He

~11~

Καμία από εμάς δεν κουνιέται. Την κοιτάζω τρομαγμένη. Με κοιτάζει με ένα απορημένο βλέμμα. Τι θέλει;

"Άνοιξε γαμώ!" συνεχίζει να ουρλιάζει και να κοπανάει την πόρτα.
"Να του ζητήσεις συγγνώμη" ψιθυρίζω στην Helen
"Όχι" λέει πεισματικά. 
"Γαμώ! Ξέρω πως είσαι μέσα! Αν δεν ανοίξεις θα σπάσω την πόρτα!" συνέχισε και έτρεξα να την ανοίξω
"Τι;" ρώτησα μόλις η πόρτα δεν ήταν πλέον ανάμεσα μας. Κοίταξα το πάτωμα
"Μπα. Ήρθες να ζητήσεις συγγνώμη;" τον ειρωνεύεται. Γιατί είναι τόσο θυμωμένη. Της είπα πως δεν έφταιγε εκείνος.
"Δεν απολογούμαι για τίποτα! Το ξέρεις Helen!" λέει και κάθεται στον καναπέ. Πρώτη φορά τον ακούω να την λέει με το όνομα της.
"Φεύγω να τα πείτε" μας λέει εκείνη κι μπαίνει στο δωμάτιο της.

Κάθομαι στον απέναντι καναπέ φοβούμενη για την αντίδραση του. Λογικά θα αρχίσει να φωνάζει σαν υστερικός. Κατεβάζω το κεφάλι και κοιτάω τις γυμνές μου πατούσες.

"Συγγνώμη" ψελλίσω τόσο σιγά που δεν ξέρω αν με άκουσε. Δεν παίρνω απάντηση. "Με άκουσες;" ρωτάω κάπως πιο δυνατά
"Ναι" απαντάει απλά και αλλάζει κανάλι.
"Δεν θα μου απαντήσεις;" ρωτάω ξανά με πολύ σιγανή φωνή
"Τι θες να σου απαντήσω; Ότι λυπάμαι και εγώ;! Δεν λυπάμαι! Μάλιστα ξέρω πως έχω δίκιο! Θα σε έριχνε στο κρεβάτι την επόμενη φορά! Αν δεν ήμουν εγώ να τον δω να γελάει μόλις έκλεισες την πόρτα πίσω σου, θα σε είχε γαμήσει τώρα!" φωνάζει για άλλη μια φορά και κουνάει τα χέρια του στον αέρα. Κατεβάζω για άλλη μια φορά το κεφάλι
"Είσαι σιγ-" πάω να πω αλλά με διακόπτει
"Λες να μην είμαι; Έσπασα τον φίλο μου στο ξύλο! Μαζί τα κάναμε αυτά!" εξηγεί και παγώνω. Αν το κάνει και αυτός γιατί να μην γελάσει αν με βιάσει;
"Τότε...τότε γιατί τον...σταμάτησες;" ρώτησα και η φωνή μου ήταν έτοιμη να σπάσει
"Γιατί, για κάποιον περίεργο λόγο που δεν καταλαβαίνω η Helen σε συμπαθεί. Μας είπε πως αν σε πειράξουμε θα φωνάξει τους μπάτσους. Την τελευταία φορά που την νευριάσαμε το έκανε και παραλίγο να μπούμε μέσα." με ενημερώνει. Άουτς! Αυτό πόνεσε. Δεν περίμενα να θέλει να με προστατεύσει από τους φίλους της.

Η πόρτα του δωματίου της ανοίγει απότομα λες και μας άκουσε. Την αφήνει ανοιχτεί καθώς έρχεται προς εμάς. Τεντώνει τα χέρια της και τα ακουμπά στον αριστερό μου ώμο και στον δεξί του Logan.

"Αρκετά για σήμερα. Αύριο θα συσφίξετε τις σχέσεις σας περισσότερο" μας λέει και καθόμαστε. Το τραπέζι ήταν έτοιμο για να φάω εγώ με την Helen. Απλά προσθέσαμε άλλο ένα πιάτο. Η Helen σερβίρει και εγώ στήνω καλύτερα το τραπέζι για να μην είναι τσαπατσούλικο.
"Χάλια είναι" μου λέει ο κόπανος και τρώει άλλη μια μπουκία
"Αυτός είναι ο τρόπος του για να πει ότι κάτι του αρέσει" με ενημερώνει η Helen και την κοιτάει αγριεμένα. Είναι αστείος με το γεμάτο στόμα του. Το πιρούνι λίγα εκατοστά από το γεμάτο τρύπες πρόσωπο του και το πρόσωπο του σκυμμένο πάνω από το πιάτο.
"Τώρα μου θυμίζεις πριν χρόνια τον αδερφό μου" λέει γελώντας και βγάζει το κινητό της. "Δες" μου λέει και μου δείχνει μια φωτογραφία ενός αγοριού γύρω στα δεκαπέντε.