Lisenin son yılında olduğumuza şükrediyordum. Tanrım, bu aptallardan kurtulacağım için o kadar mutluyum ki. Yalnızca birkaç ay daha sabretmem gerek...
"Hyemin, baksana Animeboy'un şu paylaştığına! Ah, onu öyle çok merak ediyorum ki."
Kanghee'in telefonu suratıma sokacak gibi tutmasına göz devirerek sıraya yaslandım. Tamam, Animeboy güzel çizim yapan, gizemli, havalı bir çocuk falan filan... Ama bütün kızların gün boyunca onun hakkında konuşması veya bizim okuldan biri olduğuna dair söylentiler yayması bana fazla saçma geliyordu.
Üstelik, madem çizimlerdeki kadar yakışıklıydı, neden kendi fotograflarını çekmiyordu ki?
Aman, neyse. Ben instagram kullanmıyorum bile. Estetik fotograflar biriktirdiğimden bir hesap açmayı düşünüyorum aslında, üşengeçliğimi yenebilirsem.
Kanghee parmaklarını hızlıca telefon ekranında gezdiriyor, ekrana bakarken kıkır kıkır gülüyordu.
"Kanghee, çok gerekli (!) konuşma grubunda Animeboy'un kim olduğuna dair teoriler üretmeyi bırakıp haftaya teslim edilecek olan ödevi düşünsen daha iyi olur bence." dedim. "Ödevini vermeyen birkaç kişi kaldı ve onlardan biri de sensin."
Kanghee somurtarak telefonunı sıraya koydu. "Haklısın... Teorilerime ödevi yaptıktan sonra devam etmeliyim."
Derin bir nefes verdim. "Boş işlerle uğraşmaktan neden nu kadar zevk alırsınız ki?"
Bana dik dik baktı. "Kızım, liseliyiz biz. Boş yapmayacağız da ne yapacağız?"
"Yani, popüler birinin kimliğini ifşa etmekle uğraşmak yerine kendini geliştirecek şeyler yapabilirsin."
"Ben kendimi geliştirecek şeyler yapıyorum zaten. Akşamları piyano ve bale derslerim var."
Gözlerimi kırpıştırarak ona baktım. "Cidden mi?"
"Elbette! Bu yüzden boş yapmak benim en doğal hakkım."
Hafifçe gülerek başımı sağa sola salladım.
Okuldan ayrılıp eve vardığımda ve rutin işlerimi hallettiğimde telefonumu elime alıp yatağıma gömüldüm. Artık üşenmemi gerektirecek bir durum yoktu, biriktirdiğim fotoğrafları paylaşmak içim bir hesap oluşturabilirdim.
Hesabımı açtım ve birkaç fotoğraf yükledim. Yalnızca profil fotoğrafımda kendim vardım, paylaşyıklarım ise manzara ya da dark temalı estetik fotoğraflardı.
Sadece birkaç gün içinde enteresan bir şekilde takipçi sayım hızla artmıştı. Çoğu okuldakilerdendi elbette, kendi adımı yazmamış olmama rağmen muhtemelen beni ortak arkadaşlardan görüp bulmuşlardı.
Ben sadece en yakın arkadaşlarımı, birkaç profesyonel fotoğrafçıyı ve sevdiğim sanatçıları takip ediyordum. Muhtemelen beni okuldan tanıyan çoğu kişi onlara geri takip yapmadığım için kısa süre sonra tavır alıp beni takipten çıkacaklardı ama bu pek umrumda değildi.
Keşfette gezinirken karşıma şu meşhur oğlan çıktı.
______________________
animeboy
animeboy impossible
_________________________909.702 beğeni
deathangell: Ne... BU DA KİM?
hyesu: WOW. Bir şeyler oluyor.
yeonseoul: @animeboyfan NEREDESİN SEN BURADA ÇÖZÜLMESİ GEREKEN BİR GİZEM VAR
myfaithisu: Sanki bugün böyle birini görmüştüm ben, tanıdık geldi...
imnumberone: AMAN TANRIM KIZ ARKADAŞIN MI VAR? Ya da sevdiğin biri?
yesiyis: impossible???
_________________________
Şaşkınlıkla çizime bakıyordum.
Tanrım... Bu kız bendim!
Akşam dersine girmeden önce bir kahve alıp koridordaki cam kenarında oturmuş olduğumu bir şekilde inkar etsem bile, kolumdaki yıldız dövmesini ve üstümdeki kıyafetleri inkar edemezdim.
Animeboy benim çizimimi mi yapmıştı yani?! Neden, nasıl?!
***
Animeboy okurken dinleyebileceğiniz bir spotify listesi olduğunu unutmayın! ✨
ŞİMDİ OKUDUĞUN
• Animeboy Π Jeon Jungkook •
FanfictionPopüler bir instagram kullanıcısı olan Animeboy, gerçek hayatta sosyal fobisi olan, en ufak şeyden kaygılanan ve insanlarla rahatça iletişim kuramayan biridir. Platonik olarak aşık olduğu kızı instagram üzerinden takip etmesiyle işler karışmaya başl...