FIRTINA ADIMLAR (Tamamlandı)

27. Bölüm

O gün Kemal amca yüzüme gülümseyerek bakıp Yadigar ın bir yavrusu olacağını söylediğinde neredeyse havalara uçacaktım. Demek aramıza küçük bir Yadigar daha katılacaktı. Bu haberden sonra benim için evden ayrılıp okula dönmek zor olsa da Yadigar ın güvenilir ellere emanet olduğunu bildiğim için çok da endişe etmedim.

Nasılsa babam benim için Yadigar a çok iyi bakacaktı. Sonraki günlerin birinde babamla arabaya binip okula doğru yol aldık. Bu sefer kapıdan içeri girerken kendime bir söz vermiştim her ne olursa olsun pes etmeden yoluma devam edecektim.

Hayat beni bir şekilde buraya kadar getirmişti. Eminim bundan sonra da buradan yoluma devam edip gidecektim. Buradan çıktıktan sonra ileri de hayallerime kavuşacaktım.

Arabadan indikten sonra babam beni bırakıp yeniden eve döndüğünde oracıkta bir süre tek başıma bekledim. Artık ilk yılki kadar da zorlanmıyordum. Buraya çoktan alışmıştım ve artık kendime daha çok güveniyordum.

Bu yılda daha çok çalışıp nihayet bu okuldan mezun olacaktım. Ve bunun sonunda da o çok istediğim jokeylik için başlangıç yapmış olacaktım. Jokeylik, son zamanlarda resmen hayallerimin mesleği haline gelmişti.

Odama çıkıp eşyalarımı dolabıma yerleştirdikten sonra yeniden bahçeye çıkıp bir süre etrafta dolaştıktan sonra bir banka oturup bir süre etrafı izlemeye koyuldum. Hava kararmaya başladığında ise kalkıp odama gittim. Kapıdan içeri girerken yeni biri gelmiştir diye umuyordum ki bu yıl benim odama kimse gelmemişti anlaşılan bu sene çok fazla kayıt yaptıran olmamıştı.

Ama buna üzülmüyorum nihayetinde oda sadece bana kalmış oldu. Bir süre odada dinlendikten sonra yemek haneye gidip akşam yemegimi yedim. Yemekten sonra kalkıp dışarda biraz daha yürüyüş yaptıktan sonra yeniden odama dönüp erkenden yatağıma girip kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Gözlerimi açtığımda çoktan sabah olmuştu bile kalkıp üzerimi giyindikten sonra aşağıya inip kahvaltımı ettikten sonra dersin yapılacağı sınıfa doğru yol aldım.

Sınıfa girdiğimde herkes gelmeye başlamıştı. Az sonra binicilik öğretmeni derse gelip bu yılki derslerin uygulamalı olan kısımlarında bir çiftlik ayarlayıp orada gerçek atlar üzerinde göstereceğini söyledi.

Bu haberi duyunca yüzümde kocaman bir gülümseme belirmişti. Sonra aklıma gelen bir fikirle hemen parmak kaldırıp çiftlik konusunu babama söyleyebileceğimi gerekirse bizim çiftliği kullanabileceğimizi söyledim.

Öğretmen verdiğim fikri degerlendirebileceğini söyleyip derse kaldığı yerden devam etti.

Bu fikir harika olabilirdi neden olmasındı ki? Hem bizim çiftlik oldukça büyüktü ve buradaki öğrencilere yetecek kadar da at vardı. Babamı ikna edebilirsem çok güzel olacaktı.

Dersten sonra gidip babamı aradım ve aklıma gelen fikri ona da anlattım o da bu fikrin çok iyi olabileceğini söyledi. Daha sonra öğretmenle konuşup bizim çiftliği uygulama çiftliği olarak kullanmaya başladık.

***
Aradan birkaç hafta geçmiş artık uygulamalı dersleri bizim çiftlikte yapmaya başlamıştık. Bu geçen süre boyunca hafta da bir gün de olsa artık çiftliği daha çok görme şansı elde etmiştim.

Hem böylelikle Yadigar ı da daha yakından takip edebiliyordum. Günler böylelikle geçip gitmiş ve nihayet yarı yıl tatiline ulaştığımızda herkes geçen yıl olduğu gibi eve gitme telaşı içerisindeydi.

Ben ise eşyalarımı hazırlayıp heyecanla çiftliğe varmak ve Yadigar ı görebilmek için babamın geleceği yol kenarına gidip onun gelmesini beklemeye başladım.