FIRTINA ADIMLAR (Tamamlandı)

25. Bölüm

Babam yüzüme bakıp "olur" dedikten sonra Yadigar dan inip koşarak ona doğru gittim ve kocaman sarılarak, "pişman olmayacaksın merak etme babacığım." Dedim.

Aslında bu kadar çabalamama karşın babamın buna izin vereceğine pek de ihtimal vermemiştim. Ama o beni şaşırtarak olumlu bir yanıt vermişti.

Daha sonra saat geç olduğu için oradan ayrılıp yeniden eve dönmemiz gerekti. Babam sabah bu konuyu daha ayrıntılı konuşacağımızı söyledikten sonra odama çıktım. Odama geldiğimde içimde ki heyecan daha fazla büyümüştü. Birkaç hafta sonra artık binicilik okuluna gidebilecektim.

Bu hayatımda aldığım Yadigar dan sonra ki benim için en güzel haberdi belki de. Yatağıma uzanıp sabırsızlıkla sabahın olmasını bekledim. Yarın Demir abinin bir yarışı vardı gidip ona bundan bahsedecektim. Eminim o da bunu duyduğuna çok şaşıracaktır.

***

Sabah uyandığımda erkenden ağıla gidip Yadigar a yem verdikten sonra ona sarılıp yeniden eve döndüm ve anneme kahvaltıyı hazırlamak da yardımcı oldum. Annem beni böyle mutlu görünce bunun nedenini sordu.

"Sahracığım bu neşeyi neye borçluyuz acaba?"

"Şey anneciğim hani ben binicilik okuluna gitmek istiyordum ya babam da buna izin vermemişti. Dün akşam buna artık izin verdiğini söyledi. Binicilik okuluna gidebileceğim."

"Bu çok güzel bir haber ama bundan emin misin? Bak bu senin için zor olabilir."

"Biliyorum anneciğim ben her şeyi göze alıyorum ve bundan kesinlikle eminim."

"Tamam o zaman bunu gerçekten yapabileceğini düşünüyorsan durma o zaman ben de bunu yapmana destek olacağım."

Annemin bu konuda karşı çıkmadan izin vermesi de beni şaşırtmıştı. Genelde annem bir şey olduğu zaman karşı çıkar babam ise buna izin verirdi. Ama bu sefer roller değişmiş babam karşı çıkmış annem ise müsade etmişti.

Kahvaltidan sonra babam beni yanına alıp binicilik alanında ki atlara binen ziyaretçilerin yanına götürdü. Çitlerin arkasında onları izlerken bana dünkü mesele hakkında bir şeyler söylemeye başladı.

"Sahra biliyor musun sana bir yıl önce neden itiraz ettim?"

"Bilmiyorum babacığım neden itiraz ettin? Sen genelde her konuda yanımda olup bana destek verirsin. Ama bu kez karşı çıkmana çok şaşırdım."

"Karşı çıkmadım aslında bu konuda sessiz kaldım sadece. Durup neler yapacağını izlemek istedim. Bu yapmayı istediğin şeyin yani jokeyliğin öylesine bir heves mi yoksa bunu gerçekten istiyor musun bunu bilmek istedim ama sonunda gördüm ki sen bunu gerçekten istiyorsun. Madem ki sen bunu istiyorsun ben de sana bu konuda destek olacağım. Ne olursa olsun bu işten vazgececekte olsan sana destek olup düştüğün zaman kalkmam için sana el uzatacağım."

Babamın konuşması beni çok duygulandırmıştı. Babam hep böyleydi zaten hep bir şeyler söyler söylediği şey çok güzel de olsa diygulanmama sebep olurdu. Konuşmasını bitirdikten sonra ona sarıldığımda ona teşekkür ettim.

"Babacığım iyi ki varsın ve iyi ki benim babamsın. Bu konu da çok şanslıyım. Senin gibi bir babam olduğu için her seferinde buna şükrediyorum."

"Sen mutlu ol ben senin her zaman arkanda olurum. Canım kızım benim."

Bir süre orada kalıp atları izledikten sonra babam beni alıp hipodroma doğru götürdü. Yine uzun bir yolculuğun arkasından tribündeki yerimi alıp Yadigar ve Demir abinin koşu alanında ki yarısını izlemek için bekledim. Verilen anonsla birlikte yarış baslamıştı.