FIRTINA ADIMLAR (Tamamlandı)

24. Bölüm

Bilgisayarın kapat tuşuna bastıktan sonra aceleyle odadan çıkıp koşarak babamı beklemek için bahçeye çıktım. Neredeyse akşam olmak üzereydi ve babam bu saatlerde eve geliyordu. Bir süre kenardaki kanepede oturup bekledim. Ama babamın eve dönmesi biraz uzun sürdüğü için daha falza bekleyemeyip odama çıktım.

Bir süre odamda sabırsızlıkla bekledikten sonra aşağıdan babamın sesini duyup hemen yanına indim. Aşağı indiğimde babam eve henüz gelmişti ve koltuğa doğru ilerliyordu. Koşarak yanına geçip jokeylik hakkında ki fikirlerim de ona da söz etmeye başladım.

"Babacığım hoş geldin. Seninle bir konu hakkında konuşmak istiyorum."

Babam koltuğa oturduktan sonra bana oturmam için işaret etti. Yanına oturduğumda bana konunun ne hakkında olduğunu sordu.

"Tabii ki konuşabiliriz kızım. Konu nedir?"

"Şey babacığım belki kızacaksın ama söyleyeceğim."

"Söyle hadi."

"Sey...ben...ben bir jokey olmak istiyorum babcığım ve bu konu da kesin kararlıyım. Umarım bana karşı çıkmazsın."

"Sahra ne diyorsun sen? Jokeylik senin için biraz..."

"Biliyorum baba bu işi genel de erkekler yapıyor ama ben bunu tüm kalbimle istiyorum."

"Henüz çok daha küçüksün ileri de yapabileceğin çok fazla meslek var ve karşına çok fazla seçenek çıkacaktır. Bence sonra sen de bundan vazgeçersin."

"Hayır babacığım kesin olarak bu işi yapmak istiyorum lütfen izin ver. Bir yıl sonra binicilik okuluna kayıt yaptirabileceğim. İki yıl süren bir eğitim veriyorlar sonra belli bir sayı da yarış kazanınca jokey olabiliyorsun. İşte bu kadar kolay."

"İyi ama..."

"Söz veriyorum çok dikkatli olacağım."

"Tamam sana bir yıl geçene dek zaman veriyorum. Şu bir yıl bir geçsin bakarız. Sen de göreceksin bu bir yılda senin kararında değişecektir."

"Emin ol değişmeyecek. Sana bu bir yılda bu işi yapabileceğimi kanıtlayacağım. Unutma bir yıl dedin babacığım, bir yıl geçince beni bu okula kayıt ettireceksin. Anlaştık mı?"

Babam her ne kadar tereddüt de etmiş olsa elini uzatıp anlaşmamızı kabul etti. O benim bu jokey olma iateğimin geçici bir karar olduğunu düşünüp bu teklifimi kabul etmişti. Nasıl olsa vaz geçerim diye ama o da görecek ki ben bu kararımfan vazgeçmeyeceğim.

Babamla anlaşmamızı yaptıktan sonra annemden izin isteyip hemen Zeynep lerin evine doğru koştum. Zile bastığımda kapıyı Zehra teyzem açtı.

"Hoş geldin Sahracığım geçsene iceri."

"Yok ben içeri gelmeyeyim Zehra teyze sadece Zeynep e bir şey söyleyip gideceğim. Zeynep iki dakika buraya gelebilir mi acaba?"

"Tabii. Bekle sen ben çağırıp geleyim."

Zehra teyze içeri girdikten sonra sabırsızlıkla Zeynep in dışa çıkmasını bekledim. Bir süre sonra Zeynep kapıdan göründü. Onu görür görmez sıkıca sarıldım.

"Ne oldu Sahra? Annem bir şey söyleyeceğini söyledi."

"Evet. Bir şey söyleyeceğim. Az önce babamla jokeylik konusunu konuştum. Aslında tam olarak kabul etti diyemeyiz ama bir yıl sonrasına kadar zaman verdi. Büyük ihtimalle bu işten vazgececegimi düşünüyor ama ona bunun aksini ispatlayacağım."

"Bu harika bir haber ama eğer dediğin gibiyse ya o zaman geldiğinde bu fikirden vazgeçer ve seni binicilik okuluna göndermezse."

"Evet, o da bir ihtimal ama bu bir yıl içerisinde ona bu konuda ne kadar iyi olduğumu gosterirsem mutlaka izin verecektir. Peki sen bu konuda bana destek olacak mısın? Eğer babam karşı çıkarsa ona bunu ne kadar çok istediğimi söyleyecek misin?"