FIRTINA ADIMLAR (Tamamlandı)

18. Bölüm

Aradan aylar geçmiş kış bitmiş ciftligin üzerindeki beyaz örtü kendini yeşilin binbir tonunda bir örtüye bırakmıştı. Çiftlik bu haliyle sanki ressamların resmettiği tablolarda ki doğa resimlerini andırıyordu.

Okullar yaz tatili olduğu için bu yaz tatili boyunca ciftlikte babamlarla birlikte ben de atların bakımı ve temizliğiyle ilgilenecektim. Hem bu sayede çiftlik işlerini de öğrenmiş olacaktım. Ama bunu tabi ki kendi isteğimle yapacaktım.

Geçen bu birkaç ay boyunca çiftliğe daha çok alışmış ve neler yapmam gerektiğini Derya abla bana göstermişti. Tüm kışı okuldan sonraları onunla ağılda hem gösteriye hazırlanarak hem de çiftlikteki diğer atlarla ilgilenerek geçirmiştim. Bu süre boyunca ise Yadigar ı hiç göremedim. Ama babam bana söz vermişti o benim yanıma geri dönecekti. Sadece bir süre orada kalıp alışması gerekiyordu. Babamın dediğine göre gönderildiği çiftlikte atları eğiten birisi varmış aslında burada da eğitebileceklerini söyledim ama oradaki çiftlik bu işle ilgilendiği için orada olmasının daha iyi olacağını söylediler.

Yadigar buraya alışma konusunda diğer atlardan çok daha fazla sıkıntı yaşadığı için bu ona iyi gelecekmis. Ben de onun olmadığı bu sürede daha fazla şey ogrenmistim. Böylelikle ona nasıl davranmam gerektiğini daha iyi biliyordum.

İki hafta sonra çiftlikte Derya ablanın bahsettiği gösteriyi yapacaktık. Kış zorlu ve yoğun kar yağışlı geçtiği için gösteri işini yaz tatiline bırakmıştı. Bu yüzden çiftlikte hummalı bir hazırlık başlamıştı. Bu sayede gösteriye daha fazla sayıda ziyaretçi de katılabilecekti.

Tabi ön sıralarda terapi gören çocuklar yer alacaktı. Derya abla birkaç yıl önce terapi yaptığı çocuklardan bazılarının hala ziyaretine geldigini söylemişti. Onlardan birkaçının atlarla gösteri yapabildiğini söyledi. Ben de ona onları da gösteriye dahil olmalarının iyi olabileceğini söyledim. Bu sayede terapi gören çocuklar için bir motive kaynağı olacaktı.

Derya abla ona sunduğum bu fikrin çok iyi olabileceğini düşünüp eskiden terapi vefigi çocuklarla iletişime geçip gösteriye katılıp katılamayacak lafını söyledi. Onlardan üç tanesi bunu yapabileceklerini soylemisti. Derya abla onları birkaç ay boyunca çiftlikte gösteri için hazırladı.

Babam gosteriye okuldaki arkadaşlarımı ve Gamze öğretmenimi de davet edebileceğimi söylemişti. Bu yüzden günler öncesinde Gamze öğretmeni arayıp gösteriden bahsettik ve diğer öğrencileri de organize edip edemeyeceğini sorduk. O da diğer öğrencilerin velilerini arayıp gösteriden bahsedince herkes bunu memnuniyetle kabul etmişti.

Bir ara annemle birlikte şehir merkezine gidip gösteriye gelecek olan davetliler için hazırlayacağı ikramlar için alış veriş yapan ya gittik. Şehir merkezine annemin alacakları ancak sığacağı için kırmızı kamyonetle gitmiştik.

Sabah erkenden çıkmanıza rağmen çiftliğe geri dönmemiz nerdeyse akşamı bulmuştu. Çünkü annem alacağı şeyler konusunda biraz fazla seçici davranıyordu. Ama ben onu bekleyemeyecek kadar acıktığım için fazla ısrarlarıma dayanamayıp sonunda yemek yemeye gidebilmiştim.

"Anneciğim hadi artık gidelim ben çok acıktım."

"Tamam kızım geliyorum hemen."

Kamyonette oturmuş annemin marketten çıkmasını bekliyordum. Nihayet ekinde poşetlerle marketten çıkabilmesi başarmıştı. Gidip hemen elindeki poşetlerde birkaçını almaya çalıştım ama poşetler benim tasiyabilecegimden fazla ağırdı. Bu yüzden annem iki kez dönmek zorunda kaldi. O gidip elindekileri kamyonete taşırken ben de kalan poşetlerin yanında kalıp onun gelmesini bekledim.

Kim bilir ne kadar çok para harcamıştır bütün bunlara. Poşetleri yerine yerleştirdikten sonra annemle birlikte ara sokaklardan birinde bulunan önünde koyu kahverengi ahşaptan yapılma kare şeklindeki masalar ve etrafında yine masaların renginde ahşap sandalyeler bulunuyordu. Dışarıda ki bulunan boş masalardan birine oturduk. Daha sonra yanımıza yirmili yaşların basinda olduğunu tahmin ettiğim bir genç gelip bize menüyü uzattı.