FIRTINA ADIMLAR (Tamamlandı)

3. Bölüm

Bu yerde ne kadar süre kaldım bilmiyorum. Bir ara gözlerimi araladığımda atın az ileri de başımı beklediğini gördüm. Biraz sonra çıtırtılar duymaya başlamıştım bunlar ayak sesine benziyordu. Sonra karşıdan uzun boylu bir adamın bana doğru geldiğini fark ettim. Daha sonra gözlerim yeniden kapanmıştı.

Anneannesi ise Sahra' nın arkadaşlarıyla oyuna daldığını düşünerek çantasını ve geri kalan eşyalarını hazırlamaya devam ediyordu.

Bir süre sonra saate baktığında kızı Feride' nin oraya gelmesine az bir zaman kaldığını fark edip bahçe kapısından dışarı çıktı ve sokaktaki çocuklara Sahra' yı görüp görmediklerini sordu.

Ama çocuklar sabahtan beridir Sahra' yı hiç görmediklerini söylediler. Bunun üzerine o da başka sokaklarda onu aradı ama hiç bir yerde bulamadı.

Eve döndüğünde ise kızı Feride ve yanında Zehra ile Zeynep 'in bahçede oturmuş onları beklediğini gördü.

"Anne ne zamandır sizi bekliyoruz. Neredesiniz? Hem kapıyı da açık bırakıp gitmişsiniz. Sahra nerede?"

İlk başta bir şey söyleyemedi. Ama daha sonra kızına Sahra' nın sabahtan beridir ortalıklarda olmadığını söyledi.

"Nasıl olur bu? Nereye gider? Çocuklar siz burada kalın ben kamyonetle gidip etrafa bakınacağım sakın bir yere kaybolmayın tamam mı?"

Feride hemen kamyonete atlayıp Sahra' yı bulmak için yola çıktı. Bütün sokakları karış karış aradı. Yoldaki çocuklara tek tek sordu. Komşulara köyde kime rastladıysa sordu. Ama kimse Sahra' yı görmemişti.

Feride neredeyse hava kararana kadar Sahrayı aradı ama hiç bir yerde bulamadı. En sonunda jandarmayı aramaya karar vermişti.

Onlara Sahra' nın bir fotoğrafını verdi sonra hep beraber aramaya koyuldular Yeşilköy ün aramadıkları yeri kalmamıştı ama hâlâ Sahra dan bir iz yoktu.

Jandarma komutanı Feride' ye geç olduğunu eve gidip dinlenmesini ve onların aramaya devam edeceklerini söylediler.

Başlangıçta itiraz etse de çok yoğun olduğu için bunu kabul etti. Kızını bu şekilde bulmak onun işini zorlaştıracaktı.

Eve geldiğinde kızlar dışarıda oturmuş onun gelmesini bekliyorlardı. Yolun ilerisinde bir arabanın farlarının ışığını görünce hemen ayaklanıp bahçe kapısından dışarı baktılar.

Sevda bu gelenin annesi olduğunu söyleyince anneannesi de onların arkalarından bahçe kapısına doğru yöneldi.

Geri de arabayı yavaşlayıp meraklı gözlerle ona bakan çocukların yanına doğru ilerledi. Ama onlara söyleyecek bir şeyi yoktu. Öğleden beri kaç saattir kızını arama çabaları sonuç vermemişti.

Sevda annesine bakıp "Anneciğim Sahra nerede?"

"Maalesef bulamadık onu."

Maalesef derken dudakları titremeye başladı. Bahçedeki masaya geçip çaresizce ağlamaya başladı.

"Keşke onun burada kalmasına izin vermeseydim. Şimdi onu aramıyor olacaktım. Annesinin kollarında yine bana bakıp gülümsüyor olacaktı. O gün onun burada kalmasının nedenini bilmiyorum ama buna müsaade etmeyecektim."

"Sakin ol kızım bu senin hatan değil. Çocuktur bir yerlere takılmıştır bir yerlerden çıkıp gelir elbet. Hem bak jandarma da her yerde onu arıyor."

"Hayır, anne ben iyi bir anne olsaydım tüm bunlar olmayacaktı. Kızım benim yanımda güvende olacaktı. Ama şimdi kim bilir nerede ve ne haldedir? Bilmiyorum."