HALF & HALF - Yarı Melek [BL]

MASKELİ 1.KISIM

Serinin ikinci kitabına hoş geldiniz! 

Bu kitap bol miktarda kanlı sahne içermektedir. 

+18 ve tecavüz sahneleri de mevcuttur. (Tecavüz sahnelerine uyarı koyuyorum atlamak isterseniz atlayabilirsiniz.) 

İyi okumalar. <3 

-

"Claudio," diyebildi sonunda, sesi neredeyse duyulmayacak bir seviyedeydi. "Ben... Ben Cael'e deliler gibi aşığım."

-

Duydukları Claudio'nun duraklamasına sebep olmuştu. Azuma'nın sesi çok kısıktı o yüzden kulaklarına gelenlerin doğru olup olmadığını algılayabilmesi için aradan bir süre zamanın geçmesi gerekmişti. O ikisinin arasında böyle bir şey olduğunu az çok biliyordu ancak Azuma'nın o anda bunu yüzüne vurması oldukça şaşırtıcıydı. Nasıl bir tepki vermesi gerektiğini bilemedi, karşısında tir tir titreyen bu kişinin o halde olmasının nedenin nasıl Cael'le bir alakası vardı?

Azuma, Claudio'dan ayrıldı. Ayakta rahat duramıyordu, sersemleşmiş gözüküyordu. Claudio ne diyeceğini bilemediğinden elini alnına götürdü, ateşi olmasını bekliyor olacaktı ki hissettiği soğukla yüz ifadesi ciddileşti. "Buz gibisin."

Daha fazla oyalanmadan hemen odada bulduğu örtülerle Azuma'yı sardı ve aşağı kattaki şömineyi yakıp onu oraya indirdi. Azuma'nın yüzü duygusuzdu, bir sürenin ardından ısınmanın verdiği etkiyle az da olsa kendine gelmişti. Gözleri yüzüne vuran sıcaklığa aldırış etmeden alevleri izliyordu. Claudio'nun yanında olduğunu, ona bir bardak su uzatana kadar unutmuştu.

Boş gözlerle bardağa baktı, elini uzatıp alabilmesi için aradan biraz zamanın geçmesi gerekmişti. Claudio, Azuma elindeki suyu aldıktan sonra diğerinin yanına oturdu. "Destin yiyecek bir şeyler getirdi... Atıştırmak ister misin?"

Azuma su içmedi, bardağı diğer tarafına bırakırken hayır anlamında kafasını salladı. Gözleri şöminedeki dans eden alevleri izliyordu. Yaralanmış olduğundan asıl onun Claudio'ya yardım etmesi gerekirken tam tersi olduğu için kendini suçlu hissediyordu ancak ne konuşacak ne de bir şey yapabilecek gücü vardı. Düşüncelerini toparlamakta zorlanıyordu. Aradan birkaç dakika geçtikten sonra Claudio tekrar konuştu. "...Neler olduğunu anlatmak ister misin?"

Bunu duymasıyla Azuma'nın boşalmış beyni tekrar doldu. Yüz ifadesi şaşırmış bir hal aldıktan hemen sonra eski haline döndü ve kafasını örtülerin arasına gömdü. Maskeli adamla olanları düşünmek onu ürpertiyordu ancak yaklaşık bir saat önce Claudio'ya duygularını açık bir şekilde söylemenin verdiği utanma hissi diğer duygularını bastırmaya yetiyordu.

Claudio onun bu hareketinin hayır demek olduğunu anlamıştı. Ne olduğunu ne kadar merak etse de üzerine gitmedi ve yalnız kalmak isteyeceğini düşünerek az önce gelmiş olan Destin'in yanına gitmek üzere ayağa kalktı ancak Azuma onu durdurdu. "Claudio."

"Hm." dedi, ona seslendiğine oldukça şaşırmıştı.

"Destin nerede?"

"Yukarıda..." Diğerinin neden böyle bir soru sorduğuna anlam veremese de sormadı.

Azuma yavaşça kafasını örtülerin arasından kaldırdı ve Claudio'ya baktı. Bir şey demek için dudakları aralandı fakat kelimeler çıkmadı. İmkânı yoktu, Claudio'dan mühre bakmasını istemesinin imkânı yoktu. Hemen gözlerini alevlere geri çevirip kısık bir sesle konuştu. "İyi geceler."

"İyi geceler." diye cevapladı Claudio ve yukarı çıktı. Üzerine gitmek istemiyordu.

-