HALF & HALF - Yarı Melek [BL]

EKSTRA - Claudio & Destin 6.Kısım

Claudio izleri daha iyi görebilmek için Destin'in saçlarını kenara doğru çekti. "Bunları kim yaptı?"

Destin, bir süre daha diğerinin suratına baktıktan sonra boynuna hafifçe değen eli itmişti. "Beni rahat bırak!"

Claudio bununla Destin'in bileğini tuttu. Destin onun bir anda ne kadar sinirli birine dönüşebileceğini görünce biraz irkilmişti. Claudio'nun sesi yüksekti. "Kim yaptı?! Caro mu?"

Destin yüzünü buruştururken bileğini Claudio'nun elinden kurtarmaya çalıştı. "Canımı acıtıyorsun!"

Claudio'nun suratında bu sözleri duymasıyla belli bir şaşkınlık belirmişti. Ardından yumuşarken diğerinin bileğini ne kadar sıkmış olduğunun farkına vardı. Elini gevşetmesiyle Destin kolunu kendine çekti ve yatağın başlığına yeniden dayandı. Dizlerini kendine doğru çekerken Claudio'ya bakmıyordu.

Claudio kısa bir süre daha onun dizlerine gömmüş olduğu ve saçlarından gözükmeyen suratına baktı. Sonunda yeniden konuştuğunda bu sefer sesi nazikti. "Destin..."

Destin onun sözünü böldü. Kafasını kaldırmamış olduğu için sesi boğuk geliyordu. "Claudio... Sana olanları anlatacağım ama bana hiçbir şey yapmayacağına dair söz vermen gerekiyor."

Claudio onun neden bunu dediğini anlayamadan onu izlemeye devam etti. Cevap vermemesi üzerine Destin kafasını kaldırıp ona bakmıştı. Yüzüne gelmiş olan renk gitmişti, cildi neredeyse korkutucu derece bembeyaz gözüküyordu. Claudio onun hafifçe titrediğini fark etti. Her ne kadar öyle kastetmese de dudaklarını araladı. "Tamam, söz."

-

Kapının açılmasıyla Destin o tarafa doğru döndü. Gelenin abisi olduğunu düşündüğünden karşısında otuz yaşlarının sonunda olan, geçen sene Regium C olduklarından beri onları durmadan rahatsız eden ve abisinin birkaç gün önce bir Regium'u öldürürken yakalayıp artık ondan kurtulmak için şikâyet ettiği adamı beklemiyordu.

Bu kişiyle çok bir konuşmuşluğu yoktu, adının 'Caro' olduğu ve oldukça sinir bozucu olduğu dışında pek bir bilgisi yoktu. Düz bir suratla ona bakarken kaşlarının hafifçe çatılmasını engelleyemedi. "Neden buradasın?"

Caro dişlerini açıp ona gülümsedi. Bu gülümsemesinde adlandıramadığı ve ona kendini kötü hissettiren bir şey vardı. Kendisi bile fark etmeden biraz geri gitmişti. Caro onun bu ürkekliğini görünce nedense kendini daha da iyi hissetmeye başlamıştı. Dalga geçer bir tonla konuştu. "Abini mi bekliyordun?"

Destin onun sorusunu cevaplamadı. "Git buradan!"

"Abin artık burada değil."

Caro birkaç adım daha atmıştı fakat çok yaklaşmadan durdu. Destin'in içindeki huzursuzluğu korku ve şaşkınlık almıştı. Gözleri açılırken dudakları kendiliğinden hareket etti. "Ne?"

Caro kısa bir kahkaha attı. "Abin artık burada değil, öldü."

Regium'lar öldüklerinde eğer ailesinden başka Regium'larda varsa genelde 'çok meşgul' olduklarından kimse onlara haber vermeye gelmezdi. Caro'nun da özellikle eğer işin içinde değilse Destin'den önce abisinin öldüğünü bilmemesi gerekirdi. Destin ani gelen bir sinirle konuştu. "Sen nereden bilebilirsin ki? Yalan söylüyorsun!"

Onun sinirlenmesi Caro'nun daha da çok hoşuna gitmiş olmalıydı ki yüzünden zevki belli oluyordu. "Çünkü ölürken oradaydım."

Destin'in benzi atmıştı. İçinden kendi kendine karşısındakinin yalan söylediğini ve abisinin yakında kapıdan gireceğini söyledi. Eğer Caro kendisinin iki katı olmasaydı çoktan üzerine atlamıştı. Caro onun tepki veremediği görünce yanına daha da çok yaklaştı ve Destin'in sinmiş olduğu yatağın başına gitti. "Neden öldüğünü biliyor musun? Çünkü benimle uğraştı! Aslında amacım ona o 'çok değerli' olan küçük kardeşinin ölü bedenini gösterip sonsuza dek yaptıklarından dolayı pişmanlık duymasını sağlamaktı... Ancak kim test sırasının onda olduğunu bilebilirdi ki?"