Tuzak. Anka kuşu

Eroin komasına (Krize) girmek üzere Böl. 42

Ertesi gün okula gittiğinde kendini çok iyi hissediyordu. Kenan'larla karşılaşmamış, annesine söz onların için de onları aramamıştı.

Sabah ki sınavlarının hepsi iyi geçmişti. Öğleden sonra bir sınavı daha vardı, eğer bu sınavda başarılı olursa rahatlayacaktı ...

Öğretmeni; sınav kâğıtlarını dağıtmış, sınav başlamıştı. Her zaman; önce baştan sona kadar soruları okuyor, sonra cevaplıyordu. Yine öyle başlamıştı. Soruları okuyor, cevaplarını bildiği için de seviniyordu. Okumayı bitirmiş ve cevapları hazırlandı.  .

Kalem elinde soruya bakıyor, cevabını bilmesine rağmen nokta koyamıyordu. Sanki beyni uyuşmuştu, yazamıyordu.

Elinde kalem, soruyu tekrar okumuştu. Birden bire vücudunda bir kaşıntı başlamış, kendini çok yorgun hissetmişti. Ne oldugunu anlayamamış, Birden aklına Kenan'lar gelmişti.

Onları bulmalıydı. Onlardan bir hap alırsa bu kaşıntı ve üstünde halsizlik belki geçerdi.

Zil çalmadan yerinden kalkmış, boş sınav kâğıdını öğretmenin masasının üzerine koymuştu. Öğretmeni boş kağıdı görünce şaşırmış, merakla Esra'nın yüzüne bakmıştı. Esra konuşacağı kelimeleri bulamıyordu. Ağır ve şu şekilde konuşarak; "Çok hastayım, kendimi hiç iyi hissetmiyorum."

Öğretmeni hiçbir şey söylememiş. Sadece başını; "Tamam." dercesine sallamıştı.

Sınıftan çıkmış, zilin çalmasına az bir zaman kaldığı için turnikelerin olduğu tarafa gitmişti. "Nasılsa buradan çıkacaklar. Onları yakalarım. " Diye düşünerek, turnikelerin yanında durup beklemeye başlamıştı.

Kendini çok iyi hissederken, birden bire niçin böyle olmuştu, anlayamıyordu. Çok yorgun ve bitkin tıslıyor; ağzı kuruyor, sık sık midesine kramp giriyor ve vücudu kasılıyordu.

Zil çalmış ve okulun kapısından çıkan öğrenciler, turnikelerin olduğu tarafa doğru yürümeye başlamışlardı.

Esra tüm dikkatini vermiş kendisine doğru gelenlere bakıyordu. Bazı öğrenciler koşarak geliyor, turnikelerden geçerek de dışarıya çıkıyorlardı.

Hala Kenanlar görünmemişti. Onları göremediği için de "Ya gelmezlerse?" diye düşünüyor, onun için de çok korkuyordu.

Kenan ile Tuğba okuldan çıkmış, aralarında konuşarak merdivenlerden iniyorlardı. Cüneyt yanlarında yoktu.

Esra onları görünce çok sevinmiş, mutlu olmuştu Neredeyse koşar adımlarla onlara doğru yürümeye başladı. Sanki yeniden canlanmıştı.

Kenan'ı tanıyan herkes; "Onun nasıl çakal biri." olduğunu biliyordu. Esra'nın koşar adımlarla kendilerine doğru geldiğini görünce sevinmişti. Her şey tam istediği gibi gelişmiş, planı basarîli olmuştu.

Lütfen olumlu yada olumsuz yorumlarınızı yazınız. Tabii ki yıldızlarsanız sevinirim