Prenses Alita Waldorf, Kral Hagen'ın hayatta kalan tek kardeşidir. Toplumun ondan beklentisinin aksine, hayır işleri ilgilenip çocuk doğurmak yerine siyasetin içinde olan prenses yirmi beş yaşına geldiğinde ağabeyi Kral Hagen onu uygun bir soylu ile...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚜️⚜️⚜️
Beş Sene Önce – Calabar
Brenna, kocası Adon ile birlikte, ona ait olan dairenin yemek salonu olarak kullanılan küçük odasındaydı. Yaz mevsimine henüz girmişlerdi, o an beş kişinin ancak sığabileceği yuvarlak yemek masasında oturuyorlarken güneş batmış olsa dahi hava tamamen kararmamıştı. Ülkenin en iyi ahşap işçilerinin elinden çıkan konsol ve sehpaların üzerinde şamdanlar yanıyordu, tepe kısmında aslan başı bulunun kemerli pencerelerden süzülen loş ışıkla birlikte masaları birçok kış akşamına göre oldukça aydınlıktı.
O akşam, yemek için aynı masaya toplanmalarının bir sebebi vardı; Alita. Kızı yaklaşık bir ay önce, elinde çiçek buketi ile odasına gelmiş, yüzünde gülücüklerle kalbinden geçenleri ona anlatmıştı. Brenna, nasıl heyecanlı ve mutlu olduğunu hatırlıyordu. Konuşurken öylesine hevesliydi ki ellerini kavramış, ona yardımcı olması için adeta başının etini yemişti.
Lütfen anne, babamla konuşman gerek.Victor'u seviyorum, bu öylesine bir his değil. Onunla birlikte mutluyum, başka birini istemiyorum.
Brenna, hazine kâtibi olan Lord Alban Mascarián'ın kardeşi Victor'u pek fazla tanımıyordu. Bu yüzden olumlu ya da olumsuz herhangi bir görüş belirtmeden kızına babasıyla konuşacağını söylemişti. Durumu yapabildiği en tatlı dille kocası Kral Adon'a anlattığında, aldığı karşılık koca bir sessizlik olmuştu. Adam ilk anda duyduklarına şaşırmış, sonrasında ise düşünmesi gerektiğini söyleyerek sessizliğe bürünmüştü. Onun bu tavrı, ilk anda hayır dememesi Alita'yı umutlandırmıştı. Brenna ise kocasının tavrındaki huzursuzluğu, hoşnutsuzluğu görebiliyordu. Sadece kızının hevesini kırmamak adına bunu açıkça dillendirmemişti.
"Gelişen bu durum hakkında herhangi bir karara vardın mı ?"
Kocasının keskin, uçuk mavi gözleri masanın üzerinden ona doğru dönmüştü, dudaklarını sıkarak usulca başını sallamıştı.
"Evet. Victor Mascarián yetenekli ve gelecek vaat eden bir genç adam. Fakat bu evliliğe sıcak bakmıyorum. Alita bana güven vermiyor, böyle birini onun elinde harcayamam."
"Adon, sözlerine karşı gelmek istemem fakat artık eskisi gibi olmadığını biliyorsun. Bu korku ile devam edersek kızımızı bir kuleye kapatmamız gerekir."
"Bu durumdan hoşlanıyor değilim. Yine de kendinden geçtiği bir anda gidip adamı havaya uçurmayacağını garanti edemiyorum, sen edebiliyor musun? Victor, ileride Alban'ın yerini alacak şekilde eğitiliyor. Sıradan bir aileye mensup değil, eğer onu öldürürse nasıl bir açıklama yapacağız? Sapkın kızıma güvenip böyle bir kumara girmeyeceğim."
Brenna içini çekerek arkasına yaslanmıştı. Bu konuda ne kadar istese dahi Alita'yı kocasına karşı savunamıyordu. Çocukluğundan beri karanlık bir gücün esiri olan kızları, kendinden geçtiği an saldırganlaşıp insanlara zarar veriyordu. Yıllar içinde düzelip durumu kendi içinde kontrol altına alsa dahi hala tam olarak yatışmamıştı.
