Dating with a gangster (Season two)

Chapter 80

Veda Lia's POV

Halos nangungulila ang lahat sa pagkawala ni Marcus at halos lahat ng students ng Gillford at Stanford ay nakikiramay ngayon.

Nakaupo lang kami at hindi na matigil ang mga luha ko sa mata habang yakap-yakap naman ako ni Mommy at ate Vanessa.

"Ate Veda?"Napatigil naman ako sa pag-iyak ng tawagin ni Shawn ang pangalan ko. Nakatayo siya sa harapan ko at deretsong nakatingin sakin.

"B-Bakit?"Takang tanong ko. May luha pa rin sa mga mata ko kaya agad ko yun pinunasan.

Hindi naman sumagot si Shawn at akmang magsasalita naman ako ng biglang may nagsalita sa likod ko kaya napatayo ako at ganun din si Mommy at ate.

"Nakikiramay ako"Napalingon naman ako at si Addyson pala.
Nakayuko siya ng bigla siyang nilapitan ni sir Manuel.

"Hija?"Tawag ni sir Manuel sa kanya. Napaangat naman siya ng ulo at bigla na lang siya napahagulgol kaya niyakap na lang siya ni sir Manuel.

Nagkatinginan naman kami ni ate at Shawn."Bakit ganun na lang siya umiyak?"Takang tanong ni Shawn.

"Oo nga"Sabi naman ni ate.

"T-Tito Manuel, nakikiramay po ako sa pagkamatay ni Marcus"Hagulgol na sabi niya.

Nagulat naman ako ng bigla siyang napatingin sakin saka lumapit. Hinawakan niya ang kamay ko at saka humagulgol na naman.

"Forgive me to all of my fault"Panimulang sabi niya. Pinagmasdan ko lang siya habang hawak pa rin niya yung kamay ko.
"I'm so selfish at gumagawa lang naman ako ng paraan para bumalik sakin si Marcus pero alam ko naman na hindi na niya ako babalikan dahil una pa lang ako na ang sumira ng meron sa amin noon. At saka simula ng dumating ka sa buhay niya maraming nabago. At tanggap ko naman na noon na hindi na talaga siya babalik sakin pero I'm pushing myself to love me back again...pero wala na talaga at ikaw na ang mahal niya"Patuloy na sabi ni Addyson at binitawan naman na niya yung kamay ko.

Nararamdaman ko na totoo naman yung sinasabi niya."Kaya sana mapatawad mo ako lalo na nung pinagtulungan ka namin noon at kahit nung una pa lang inaaway na kita. D-Don't worry... aalis naman na din ako bukas dahil sa ibang bansa na ako mag-aaral at titira kaya wala ng manggugulo sayo at sainyo. At kung mapatawad mo 'man ako sana ay wag mo ng isipin na magkaaway tayo at pwede naman na tayong maging magkaibigan"Patuloy pa rin na sabi niya at saka ay binigyan niya ako ng isang ngiti na nakakagaan sa loob.

Nabigla naman ako ng bigla niya akong niyakap kaya napayakap na lang din ako sa kanya.

Bumitaw naman na siya sa pagkayakap sakin at tumingin sakin saka sabay na ngumiti."Thank you"Nakangiti niyang sabi at napansin ko na may luhang namumuo sa mga mata niya pero agad niya din yun pinunasan.

"A-Ayos lang...pinapatawad na kita"Sincere kong sabi na ikinangiti naman niya ng malaki. Niyakap niya ulit ako at saka napahagulgol sa iyak.

"Thank you Veda!"Hagulgol na iyak na sabi niya kaya hinagod ko na lang yung likod niya.

"Tumahan ka na"Sabi ko na lang. Bumitaw naman na siya ulit sa pagkakayakap sa akin at tumingin sa akin ng deretso.

"Sana hindi mo siya makalimutan kahit na wala na siya. Alam mo ba na sobrang mahal na mahal ka niya at ramdam ko yun. Naalala ko nga noon nung iniwan ko siya dahil hindi ko na siya mahal at parang feeling ko hindi ko naman talaga siya minahal kahit na alam kong mahal na mahal niya ako noon. But nung bumalik ako dito sa Pinas ay saka ko lang narealize na mahal ko pala siya pero sa pagkakataong yon ay ikaw na yung nakilala niya at para kalimutan na rin niya ako. Sayo niya naramdaman ang tunay na pagmamahal at hindi sakin. Dahil kung sa tutuusin ikaw ang deserves para sa kanya at hindi ako"Sabi niya saka sabay na napabuntong at tumingin naman siya kay sir Manuel at nag-usap naman sila pero hindi ko na pinakinggan at napatingin na lang ako kay ate Vanessa at Shawn.