Falling For You (Completed)

Chapter 3: Strong

Jessica's POV

"Bakit nakasimangot ka nanaman? Busangot nanaman ang mukha mo?" bulong sakin ni Sunny na katabi ko. Kakakain palang namin ng breakfast. Ngayon na nga kami lilipat ng school at hinihintay namin ni Sunny yung mga girls?

"Wala lang ako sa mood" Pabulong kong sabi.

"You miss him, don't you?" malungkot na sabi nya sakin. "I do miss him. I miss him so much. I want to move on but my heart is still holding onto him" I tried to held back my tears, mahirap na. Baka biglang lumabas ang mga girls. "Maybe your not just ready to move on. Don't worry, Jess. Makakalimutan mo rin sya sa tamang panahon" Nakangiti nyang sabi sakin saka sya nagbasa ng libro.

Napa buntong hininga nalang ako. I just feel so incomplete like there's an empty space in my heart that needs to be fulfilled by someone. Life without him, its just so meaningless. Hindi naman sa pagkaOA pero, Heechul is my happiness. He's my strength and my world.

Alam mo yung feeling na bigla ka nalang mapapangiti kapag naiisip mo sya? Yung simpleng 'goodmorning at goodnight' lang pero sobra kang kinikilig. Nakakamiss sya, sobra.

Isa si Heechul sa mga dahilan kung bakit pinili kong maging masaya but then, sasaktan at iiwanan din pala nya ako katulad ng iba.

Eversince na mamatay ang daddy ko, my mom gave me a cold back. Buong oras nya sa trabaho nya ibinubuhos. Ni hindi nga nya ako magawang kamustahin when i got home from school. Para akong invisible sa kanya. Wala syang pakialam sa akin.

At first, niintindihan ko naman eh. I know she's hurt because of my father's death and i know na mahirap magmove on pero paano naman ako, diba? It just feel sa unfair. Idagdag mo pa na yung atensyon nya ibinibigay nya lang kay Krystal, my younger sister.

Wala naman akong kasalanan but why is she treating me like that? Buti nalang nakilala ko ang mga girls. Kung hindi dahil sa kanila,
ako sa kinatatayuan ko ngayon. I am strong, because of the girls and because of Heechul.

And it hurts to know na yung taong binibigyan ako ng lakas para lumaban, sya naman pala yung taong magiiwan ng malaking sugat sa puso ko at iniwan pa nya akong mahina. I know na hindi ko sya makakalimutan agad. Ang dami naming memories na kailangan kong kalimutan cause it hurts me to think that the two of us were over. Those goodmorning and goodnight from him, i will not be able to hear those again.

Kung pwede ko lang sanang ibalik ang oras, gagawin ko para mabalikan yung mga panahong kasama ko pa sya, yung mga panahong masaya pa kaming dalawa.

Kung pwede ko lang sanang ibalik ang lahat sa dati, gagawin ko. Kaya lang, alam ko naman na hindi mangyayari yun dahil sya na mismo yung umalis. Sya na mismo ang nang iwan. Sya na yung sumuko at bumitaw.

Mas lalo ko lang sinasaktan ang sarili ko. Mas lalo ko lang pinahihirapan ang puso ko. Nakakainis, kung kelan naman masaya ba kami, saka pa kami sinira ng tadhana.

Wala naman akong magagawa. This is our destiny, this is our fate. Hindi talaga kami para sa isa't isa. Hindi sya yung taong para talaga sa akin, ang hirap tanggapin.

"JESSICA!!" Nagulat naman ako ng sumigaw si Hyoyeon. What? Am i daydreaming o sadyang malalim lang ang iniisip ko?

Nasa harap ko lahat ng mga girls including Sunny na katabi ko lang kanina. "W-What's going on?" Naguguluhan kong tanong.

"Kanina ka pa namin tinatawag eh. You look so distracted, may problema ba?" Tanong ni Taeyeon. I smiled at her. "No, may naalala lang. Tara na, baka malate pa tayo eh" Lalabas na sana ako ng biglang magsalita si Sooyoung.

"Sinong naaalala mo, si Heechul ba?"

Magdedeny pa ba ako? They know me. Kilalang kilala na nila ako.

Lumingon naman ako sa kanya. "Yes. Sorry, ayaw ko sanang isipin sya pero wala eh. Im weak. Mahina toh eh" Sabi ko sabay tapik sa dibdib ko. Hindi ko na sila hinintay at naunan ng lumabas at sumakay sa van. Hay. Nakakahiya. I felt how they pity me. But no, i always knew that im strong and i'll prove it.

Kinaya ko ang pagkawala ng daddy ko. Kinaya ko ang malamig na pagtungo sakin ni mommy ko. Cause im strong.

Maya maya pa'y lumabas narin sila. Tumabi sakin si Taeyeon. Ipinikit ko ang mata ko. Ang bagal namang magdrive ni kuya. "Why am i so weak?" bulong ko sa sarili ko. "You're not weak, infact, you are really strong, Sica" narinig ko pang bulong sakin ni Taeyeon kaya napadilat ako at napatingin sa kanya.

Nakita ko naman na tulog ang ibang girls. "Stop telling yourself that your weak because you're not"

"Tss. I am weak kasi iniyakan ko sya ng maraming beses" Malungkot kong sabi sa kanya.

"Hindi naman ibig sabihin ng pagiyak mo ay mahina ka na. I can't judge you by that, people can't judge you by crying. Yun ang nararamdaman mo and your not even afraid to show it to everybody" seryosong sabi sa akin ni Taeyeon.

"Why are you saying these things to me? What is your point?"

"Crying makes you stronger" Sabi nya kaya naman napatitig ako sa kanya. "How? It makes you look weak, Taeyeon. Magmumukha ka lang talunan dahil sa pag iyak" Cold kong sabi sa kanya.

"No its not. You better cry yourself out kasi pag hindi, pwede kang magbreakdown kasi hindi mo na maendure yung pain sa puso mo at pag hindi mo yan inilabas and kung mas pinili mong sarilihin yan then your a coward. Mahina ka kasi hindi mo kayang ipakita sa lahat na eto ka nasasaktan ka kasi takot ka na masabihan ka nila ng mahina"

Napaisip naman ako sa sinabi nya.

"Don't bring yourself down, Jessica. Remember, you are strong. Nasasaktan ka man ngayon pero tignan mo, hindi ka sumusuko kasi nga malakas ka. Nandito lang naman kami para sayo. Hindi ka nag iisa"

~~~~~~~~~~~