Man O To [BxB]

25

1954

İçim kan ağlıyor, kalbim alev alev yanıyor. Bu derin acı, bu çaresizlik beni derinden öldürüyor.

Ahmet, neden gelmedin? Neden beni burada yapayalnız bıraktın? Bana olan dargınlığın bu acıyı çekmeme izin mi veriyor?

Kurtulamadım, kurtaramadım aşkımızı. Geçen hafta düğün oldu... Evlendim, Ahmet.

Allah'ım, o kadar çaresizim ki. Bu sevdaya ettiğim ihanet yüzünden çok acı çekiyorum. Bu suçluluk hissi beni öldürüyor ama seni beklemekten kendimi alıkoyamıyorum. Her an köyün girişindeki toprak yolda belirecekmişsin gibi geliyor. Bazen seni görür gibi bile oluyorum, sanırım delirmek üzereyim.

Sen de sonuna kadar haklısın tabii. Ve, artık bana mecbur hissetme kendini. Kim bilir, belki de çoktan unuttun beni, vazgeçtin bu aşktan. Artık, özgürsün Ahmet. Artık istediğini sevebilir, istediğinle evlenebilirsin. Meğerse bu aşk buraya kadarmış.

Şunu bil ki, ben bu sevdayı ömür boyu yüreğimde taşıyacağım. Her zaman seni o evde, her zaman durduğun yerde, şelalede, tepemizde, dokunduğun ve öptüğün yerlerde arayacağım. Ta ki seni yüreğimden başka bir yerde buluncaya kadar.

Acı çektiğini biliyorum. Senin de yüreğin acıyor. Sen de özlüyorsun, eminim buna. Ben, her zaman seni bekleyecegim, Ahmet. Ne olursa olsun. Artık seni rahatsız etmeyeceğim ama. Artık mektup göndermeyeceğim sana.

Kelimeler kifayetsiz, Ahmet. Seni çok seviyorum. Ve hep seveceğim, daima. Seni sevmeyi bütün yıldızlar söndüğünde bırakacağım.

Dilerim ki hep sıhhatli ve mutlu olursun. Elveda, muallimim, can içim, diğer yarım.

Mecnun'un
Kemal Candan