Man O To [BxB]

44

27 Mayıs 2021

"Geri kalanı yok" dedi Harun üzgün bir sesle.

"Nasıl yani?"

"Ahmet, tam olarak sizin saldırıya uğradığınız sokakta birkaç adam tarafından saldırıya uğrayıp öldürüldü. O istasyona hiç varamadı."

Bunun üzerine Murat, saatlerdir tuttuğu gözyaşlarını serbest bıraktı. Başını eğdi, yüzünü elleriyle kapadı. Harun onun sırtını hafifçe sıvazladı.

Ahmet Kemal anlatmaya başladı.

"Ahmet öldürülünce kardeşi Mehmet, yani senin deden, günlüğünü ve fotoğrafları köye yollamış ve bu mevzuyu içine gömmüş. Fakat babam, zaten keskin gözlemleriyle bu aşktan haberdar olan babam, Kemal'e Ahmet'in öldüğünü söyleyememiş. Çünkü onun kendisine bir şey yapacağından korkmuş. "

Murat başını kaldırdı, ona baktı. Dikkatlice dinlemeye başladı.

"Kemal'e mektupları kasabaya götürüp postaya verdiğini söylemiş ama aslında bu yalandı tabii. Kemal'in acı çekmesini izlemek ne kadar onun için çok zor olsa da böyle daha iyi olduğuna karar vermiş. İki ucu keskin bir bıçakta seçim yapmış anlayacağın"

Ahmet Kemal burukça gülümsedi ve devam etti.

"Onu hiç tanımadım ama Kemal baba o kadar bahsetti ki, o benim gizli... Kahramanım olmuştu. Onu tanımayı çok istediğimi Kemal babaya söyleyince o, tüm gururunu bir kenara bırakıp o mektubu yazdı. Mektubu postaya vermesi için babama uzatırken babamın gözlerine beliren bakışı hiç unutamam. O gün, babam beni karşısına aldı ve her şeyi anlattı. Ne kadar üzüldüğümü tahmin edemezsin, Murat. Günlerce ağlamıştım. Her neyse. Baba-oğul bu sırrı yıllarca sakladık. İrfan... Onunla tanıştın mı?"

"Evet" diye cevap verdi Murat.

"Aramızda kan bağı olmasa da o benim kardeşimdi. Fakat on sekiz yaşına basınca gitti köyden. Kendine yepyeni bir hayat kurdu. Çok uzun yıllar var ki, onu görmüyorum. Kemal baba ise ölene kadar köyde kaldı. Sanırım o güzel anıları kaybetmekten korkuyordu. Kaç yaşına gelirse gelsin, o hep o mahzun çocuktu aslında."

Ahmet Kemal, önünde duran bardaktaki suyu yudumlarken sözü Harun devraldı.

"Dedem ve babam yıllarca bu sırrı saklamayı başardılar. Kemal'in ölümü ani olmasaydı ona söyleyebilirlerdi belki. Ama ne bu cesareti ne de fırsatı buldular."

"Sen nasıl öğrendin peki?" diye sordu Murat.

"Ergenlik dönemimin başlarında cinsel yönelimimi keşfettim. Böylece büyük bir iç savaş başladı benim için. Dünyadan, ailemden, arkadaşlarımdan nefret eder oldum, en çok da kendimden. Bundan kurtulmak için gerçekten çok çabaladım. Bir ara intiharı düşündüm. On üç yaşında, kendiyle savaşmak zorunda kalan bir oğlan çocuğu... İntihar etmeyi kararlaştırdığım günden önceki gece, babam elindeki bu kutuyu odama bıraktı. Başıma bir öpücük kondurdu ve hiçbir şey söylemeden çıktı. Kutuyu açtığımda, 'Ne olursa olsun, sen benim oğlumsun. Sonsuza kadar senin arkandayım, bunu sakın unutma. Seni çok seviyorum.' yazılı bir not buldum."

Harun babasına dolu gözlerle bakıp gülümsedi. Babası da onun tebessümüne karşılık verdi.

"Ve kutudaki bütün o şeyleri okudum, hepsini. O gece, intihardan vazgeçip kendimi kabullenmeye karar verdim. Yani hiç tanımadığım iki adamın aşkı, benim hayatımı kurtardı."

Harun'un yüzünü ciddiyet bürüdü.

"Bu hikaye bizim için bir kahramanlık hikayesi, nesilden nesle aktarılan bir peri masalı idi. Ve oldukça acı bir sonla bittiğini düşünüyorduk. Ta ki, o basketbol maçına kadar."

Harun gülümsedi.

"İkinizin soyadlarını birlikte duyunca şok geçirdim. 'Vay canına bunlar, onların akrabası mı?' diye düşündüm. 'Ve bir aradalar?' Daha ben o şoku atlatamadan Can senin sırtına atladı. Üstelik oyun esnasında biribirinize olan bakışlarınız da cabasıydı. Öte yandan sırf sizi test edeceğim diye alakasız bir insanın canını yakmıştım. Böylece ondan özür dilemeye ve bu mevzuyu kapatmaya karar verdim. Fakat o gitarı gördüğü zamanki gülüşünü görünce belamı bulduğumu anladım, ona tutulmuştum. Böylece farkında olmadan sizin hayatınıza müdahil oldum"

Murat mahcup bir şekilde baktı ona.

"Özür dilerim, sana çok kaba davrandım" dedi.

"Hiç önemli değil" dedi Harun.

Ahmet Kemal, söze karıştı.

"Biz bu hikayenin bittiğini düşünüyorduk. Fakat görüyoruz ki, bitmemiş. Siz ikiniz, Ahmet ve Kemal'in tekrar vücut bulmuş halisiniz. Bu hikayenin tekrar yazılması için birer şanssınız. "

Ahmet Kemal elini Murat'ınkinin üstüne koydu.

"Böyle güzel, böyle kutsal bir şeyi bulmuşken, ondan vazgeçmemelisiniz. Aşk, sevgi; uğruna mücadele etmeye en çok değen şeydir. Ben bunu bilir, bunu söylerim"

Murat onun elini tuttu, gözleri dolu dolu gülümsedi.

"Teşekkür ederim"