DARK (Μετάφραση)

Chapter 57

Αν η αστυνομία είχε βρει τον Harry στην σκηνή θα τον είχαν πάρει μακριά με χειροπέδες.Παρά την απίστευτη του ικανότητα να αποφύγει το θέμα της προηγούμενης εγκληματικής του δραστηριότητας,έμεινα με επίγνωση της σχέσης του με την εξουσία.Μονο τον κοίταξαν,και θεωρήθηκε αθώος.

Αποφάσισα ότι ήταν καλύτερο να αντιμετωπίσω τα μπλε εκτιφλωτικά φώτα με το κεφάλι εμπρός,οπότε άφησα τον κατεστραμμένο άντρα στο πάτωμα του γκαράζ και έκανα νόημα στην αστυνομία με το πιο ανήσυχο βλέμμα μου.Δεν ήταν και τόσο δύσκολο.Τα δάκρυα μου ήταν φρέσκα,όχι συνέπεια του τι υποθετικά θα έπρεπε: τα δάκρυα ήταν απόδειξη ενός θρυμματισμένου όντος.

''Εδώ πέρα!'' φώναξα.

Με πήραν μακριά απο την φασαρία,μπαίνοντας στην άκρη,όχι όμως ξεχασμένη.Μία ηλικειωμένη αστυνομικός συνέχισε να με ρωτά εάν ήμουν καλά,εάν χρειαζόμουν να κάτσω κάτω.Η βουβή μου επικοινωνία υποτίθεται πως ήταν το μεταγνέστερο μου σοκ.Δεν είχαν ιδέα.

Λίγο αργότερα αφέθηκα από τις ακριανές γραμμές καθώς ο πατέρας του Harry τοποθετήθηκε σε ένα ασθενοφόρο που περίμενε. Ανακουφίστηκα μόλις άκουσα το τρίξιμο ροδών στην άκρη του πεζοδρομίου.Ένα μέρος μου είχε εκνευριστεί με τον άντρα που έκανε σκηνή,φωνάζοντας τους αγγέλους του ατόμου φορτωμένο με ενοχή.Προσευχήθηκα τα φάρμακα που με βελόνες ήταν στον ώμο του,να ήταν πηγή της ησυχίας του.

Το ασθενοφόρο ήταν παραδόξως συνοδευμένο από δύο αστυνομικούς με μοτοσικλέτες.Η τραχιά ανάφλεξη με τρόμαξε,συναντώντας τυχαία έναν αστυνομικό μεταφέροντας μια ζώνη χρησιμότητας με πολύ δύναμη,γεμισμένη με αντικείμενα.

***

Δεν είχα κάτσει σε περιπολικό ποτέ πριν.Ήταν αστεία η σκέψη ότι άλλα προσεχτικά αυτοκίνητα που μοιραζόμασταν τον δρόμο,το κάθε ένα να τηρεί το όριο ταχύτητας,υποδεικνύοντας σωστά,απέχοντας απ'το να προσπεράσουν τους άλλους στην κυκλική διασταύρωση.Είμαι σίγουρη πως μόλις απομακρυνθούμε,τα αμάξια θα γυρίσουν πίσω στις απρόσεχες τους συνήθειες,που οι άνθρωποι θα σφυρίζουν σαν δείγμα ενόχλησης.

Το ονομά μου αναφέρθηκε ξανά στην ρεσεψιόν μέσα στο αστυνομικό τμήμα.Ένιωθα εκτός τόπου και μόνη.Επιζήτησα συμπαράσταση στα φαντασιώση δάχτυλα του Harry να μπλέκονται με τα δικά μου:το είχε κάνει τόσες φορές με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του.Μόνο που τώρα δεν ήταν κανείς να μου κρατήσει το χέρι.

***

''Δεσποινίς;''Τα μάτια μου κατευθύνθηκαν στο νεαρό αστυνομικό που στεκόταν μπροστά μου.Μου είχε δώσει ένα χάρτινο ποτήρι με τσάι με γάλα,τα χέρια χρησιμοποιώντας το ως πηγή θερμότητας,ώσπου ήταν χλιαρό και δεν πινόταν.Καθόμασταν στο δωμάτιο για μία αβέβαια ποσότητα χρόνου:οι τοίχοι μία πλύση της μανιόλας,ένα χρώμα που σου ηρεμούσε τα νεύρα.Είχα φανταστεί πως θα βρισκόμουν σε μαύρη απομόνωση,η ακτίνα μιας λάμπας μέσα στα μάτια μου καθώς κάποιος θα ζητούσε να μάθει την αλήθεια.Αλλά όχι.Ήταν μια καρέκλα με μαξιλάρια με ώμους,εικόνες από πλοία που έπλεεαν καρφωμ΄να στον τοίχο δίπλα της πόρτας,ένα τραπεζάκι του καφέ με περιοδικά.