DARK (Μετάφραση)

Chapter 60, THE END

Η βροχή δεν είχε αναβάλλει τα σχέδια μας για μια βραδιά έξω. Η Lucy είχε φέρει μια ομπρέλα κάτω από την οποία είχαμε στριμωχτεί και οι τρεις, η Zoe δοκίμασε να τρέξει γρήγορα για να ανοίξει την πόρτα. Σχεδίασα ένα γρήγορο φιλί στο μάγουλο της σαν ευχαριστώ, ευγνώμων που θυσίασε τα μαλλιά της για το καλό της παρέας.

«Ναι, ναι. Μπες μέσα.» Πέταξε παιχνιδιάρικα.

Είχε πολυκοσμία στο Black Dog, η pub να είναι το μοναδικό μέρος στην τοπική περιοχή το οποίο είχε καθαρά τραπέζια μπιλιάρδου, και μια συγκεκριμένη περιοχή σχεδιασμένη για εκείνους που τους άρεσε να πετούν βελάκια. Προτιμούσα αυτή την ατμόσφαιρα παρά κάποιου πολυσύχναστου club. Δεν υπήρχε καμία προσδοκία να χορέψεις, και το παλιομοδίτικο duke box  που ήταν τοποθετημένο στον απομακρυσμένο τοίχο έπαιζε ένα από τα νέα τραγούδια των Arctic Monkeys.

Η Charlotte λογομαχούσε για ένα τραπέζι για εμάς στην γωνία και μας ένευε εξοργισμένη προτού μπορέσουν να πάρουν παραπάνω καρέκλες.

«Uh, uh, uh!» Η Zoe επέπληξε έναν άνδρα κατά την διαδικασία του να της κλέψει την καρέκλα. «Αυτή είναι δικιά μου γλυκέ μου.»

Γέλασα καθώς ιπποτικά την γλίστρησε κάτω από το τραπέζι για να καθίσει εκείνη. Τον ευχαρίστησε με ένα κοκκίνισμα, σχεδόν σαν το χρώμα των μαλλιών της.

«Θα πάω να μας πάρω μερικά ποτά.» Η Lucy προσφέρθηκε, εφαρμόζοντας ξανά το κοκαλάκι που κρατούσε την φράντζα της πίσω.

«Όχι ευχαριστώ, κράτα μου θέση!»

Έλαβα ένα thumbs up, σε επιβεβαίωση προτού γυρίσω για να στριφογυρίσω ανάμεσα σε συμπιεσμένα σώματα. Μερικοί άνθρωποι ήταν κάτι λιγότερο από βοηθητικοί στην πορεία μου προς το bar, μπλοκάροντας με προτού ευγενικά τους σκουντήξω στον ώμο.

Μόλις πέτυχα την επιθυμία μου, περίμενα να εξυπηρετηθώ στον ξύλινο πάγκο. Η καημένη bar woman έτρεχε, ο ιδιοκτήτης και αυτή συνεχώς να τρίβονται μεταξύ τους προσπαθώντας να φτάσουν τους καινούργιους πελάτες. Σε αυτό το σημείο, ήμουν σίγουρα τελευταία στην λίστα προτεραιότητας.

«Νομίζω πως θα χρειαστείς ψηλότερες γόβες.»

Κοίταξα στα δεξιά μου για να βρω ένα λαμπερό χαμόγελο και ένα ζευγάρι καστανά μάτια.

«Εε;» Ρώτησα.

Το κεφάλι στολιζόταν με υγρά σκούρα μαλλιά, που κρέμονταν ιδρωμένα.

«Για να φανείς.» Έδειξε προς το μήκος του bar.

Μόλις οι άνθρωποι έπαιρναν τα ποτά τους, αντικαθιστούνταν με πιο διψασμένους πελάτες. Δεν τελείωνε ποτέ αυτός ο κύκλος μέχρι να χτυπήσει το καμπανάκι για τις τελευταίες παραγγελίες.