DARK (Μετάφραση)

Chapter 47

Το είπαμε και οι δύο.Και οι δύο είπαμε αυτά τα λόγια που δεν είχα το κουράγιο να πω πέντε μέρες πριν.Και τόσο καιρό είχα να δω τον Harry.Εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα χάραζαν το μυαλό μου αναπαράγοντας κάθε μικρή λεπτομέρεια καθώς τα χείλη του άηχα σχημάτισαν την λέξη ''Σ'αγαπώ.''Χρησιμοποιούνταν ευρέως μία ιδιαίτερα καταναλωτική λέξη η οποία είχε χάσει το νόημά της σ'αυτές τις μέρες.Αλλά ακούγοντάς την από τον Harry πλέον είχε διαφορετικό νόημα.Εκτός από την οικογένεια του αμφιβάλλω αν είχε χρησιμοποιήσει αυτές τις λέξεις σε κάποιο άτομο μεμονωμένο.Ίσως ποτέ του δεν επιθύμησε τέτοιου είδους επαφή με κάποιον,τόσα πολλά συναισθήματα,τόσο προσωπικά.Να αγαπήσεις μία άλλη ανθρώπινη ζωή.Οι λέξεις του Harry μου έδωσαν μια διαφορετική δύναμη που δεν ήξερα ότι ήταν ενδεχόμενη.Μόλις με άφησε να εκφράσω τον φόβο που βάραινε το στήθος μου,βαριά βήματα άρχισαν να φτάνουν από πίσω μου.Γυρνούσα πίσω από το σπίτι της Zoe,η νύχτα απλωνόταν σαν σύννεφο μες στο σκοτάδι.Τα δάχτυλά μου περιεργάστηκαν το φερμουάρ της τσάντας μου για να πιάσω το αλουμινένιο κουτάκι από κάτω.Δεν ήθελα να είμαι θύμα εκφοβισμού πλέον.

''Kάνε πίσω.''Ούρλιαξα γυρνώντας απότομα για να αντιμετωπίσω τον διώκτη μου.
Το δεξί μου χέρι κρατούσε σφιχτά το αλουμινένιο κουτάκι,με το χέρι μου τεντωμένο καθώς στόχευα την φιγούρα.
''Σκατά.''
Ήταν τότε που αναγνώρισα τα ελαφρώς τρομοκρατημένα χαρακτηριστικά του.Ο Harry υποχώρησε καθώς περίμενε να χαμηλώσω το όπλο μου.Η καρδιά μου σφυροκοπούσε στο στήθος μου,ανακουφισμένη που δεν χρειάζοταν να αντιμετωπίσω έναν άγνωστο.
''Αυτό είναι σπρέι πιπεριού?''Είπε δύσπιστα.Το μικρό κουτάκι απομακρύνθηκε.Ο Harry διάβαζε την ετικέτα καθώς εγώ προσπαθούσα να επαναφέρω την αναπνοή μου.''Από που στο καλό το πήρες?''
''Ο μπαμπάς της Lucy δουλεύει στην αστυνομία.''Εξήγησα.''Δεν θα έπρεπε να με ακολουθείς.''
''Θα φροντίσω να μην το ξανακάνω.''Αστειεύτηκε.
Ακόμα και με τον παιχνιδιάρικο τόνο του ήταν προφανές ότι η υπερπροστατευτική μου κίνηση είχε εκπλήξει τον Harry.Αλλά καθώς τα δευτερόλεπτα περνούσαν μία αξιοπαρατήρητη σιωπή απλώνοταν μεταξύ μας.Τα ελάχιστα μηνύματα που ανταλλάξαμε φαινόταν ευκολότερα στην επικοινωνία μας από μία τηλεφωνική κλήση,τουλάχιστον δεν ήμασταν υποχρεωμένοι να μιλάμε.Ενώ κάθισα από πίσω του δεν ήξερα τι να πω.Την τελευταία φορά που μιλήσαμε κανονικά εκφράσαμε την αγάπη μας.Που πάμε απ'αυτό το σημείο;
Κοίταξα τον Harry το χείλος του βρισκόνταν ανάμεσα στα δόντια του μία ένδειξη για την νευρικότητά του.Με παρηγόρησε λιγάκι που βρισκόμασταν στην ίδια ''μοίρα''.
''Θα μπορούσαμε να..''Έδειξε με το χέρι του για να συνεχίσουμε την διαδρομή μας προς τον δρόμο.
''Ναι.''
Καθώς προχωρούσαμε παρατήρησα το χέρι του να διστάζει,όντας μη σίγουρος για να προσπαθήσει να πιάσει το χέρι μου περνώντας αυτήν την φανταστική γραμμή που υπήρχε ανάμεσά μας.Δεν την είχα τοποθετήσει εγώ ήταν ένας φόβος του Ηarry.
''Το παρατήρησαν Harry.''Eίπα βιαστικά.
''Ποιό πράγμα?''Ο τόνος του υπαινίσσοταν την παρεξήγηση του.'Ποιός παρατήρησε τι?''
''Τους αγώνες στις παμπ.''Κούνησα ελαφρά το κεφάλι μου συνεχίζοντας να περπατάω πλάι του.''Ήταν υποψιασμένοι και η αστυνομία το παρατήρησε.Κοίτα Harry απλά θέλω να είσαι πιο προσεκτικός σου είχα πεί πως δεν θα σε επισκεφτώ στην φυλακή και ακόμα εμμένω σε αυτή την άποψη.
''Εντάξει.''Απάντησε απλά.
''Έτσι απλά?''
Περίμενα λίγη ακόμη διαμαρτυρία,η ήσυχη επιβεβαίωση του Harry με έκανε να σταματήσω στην μέση του δρόμου.Γύρισε να με αντιμετωπίσει κοιτάζοντας με ακόμα με προσοχή.Η ζεστασιά του χεριού του κινήθηκε για να προσεγγίσει το δικό μου αλλά το άφησε σχεδόν αμέσως δίπλα του.
''Δεν σε χάνω.''Ο Harry σταμάτησε.''Αν σημαίνει κάτι για σένα να είμαι πιο συγκρατημένος τότε είμαι πρόθυμος να προσπαθήσω.''
Ήμουν έκπληκτη από την δικαιολογία του.Η πεισματάρικη πλευρά του Harry ήταν ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του,του ήταν δύσκολο να συμβιβάζεται με των άλλων τις υποδείξεις.Δεν ακολουθούσε ποτέ το πλήθος.
''Σ'ευχαριστώ.''
Ένα μικρό ντροπαλό χαμόγελο εμφανίστηκε προτού εξαφανιστεί γρήγορα και μετατραπεί σε εκείνο το διασκεδαστικό.Η παιχνιδιάρικη πλευρά του Ηarry ήταν κάτι που αγάπησα γρήγορα πάνω του,και είχα ένα προαίσθημα ότι ήμουν ιδιαίτερα προνομιούχα γιατί έβλεπα κάτι που οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να δουν.
''Έλα πάμε το show του Sean ξεκινάει σε λιγότερο από 40 λεπτά και 'συ πρέπει να ετοιμαστείς ακόμη.
''Έχω αγανακτίσει.''Τον πείραξα χαριτολογώντας.
Το γέλιο του με έκανε να χαμογελάσω.
''Ναι,ναι πάμε,''
Ακόμα και όταν σπάσαμε το πάγο το άγγιγμα ήταν ακόμη ελάχιστο.Καθώς προχωρούσα γύρισα το κεφάλι μου για να κοιτάξω τον Harry.Δεν είχα ποτέ τον χρόνο να παρατηρήσω την εμφάνιση του μέχρι τώρα,ο κορμός του στολίζονταν από ένα λευκό μπλουζάκι αποκαλυπτικό από μπροστά και από πάνω μία ζακέτα.Φορούσε μαύρο τζιν με κάποια παπούτσια που δεν τον είχα δει να τα φοράει ξανά.
''Μ'αρέσουν τα μαλλιά σου.''
Το φυσιολογικό ακανόνιστο ανακάτεμα του είχε τραβηχτεί πίσω από το πρόσωπό του,τα δάχτυλά του τα ξεμπέρδευαν αμέτρητες φορές.
''Ευχαριστώ.''Γέλασε αναστενάζοντας.
Είχαμε υποδεχθεί ζεστά από την μαμά μου στην πόρτα,χαμογελώντας μας και προσφέροντας μας φαί προτού φύγει για την δουλειά.
''Θα φύγω και θα αρχίσω να ετοιμάζομαι.''Τους ενημέρωσα.
Ο Harry έγνευσε καθώς ξεκίνησα να προχωράω προς τα σκαλιά όντας μη σίγουρος για το αν είχε προσκληθεί να με ακολουθήσει ή όχι.Η περιέργεια με κατέλαβε όταν άκουσα την μαμά μου να φωνάζει σιγά το όνομα του Harry σε μία προσπάθεια να του τραβήξει την προσοχή η οποία αποδείχτηκε επιτυχής.Έμεινε κάτω μαζί της καθώς εγώ στήθηκα κρυφά στις πάνω σκάλες.
''Πιθανώς να έχεις παρατηρήσει,δεν είναι και πολύ δύσκολο πως η Bo έχει χτυπηθεί στο πρόσωπο.''Κράτησα την αναπνοή μου περιμένοντάς την να συνεχίσει την χαμηλόφωνη συζήτησή τους.Δεν την περίμενα να θίξει το θέμα στον Harry.Μου είπε ότι έπεσε πάνω σε μια πόρτα αλλά δεν είμαι σίγουρη για το αν έγινε αυτό.Δεν αμφισβητώ πως δεν την προσέχεις Harry απλά ανησυχώ.Την βλέπεις πιό πολύ απ'ότι την βλέπω εγώ αυτή την στιγμή.Απλά ήθελα να σου ζητήσω αν θα μπορούσε να της ρίχνεις καμιά ματιά?''
Είχα παρατηρήσει την ανησυχία της μαμάς μου,αλλά είχα πιστεί πως είχε πιστέψει το ψέμα μου.
''Φυσικά και θα το κάνω.Δεν χρειάχεται να ανησυχείς η Bo είναι ασφαλής μαζί μου.''
''Ευχαριστώ.''
Σηκώθηκα από την θέση μου φωνάζοντας από τα σκαλιά.
''Harry μπορείς να έρθεις και να με βοηθήσεις να διαλέξω ένα φόρεμα?''
''Σ'αρέσει αυτό εδω?''
Η προσοχή του τραβήχτηκε πίσω σε μένα,τοποθετώντας το κινητό του κάτω στην πλευρά του πάνω στο πάπλωμα.Tον ανάγκασα να υπομένει πολλές αλλαγές ρούχων εξετάζοντας τις τελευταίες επιλογές μου.
''Αυτό εδώ είναι ωραίο.''Ο Harry έγνευσε στο πράσινο υλικό.
''Το έχεις πει αυτός για τα τελευταία τέσσερα.''Ξεφύσηξα.
''Αυτό συμβαίνει επειδή δείχνεις τέλεια και στα τέσσερα.''
Η απάντησή του με έκανε να αναρωτηθώ αν η μαμά του η αδερφή του τον είχαν προπονήσει για τέτοιες επικίνδυνες καταστάσεις,οπού μερικές απλές λέξεις ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για τους άντρες.Ή απλά θα κοιμόνταν στους καναπέδες.Η απρόθυμη ματιά μου έκανε τον Harry να ανακαθίσει επεξεργάζοντας τις επιλογές του ξανά.
''Εκείνο το μωβ.''
Έδειξε το φόρεμα που κρέμονταν πάνω στην ντουλάπα Τα αγόρια ήταν αδιάφορα.Ήθελα να μου διαλέξει κάποιο αλλά όχι αυτό εδώ.Κρίνοντας από την αμήχανη έκφρασή του προσώπου του μπορούσα να δώ ότι χρειάζονταν λίγο βοήθεια.Σήκωσα την κρεμάστρα λίγο πιο πάνω δίνοντάς του ένα μικρό χαμόγελο καθώς χαχάνισα ελαφρώς.To υλικό κουνήθηκε με την κίνηση,η μπερδεμένη ματιά του Harry υψώθηκε στα φρύδια.
''Χμμ το μπλέ.''
Ευχαριστώ θεέ.
''Ναι.Αυτό μου άρεσε και μένα!''
Μου χαμογέλασε υπερήφανος για την ψαγμένη επιλογή του.
''Καλή επιλογή Styles.''
O Ηarry είχε πάει στο μπάνιο καθώς τελείωνα με το μεικ-απ μου αναστενάζοντας βαριά και προσαρμόζοντας τα μαλλιά μου για ακόμη μια φορά.Η βούρτσα τοποθετήθηκε στο πλάι καθώς η οικία φωνή της μαμάς μου με καλούσε.
''Bo.''
Τα γυμνά μου πόδια διέσχισαν το χαλί προς την πόρτα του δωματίου μου ανοίγοντας την για να ανακαλύψω την ανησυχία στα απεγνωσμένα μάτια της.
''Μαμά τι συμβαίνει?''
''Που είναι ο Harry?''Tα μάτια της με κοιτούσαν προσεκτικά.
''Είναι στο δωμάτιο.Τι συμβαίνει?''Eίπα ορμητικά.''Μαμά?''Είπα κρατώντας το χέρι της.
''Νόμιζα ήσασταν έξω.''
''Όχι είναι σκοτεινά,και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε σε ένα show τέχνης.''
''Αυτό πίστευα και εγώ.''Επιβεβαίωσε ήσυχα στον εαυτό της.''Bo νομίζω πως είναι έξω κάποιος...Ήμουν στην κουζίνα υπάρχει ένας άντρας στην πίσω αυλή.''
Οι σκέψεις του Scott κατέκλυζαν το μυαλό μου πόσο έξαλλος φαινόταν η αποστολή που ακόμα είχε να εκπληρώσει.Τι θα γίνει αν ανακάλυψε που μένουμε?Ο μπαμπάς μου θα ήξερε τι να κάνει?.Η μαμά μου και εγώ ήμασταν άχρηστες.Ήταν ανήξερη σε τέτοιες επικίνδυνες καταστάσεις που η μοναχοκόρη της είχε μπλέξει.Δεν ήθελα να ανησυχεί.Αλλά αν ο Scott ήταν εδώ αυτό θα επηρέαζε και τις δυο μας.Οι σκέψεις από το ρόπαλο που βρισκόταν στην ντουλάπα με απέσπασαν από την παρουσία του Harry καθώς βγήκε βιαστικά από το μπάνιο.Ήμουν τόσο απορροφημένη από την παρούσα κατάσταση.
''Είναι όλα καλά?''
Η φωνή του μας επανέφερε και τις δυο τραβώντας την προσοχή μου για να τον αντιμετωπίσω.
''Υπάρχει κάποιος έξω στην αυλή.''Είπα βεβιασμένα.Το εσωτερικό μήνυμα με το οποίο επικοινωνούσαν αποκαλύφτηκε φανερά και ολοκάθαρα και ήξερα ότι η πρώτη του σκέψη αντικατόπτριζε την δική μου.Scott.Τα μάτια του γεμάτα σκοτάδι αντίκρυζαν τις δυο γυναίκες.
''Θα πάω να ρίξω μια ματιά.''
Δεν είχα τα περιθώρια να αντιδράσω καθώς ο Harry μας προσπέρασε βιαστικά κατεβαίνοντας βιαστικά τα σκαλιά με μένα να το ακολουθώ από πίσω.Τον έφτασα κρατώντας από την ζακέτα του.
''Harry.''Τον παρακάλεσα.
Γύρισε.για πρώτη φορά το ύψος μου ήταν όμοιο με το δικό του καθώς καθόμουν στα τελευταία σκαλιά.Ήξερε πως δεν ήθελα να φύγει,βγήκε από την πίσω πόρτα για να απορροφηθεί από το μαύρο τοπίο στην σκοτεινή αυλή.
''Μείνε με την μαμά σου.''
Το άγχος μου ήταν ξεκάθαρο,απεγνωσμένη να μην φύγει.Αλλά η αποφασιστικότητα στα χαρακτηριστικά του μαλάκωσε καθώς σήκωσε το χέρι του τακτοποιώντας τις τούφες μαλλιών μου που θόλωναν την όρασή μου τοποθετώντας τες πίσω από το αυτί μου.Παρατήρησα τον ελαφρύ αναστεναγμό του καθώς έσπασε την φανταστική διαχωριστική γραμμή που υπήρχε ανάμεσά μας.
''Σου πάει πολύ αυτό το φόρεμα.''
Η φωνή του ήταν ήσυχη και γαλήνια σε μια προσπάθεια να με αποσπάσει.
''Θέλω να μείνεις μέσα με την μαμά μου.''
Κατάπια την ανησυχία μου καθώς η μορφή της ήταν πλέον ορατή από την κορυφή των σκαλιών.Το μικρό καθησυχαστικό κεφάλαιο που φορούσε ο Harry κατευθύνθηκε στην μαμά μου καθώς κοίταξε από πίσω μου.
''Πρόσεχε.''Η φωνή μου έσπασε.
''Θα το κάνω.''
Καθίσαμε στα σκαλιά και περιμέναμε ανυπόμονες.Φαινόταν σαν να πέρασε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και ανάμεσά μας υπήρξαν μόνο κάποιες ανησυχητικές ματιές προς το παράθυρο της κουζίνας κάτω στο χολ.Μία μικρή πηγή φωτός διακρίνονταν από τον φακό που κρατούσε ο Harry που έλεγχε αν υπήρχε εισβολλέας.Το ιδρωμένο χέρι της μαμάς μου βρισκόταν κοντά στο δικό μου ανταποδίδοντας την στοργική μου κίνηση από πριν.Πεταχτήκαμε από τις θέσεις μας μόλις ακούσαμε ένα κρότο,ανακουφισμένες που βλέπαμε τον Harry να κλειδώνει για ακόμη μια φορά.
''Δεν υπάρχει κανείς εκεί.''
''Ευχαριστώ Harry που έλεγξες.''
Έγνευσε στην μαμά μου δείχνοντας της τα καλοσχηματισμένα χείλη του.Γρήγορα έκλεισα την απόσταση που υπήρχε ανάμεσά μας τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από την μέση του σφίγγοντας τον.Η αντίδραση του δεν ήταν άμεση για να τυλίξει το χέρι του γύρω μου,θα ήταν δίκαιο να πω πώς δεν περίμενε αυτή την ξαφνική μου κίνηση.
''Βo όλα είναι καλά.''
Του επέστρεψα την αγκαλιά εισπνέοντας την βαριά μυρωδιά του,θάβοντας το πρόσωπό μου στο στήθος του.Το ελεύθερο δεξί του χέρι κουνήθηκε ρυθμικά στην πλάτη μου ενώ άφησε ένα φιλί στο μέτωπό μου.Τα μάγουλά μου πήραν την απόχρωση του ροζ καθώς τραβήχτηκα πίσω ενήμερη για την σχεδόν ενοχλητική παρουσία της μητέρας μου.
''Λοιπόν είστε το πιο γλυκό...σκατά θα αργήσω στην δουλειά.''
Δεν μπορούσα παρά να γελάσω καθώς ανεπαίσθητα έφτιαξε το κλίμα.Τα νευρικά της χέρια έφτιαξαν την τσάντα της γρήγορα για το νοσοκομείο προτού γυρίσει για να μας ενημερώσει.
''Είμαι πολύ χαρούμενη που όλα είναι καλά να περάσετε καλά στο show τέχνης.''Απαρίθμησε όσα έπρεπε να πάρει ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στην κουζίνα μη ξέχασε κάτι.
''Εμμ και σχετικά με αυτό που λέγαμε.''Η ανησυχία της στράφηκε στον Harry.
''To 'χω καλύψει.''
''Oh και μπορείτε να μείνετε μαζί αυτό το βράδυ,είσαι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτος Harry για να κοιμηθείς εδώ.Ωραία τέλεια,φεύγω.''
Πρώτη φορά έβλεπα την μαμά μου να κουνιέται τόσο γρήγορα,σχεδόν τρέχοντας προς την πόρτα για να προλάβει να εγγραφεί για την βραδινή της βάρδια.
''Η μαμά σου είναι αστεία.''Γέλασε.
Ο τόνος του άφησε το χιούμορ λίγο αργότερο,αρπάζοντας τα χέρια μου ενώνοντας το ωκεάνιο μας βλέμμα.
''Δεν χρειάζεται να ανησυχείς πια.Θα σας προσέχω και τις δυο σας.Θα αντεπεξέλθω Bo.''
H εκδοχή του ήταν σταθερή,κάτι με τον τρόπο που η φωνή του βγήκε τόσο σίγουρη με έκανε να πιστέψω πως εννοούσε κάθε του λέξη.Zέστανε την καρδιά μου η προθυμία του να προστατέψει εμένα και την μαμά μου.Έχει τόσο καιρό που έφυγε ο μπαμπάς μου,ήταν ωραίο να έχουμε κάποιον να μας προσέχει.
''Μου υποσχέθηκες.''Του υπενθύμισα από την συζήτησή μας έξω,η συμφωνία ήταν ότι θα απείχε από τις βάναυσες ακριβές τους δραστηριότητες.
''Δεν το ξέχασα.''Είπε ο Harry σιγά.''Αλλά τώρα πρέπει να φύγουμε.Πληροφορήθηκα καθώς κοίταξε το ρολόι του.
Σταματήσαμε στο πεζοδρόμιο στο στούντιο τέχνης ο κόσμος περιπλανιόνταν απ'έξω,παρατηρούσα τον καπνό από τα τσιγάρα καθώς ήταν έξω και συζητούσαν.Kλείσαμε την θέρμανση καθώς εγώ και ο Harry ξεδέσαμε τις ζώνες μας.Τον παρατήρησα ενώ κατέβαινε από την θέση μου ενώ τα δάχτυλά μου έπιασαν το χερούλι της πόρτας.Πρός έκπληξή μου άνοιξε διάπλατα.Έμεινα λίγο μπερδεμένη καθώς ο Harry με βοήθησε να κατέβω,τα πόδια μου άγγιξαν το πεζοδρόμιο.Δεν παρατήρησε το γεγονός πως η κλειδαριά ασφαλείας που υπήρχε κανονικά εκεί απουσίαζε καθώς πίεσε το κουμπί στα κλειδιά του και τα έβαλε στην τσέπη του τζιν του.
''Είσαι έτοιμη?''Αναρωτήθηκε.
Έγνευσα πιάνοντας το χέρι του ενώ αυτός μας οδηγούσε ανάμεσα στο μικρό πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο,έξω στην είσοδο με τις γυάλινες πόρτες.Υπήρχαν πολλά πρόσωπα που αναγνώρισα.Ήμουν ευγνώμων που ήταν εκεί ο Ηarry για να μας ξανασυστήσει,τα ονόματά τους μου διέφευγαν.Με διασκέδαζε που ήξερα ότι ο Harry απέφευγε σκοπίμως τους ανθρώπους μπροστά του γιατί ήταν όπως τους αποκαλούσε ''περίεργοι καλλιτεχνικοί τύποι''.Ο όρος βαρετός όμως δεν ταίριαζε σε καμία περίπτωση με τον Sean ο οποίος μας καλωσόρισε με θέρμη.
"Σου αρέσει;"