Severus Snape's daughter || Revenge

◦•●◉✿ Cʜᴀᴘᴛᴇʀ 15 ✿◉●•◦

Medyada: Hazel Ivory Snape.

Severus az önce koltukda uykuya dalan kızına sakince baktıkdan sonra sönmek üzere olan ateşe döndü. Yaptığı şey bir taraftan doğru olsada, kızı intikam peşinden böyle giderse her şeyi değiştirecekti. Ancak onu durduramıyordu. Ne yaparsa yapsın intikam almanın bir yolunu bulacaktı. Derin bir nefes vererek ayağa kalktı ve kızını kucağına aldı. Onu yatak odasına götürerek yatağa bıraktı ve üzerini hafifce örterek odadan çıktı.

Oturma odasına döndüğünde iksir masasına yaslanarak olacakları düşündü. Gelecekte onu kendisi koruyamayacaktı. Belkide kızı hazırlanmakta haklıydı ne kadarda intikam konusunda haklı olmasada...

~*~*~

Hazel birinin onu sallamasıyla ve ardından ismini çağırmasıyla derin uykusundan uyandı. Gözleri etrafda pek işık olmadığı için hemen ortama alışmıştı. Ancak sorun yatakhanesinde değildi. Etrafa bakındıktan sonra babasını gördüğünde dün olanları hatırladı. Koltukta dinlenirken uykuya dalmış olmalıydı. Ve bu kadar derin ve rahat uyumasının nedeni babasının ona vermiş olduğu iksir olmalıydı. Severus yatakda oturan kızına baktıkdan sonra "Kalk. Diğerleri uyanmadan yatakhanene dönmelisin." dediğinde Hazel "Gece sen nerede uyudun peki?" diye sordu. Severus yatak odasının çıkışına yönelerek "Geceleri pek uyumam ve saat hala 4." dedi.

Hazel odadan çıkan babasının arkasından baktıkdan sonra gözleri yanındaki komodinin üzerindeki hareketli resme takıldı. Annesi ve babası kucaklarında tuttuğu küçük çocukla gülümseyerek ona bakıyorlardı. Hazel elini resmin annesi olan tarafın üzerinde gezdirdi. Sonra elini babası olan tarafın üzerinde gezdirdi. Bir anlık düşündü... Belki babasını dinlemeliydi? İntikamın peşini bırakmalıydı? Annesinin istediği gibi her şeyi geçmişte bırakıp geleceğine odaklanmalı ve babasıyla olan anların tadını çıkarmalıydı? Aniden kaşlarını çatarak. Hayır! Geri çekilmeyecekti. Durmak yoktu, devam etmeliydi.

Ayağa kalkarak o'da odadan çıktı. Severus onu kapının önünde bekliyordu. Kapıyı onun için açarak "Flinch'e yakalanmamaya çalış. En önemlisi bu gece etrafta gözetleme yapan profesör, Moody. Daha erken olduğu için etrafta gezindiğini görürse yakamdan düşmez." dediğinde Hazel kafasıyla onu onayladı. Çıkacağı sırada ona dönerek "Teşekkür ederim." deyip ona sarıldı. Severus, kızın bu ani hareketiyle şaşırmıştı. Bu ona ilk sarılışı değildi ancak halada alışamıyordu. Kafasını diğer tarafa çevirerek elini kızının saçlarında gezdirdi.

Hazel bir kaç dakika sonra babasından ayrılıp yatakhanesine doğru gitmeye başladı. Koridorlarda asasından işık tutarak olabildiği kadar sessizce ve tabloları rahatsız etmemeye çalışarak yürüyordu. Ancak pek rahatsız etmediği söylenemezdi. Çoğu işığı kapatması için üzerine sessizce bağırıyordu ancak yapabileceği bir şey yoktu. Hala zindanlarda olduğu için etraf kapkaranlıktı.

Sonunda merdivenlere vardı ve hızla çıkmaya başladı. Olabildiği kadar hızlanmaya çalıştı. Ancak merdiveni çıkarken koşmak, inildiği zaman koşmakdan daha zordu. Nefes nefese kaldığı için Hazel bir az durdu ve dinlenmeye başladı. Ancak aniden durduğu merdivenler hareket ettiği için kenara doğru düştü. Ani bir şey olduğu için küçük bir çığlık atarak korkuluklardan tutundu. Dengesini sağladıktan sonra ayağa kalkarak merdivenlerden yukarı çıktı. Ancak karşısında bir kapı vardı ve bu istediği yer değildi. Geri döneceği sırada başka bir koridordan "Kim var orada?!" diye bağıran birilerini duydu. Sesin kime ait olduğunu anlamıştı. Moody. Ardından onun ağır adımlarını duyuyordu. Babasının sözlerini hatırlayarak hızla kapıya doğru koştu ve içeri girdi. Kulağını kapıya koyarak etrafı dinlendi. Ona doğru gelen hiç bir ayak sesi olmadığı için derin bir nefes verip geri çekildi.