SENİ BULMAM LAZIM

Bölüm 13

Sessizce odaya girdiğimde hala gökyüzüne bakıyordu,

Hemşire içer girmeden aldığım yemek tabağını önüne koydum,

"Ye hadi"

"İştahım yok."

"Kumsal yesene!"

Oflayarak yiyecekken söylendim

"O kollarla mı yiyeceksin?"

Deyip kollarını sardığımda bana engel olmaya çalıştı ama daha sonra önemsemedi

Bir anda kalakaldım, sol kolunda düz bir yara izi vardı

"Amcan mı yaptı bunu?"

"Hayır.."

"Kim yaptı öyleyse?"

"Ben..."
***
(2010)
Odasında karanlığının içinde yine tavanını izliyordu Kumsal, ölü gözleriyle yalnızca bakıyordu

Bir anda annesi girdi içeriye sinirli bir şekilde, ağırca ona baktı

"İşletme dersinden düşük almışsın!"

"Yani?"

"Bak sen çok yüzsüz olmaya başladın Kumsal bu duygusuzluk ayaklarını yemem ben!"

"Yedirmeye çalışan yok zaten"

"Bak öldürürüm seni bana insan gibi konuş"

O an dönüp annesinin yüzüne baktı genç kız

"Anne.."

"Efendim? Bak ben senin iyiliğini istiyorum, böyle nerden görüyorsan anlamadım o dizilerden hep kesin yok duygusuzluk yok depresyondaymış gibi yapma, sen akıllı bir kızsın kendine ge-"

"Cidden yapar mısın?"

"Neyi?"

"Cidden öldürür müsün beni?"

"Saçmalama Kumsal sinirle söylenmiş kelimelere takma."

"Anne, öldür beni..."

"Saçma saçma konuşma Kumsal! Kendine gel! Çık artık şu triplerden! İşkence ediyorum sanki"

Dedi ve çıktı annesi, güldü genç kız, yine yok sayılmıştı, yine...

Birkaç saat sonra mutfağa gidecekken annesinin konuşmalarını duydu

"Hayır, başarılı olmaz zorunda o ceo olmak zorunda olmazsa artık batarız, onu bunun için doğurdum tek güvencemiz o... benim kızım tabii ki mükemmel olmak zorunda!"

Onu bunun için doğurdum? Tekrar tekrar dönüyordu beyninde...

Mutfağa gitti, yavaşça bir bıçak alıp çıktı yukarı, biraz durdu, ağladı..

Bir kesik attı narin bileğine o anda kapı açıldı

"Kumsal yarın piano ders-"

Şok içinde kızına baktı genç kadın... ne diyeceğini bilemiyordu... korkuyla yanına gitmek için adım attı

"Yaklaşma!"

"Kızım... ne yaptın sen!"

"Beni bu evin içine hapis ettin! Hiç arkadaşım olmadı benim! Kimseyle konuşmama izin vermedin, kahkaha atmama izin vermedin, ağlamama izin vermedin! İstediğim hiçbir şeyi yapmama izin vermedin! Ne olacağıma sen karar verdin, ne yapacağıma sen karar verdin, neyi sevip sevmeyeceğime bile sen karar verdin anne!"

"Kumsal b-bırak onu..."

"Babam öldüğünden beri daha kötü oldun, ben bir insan gibi hissedemiyorum... ben ben değilim sanki, ben kimim? Neyi severim? Neyden nefret ederim? En sevdiğim şey ne? BUNU BİLE BİLMİYORUM BEN! Artık, içimdeki bu hissizliği öldürmek istiyorum! Bu hayatı yaşamak istemiyorum anne... boğuluyorum her gün! Kafesteki bir kuş, bağlı bir köpekten farksızım! Amcamın yaptıklarını öğrendikten sonra beni götürdüğün psikologlara zekasını, hafızasını etkiler mi diye sordun kızım iyi mi diye değil! BEN ÖLÜRKEN SEN GÖZLERİNİ KAPATTIN ANNE! Şimdi de kapat... çünkü bu sefer gidiyorum..."