SENİ BULMAM LAZIM

Bölüm 24

"Vay vay vay, sevgili yeğenim, demek kaçmaya çalışıyordun"

Kaskatı kesildim o an, her ne kadar istesem de kıpırdayamadım...

"Ne oldu? Korktun mu küçüğüm?"

Dedi elini saçlarıma götürürken, saçıma dokunan eli hışımla ittim ve iğrenerek baktım gözlerine

"Ne o? Benden bu kadar çok mu nefret ediyorsun? İnsan amcasından nefret eder mi hiç? Hm?"

"Tek bildiğim adi ş*refsizin teki olduğun"

"A-aaa ama neden böyle fevri yaklaşıyorsun şimdi? Bak ben hiç fevri miyim?"

"Hiçbir şeye sahip olamadın, olamayacaksın da adi G*rizekalı"

Okkalı bir tokat yesem de sırıttım

"Bu mu yani? Ne yapacaksın bana? Öldürecek misin? Dövecek misin? Korkacağımı mı sandın?"

Güldü ve derin bir nefes verdi ardından çenemden tutup gözlerime baktı

"İstersem daha iğrenç şeyler de yapabilirim"

Sırıttım

"Yaparsın, bilirim. Senin gibi bir âdiye de ancak bu olurdu"

Bir tokat daha vurunca ağzıma gelen kan tadıyla dudağımın patladığını anladım, hiçbir şey yapmadım yalnızca suratına baktım

"O korkusuz gözlerin benim için hiçbir şey ifade etmiyor, o keskin bakışların umurumda değil, köpek gibi korkuyorsun, aynı o geceki gibi tir tir titriyorsun içinde"

"Öyle mi? Nerden emin oluyorsun? Bunu bir kez denedin ve sonucunda onca yıl hapis yattın, şimde bir şey yapsan ne olur? Artık beni önemseyecek bir babam da yok, beni öldürsen kimsenin umurunda olmaz bu yüzden ne b*k yiyorsan ye it herif"

Uzun bir süre güldü

"Doğru ya, seni bulacak kimse de yok artık, istediğimi yapabilirim değil mi yeğenim?"

Dedi pis bakışlarıyla

"Seni kimse bu yüzden sevmedi, küçüklüğünden beri bir ş*refsizmişsin belli ki, ne baban, ne ağabeyin, ne de annen, kimse seni sevmedi... bu çok acı olmalı, acıdım sana, en azından bir zamanlar birileri sevdi beni"

Bu sefer attığı tokat ağır gelmişti, yere düştüm, yüzüme bulaşan çamurla ekşittim yüzümü ve üstüne bir de karnıma doğru bir tekme yediğimde yüzüm dallara sürtünce acıyla yüzümü ekşittim tekrar ve zorla kaldırdı beni...

"seni öldüreceğim, ukala velet!"

Gülümsedim acıyan yüzümle

"Öldür beni ş*refsiz herif"

Adamlar beni tutup tekrar ormana doğru yönlendirmişti, arkamdan gelen araba sesiyle kafamı çevirdim..

Gördüğüm tanıdık arabayla şaşkınca bir o adama bir de arabaya baktım

Paltolarıyla 3 tanıdık kişi indi arabadan, ardından arkalarında 3-4 araba dizildi ve bir sürü adam indi

"Bırak kızımı, karaca"

Titrek nefesimle fısıldadım, bedenim koşmaktan ve yediğim darbelerden çok yorgundu ve canım yanıyordu...

"Elyas..."

Son hatırladığım adamların beni bırakıp o tarafa doğru koştuğu ve duyduğum birkaç el silah sesiydi...
***
(Elyas)
Cerilen güzergaha doğru giderken adamların da arkamıza geldiğini gördüğümüzde Caner konuştu