➴cαℓℓ мє нyυทg [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]

♡قسمت چهل و شش-پایان♡

_میکشمت پااااارک!

بمحض سوار شدن شروع کردن به کوبیدن کیفش توی سر همسر آینده ش و چانیول فقط در حد چند ثانیه شوکه بود و بعد صدای دادش در اومد : یا...جی آنی...چرا؟....چی شده؟...چیکار کردم...آی....درد گرفت...

بالآخره موفق شد دست هاش رو بگیره و چند لحظه بهت زده قیافه ی انگری بردزش رو نگاه کرد.

_واات؟اینطوری منو نگاه نکناااا همین که زنده ای خدات رو شکر کن!

_میشه حداقل بگی این زنده موندنم رو مدیون چی ام؟

_صداتو نشنوم!

چشم غره رفت و دستهاش رو کشید.

_ رانندگی تو بکن!

چند دقیقه سکوت شد.جیانا دوباره وحشی برگشت سمتش:بزنم دوباره ؟

چانیول از جا پرید و تند استارت زد.خب اینکه یه زن مواقعی از ماه رو یک کم نامهربون باشه منطقیه ولی اینکه تصمیم به قتل همسرش بگیره خیر منطقی نیست!

تا خود مقصد حرفی بینشون ردوبدل نشد و وقتی پشت میز روبروی هم قرار گرفتند چانیول با احتیاط گفت:عام...چی میخوری عزیزم؟

جیانا چشم غره ای بهش رفت:شکلات!

چانیول تند تند بیگناه پلک زد و سفارش هارو تند تند به گارسون داد و دوباره نگاهش کرد.

چند لحظه صورت نرمش رو نگاه کرد و قبل از اینکه حرفی بزنه خود جیانا شروع کرد:خب؟حرفتو بزن!

چانیول چند لحظه بهش خیره موند و وقتی حس کرد دیگه خطر مرگ تهدیدش نمیکنه سینه شو صاف کرد و گفت:راجع به... آیندمون!

جیانا سر تکون داد.چانیول گفت:خب...تو برنامه ت چیه؟

جیانا چند لحظه،انگار که داره فکر میکنه بهش خیره موند:نمیدونم...

چانیول نفس عمیقی کشید.

_تمام این چند روز رو بهش فکر میکردم اما هیچ چیز به فکرم نرسید...تیم باشگاهی تو اینجاست اما هنوزم بازیکن تیم ملی کره ای!تمام خانواده و دوستات هم اونجان...نه میتونی و نه من میخوام که اینجا بمونی...من هم...تازه دارم جا پامو محکم میکنم اینجا...اگه بخوام استعفا بدم میتونم...اما یک کم...سخته...

لبهاش روی هم فشرده شدند و چانیول دستهاشو بین دستهای خودش گرفت:من اینو نمیخوام جی آن...که همه چیز رو رها کنی بخاطر من!

_پس چیکار کنیم؟ازدواج کنیم و تو بری کره و من اینجا؟هر چند ماهی یک بار همدیگه رو ببینیم؟

با لحن ناراحتی گفت و چانیول اه کشید...چند دقیقه سکوت شد و هر دو توی افکارشون غرق شدند...

_شبکه ای که توش کار میکنی...شعبه های دیگه نداره؟

جیانا نگاهش کرد:نمیدونم...شاید داشته باشه!