Inabala ko na lang ang aking sarili sa pag aaral dahil malapit na ang graduation.I need to focus ,No destruction .hindi na rin naman nagtanong sa akin si bestie mabuti na rin iyon baka kapag nagtanong siya ay matrigger at manumbalik nanaman ang sakit.
Hindi na ako bumalik sa mansyon nila teo at hindi na rin nag abalang tawagan ako ni Boss siguro naikuwento narin nila ang nangyari.
Kailangan kong mag move on kailangan kong ibalik ang dating ako kahit na alam kong mahirap dahil nasanay na ako na kasama ko siya but I do my best ,I cheer myself.
" bestie tulala ka nanaman" tinapik niya ako sa braso at umupo na sa tabi ko.
Naandito kami ngayon sa batibot ng school kakatapos lang ng science subject namin .
Hindi ako sumagot at nakatanghay lang sa mga studyanteng nagpa-practice ng kani kanilang culminating task.
" I know bestie what you feel because si Jerald ay tumigil na sa pangungulit sa akin . Hindi na siya tumatawag at nagte-text man lang " tumingin ako sa kanya i see a sadness in her eyes " I gonna tell you the truth nanghihinayang ako sa panahong sinusuyo pa niya ako sana nakinig ako sa iyo na pakinggan ko siya and let him explained but hindi ako nakinig bagkus i let my pride eat my decisions to listen up to him" tumingin siya sa akin" i miss him I really do" may luhang tumulo sa kaniyang mata mabilis din naman niyang pinahid ito " hahahhha " she fake a laugh " bakit ba ako nagdadrama OA ba" ngumit ito kahit na halatang fake.
Bakit kaya kailangan nating magtago ng ating totoong nararamdaman? Bakit kailangan nating magpanggap na ayos lang ang lahat kahit hindi naman talaga? .
Because for me in my experience I need to do this Why? Dahil ayaw kong maapektuhan ang mga taong nasa paligid ko at ayokong makaramdam sila ng awa sa akin.
So i always wear my maskara to hide my true emotions even bestie knew that i fake my smile and my laugh but she never questioning it ,I understand her because right now Although i saw a hint of sadness in her but she showed the strong side of her .I admire her for that ,its not easy to hide your emotions but she did a great job for it .
" Hahahha" i fake my laughter as usual .
Hindi siya sumagot at nakatingin lang din sa mga studyante.
After a few silent " tell me" i command.
Tumingin siya sa akin ng may pagtataka
" tell me about your dilemma?" I ask.
" nako bestie wala lang iyon " may pag iling pa siyang ginawa but i know her i smell something wrong.
" tell me" I repeat.
Bumuga siya ng hangin at at ibinalik ang tingin sa mga students na masaya sa kanilang ginagawa tumingin ma rin ako dito.
" I miss him" pag uumpisa nito"kapag naaalala ko siya I want to cry".
Yeah I feel her dahil kapag naaalala kl siya Gustong gusto kong umiyak pero anong magagawa ng iyak ko ? Hindi ko na siya maibabalik kahit na lumuha ako ng dugo.
"kapag nakakakita ako ng mag boyfriend/girlfriend gusto kung isigaw na " walang forever maghihiwalay din kayo" natawa ako pero hindi mo makikitaan ng pagpapatawa sa kanyang tono" but I didn't masyado ko naman nilalantad na bitter ako , " ramdam na ramdam mo ang kalungkutan sa kanyang tono kaya naman lalo akong nagiging malungkot si bestie kasi ih Charot.
" namimiss ko yung araw na wala kaming problema yung mga araw na ayos lang ang lahat yung araw na akala ko kami na talaga until na end but no hindi pala dahil niloko niya ako at hindi ako nakinig sa mga paliwanag niya noong sinusuyo pa niya ako " may namumuo nang luha sa kanya mata" akala ko hindi siya susuko but mali ako dahil mabilis din pala siyang susuko sa akin Hahahhah " she fake a laugh " sino ba naman ako" turo niya sa kanyang sarili" kung hindi ko lang kilala si bestie mapagkakamalan ko siyang baliw" ako lang naman si Mae Calampig at siya si Jerald Heratchi ang heartthrob ng campus ngayon sa college malamang nakakita na yun ng mas maganda at matured mag isip unlike me childish dahil mas inuna ko ang aking pride kaysa sa makinig sa kanya at nilamon ako ng mga what if sa utak ko" tuluyan na siyang lumuha .I caress her back she continue " I love him "
Damang dama ko ang paghihirap sa kanyang boses I want to comfort her but how ? Kung ang sarili ko ay di ko kayang icomfort paano pa kaya ang iba .
" you love who?" Someone says, sabay naming iniangat ni bestie ang aming paningin sa lalaking nakatayo sa aming harapan .
" Jer---jerald" she shattered at mabilis na pinunasan ang mga luha sa kanyang mata.
Malaki ang pinagbago ni Jerald dahil mas naging lalaki ang bose nito at kapansin pansin ang tangkad at ang gwapo nitong mukha kaya hindi na ako magtataka kapag maraming mga babae ang nagkakadarapa sa kanya.
" you love who?" Ulit nito sa tanong.
Tumayo si bestie kitang kita ang gulat sa kanyang mukha " why you here?" Tanong nito ibang iba sa tono niya kanina napalitan ito ng pagkamuhi at magkamiss at the same time.
Diretso lamang na nakatingin sa kanya si Jerald.
" Excuse me" I excuse myself dahil baka nakakastorbo lang ako sa kanila. Mabilis ko silang tinalikuran at pumunta na lang sa library para makapagbasa.
