Unforgotten Tale

CHAPTER 10

ANNOYING

Kumatok na ako sa pintuan ng headmistress. She answered that I can enter so I slowly turned the knob. She's writing something that's why she didn't notice me at first. After a minute or two ay inangat niya ang kanyang paningin. Tila nagulat siya nang makita ako.

"What are you doing here?" She asked strictly. Am I not allowed to come here?

"I would like to ask when can I go back to the mortal world?" Wala paring ekspresyon ang kanyang mukha. "You can't go back just yet." Pag sagot niya sa aking tanong.

"Akala ko ba gumagawa kayo ng paraan? It's been almost a week!" Hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses ko. Tumaas naman ang kanyang kilay.

"You don't raise your voice at me like that young miss." Nahimasmasan naman ako. I was just so frustrated. Kailangan ko na talagang umuwi. I'm sure my parents are looking for me. Hindi pa nakakatulong na napanaginipan ko si mama.

"I'm sorry. I just wanna go home. I'm sure my parents are worried." Nginitian niya naman ako. I don't know why but those smiles send creeps into me.

"Oh sure they were, and it won't be that long before they go here." May sinabi siya ngunit hindi ko na narinig.

"What?" I asked her. Hindi ko kasi talaga naintindihan. Tumaas ang dalawa niyang kilay.

"Nothing. Don't worry I'm doing anything that I can. Just wait and enjoy. " Napa buntong hininga nalang ako. Mabuti sana kung walang naghahanap sakin. Lumabas na ako sa opisina niya. Wala naman akong magagawa. Si Juaquin na akala kong makakatulong sa akin ay wala rin.

"Do you really think she will help you?" Nagulat ako sa biglang nagsalita sa aking likuran. Nilingon ko kung sino ito. Nagulat ako dahil hindi ko naman siya kilala. Oh,no.

"Narinig mo?" Tanong ko sa kanya. Kumibot ang kanyang labi. Pinaka titigan ko ang kanyang muha. He has this perfect L shaped jaw, cat like eyes and those heavily cupid's bow lips. Ipinilig ko na man ang ulo ko. I'm always checking people out.

"Heard what?" Dahil sa pag tanong niya ay bumalik ulit ang pag iisip ko sa kasalukuyan. Halata naman sa mukha niya na alam niya kung ano ang tinutukoy ko. Hindi ko na siya sinagot at tumalikod nalang. Nakaka inis. Habang tumatagal ako rito ay parami ng parami ang nakaaalam.

"Hey! Wait." Pagtawag niya pa sa akin ngunit hindi ko na siya pinansin. Nagmadali ako sa paglalakad upang hindi niya ako abutin ng may bigla na namang humila sa akin, seriously?

Nang tumigil kami ay sisinghalan ko na sana siya ngunit paglingon niya ay si Juaquin pala. Great! Inirapan ko naman siya. It's really his hobby to just take me anywhere he wants.

"What?" I asked him. Mukha naman siyang naiirita. Hindi ko lang alam kung bakit na naman.

"Seriously?" He asked me. Pinagsasabi niya? "Seriously, what?" Napatigil siya ng ilang segundo at inihilamos ang mga palad niya sa kanyang mukha. Ano bang problema niya. Parang kanina lang ay nang aasar pa siya.

"Ano nga ang kailangan mo?" Pagtatanong ko na naman sa kanya. Nasasanay na siyang hindi sinasagot ang mga tanong ko.

"Wala." Maikling sagot niya. Napatampal naman ako sa noo ko.

"Eh bakit mo ako hinila?" Sumasakit talaga ang ulo ko sa kanya.

"Kailangan ba may dahilan?" I almost hit his head. Is he playing stupid? "Diyan ka na nga," Sagot ko naman sa kanya at iniwan na siya. Naramdaman ko naman na may sumusunod sa akin at paglingon ko ay siya.

Nang nasa tapat na kami ng dorm ay huminto siya. "Go ahead." He declared. Hindi na naman siya papasok? Nagkibit balikat nalang ako. Nasa buka na ako ng pintuan.

"Don't go near him." Pahabol niya pa. Nilingon ko naman siya. "Near who?" Tanong ko. Sino ba ang tinutukoy niya?

"Nevermind," He said and turned away. Ah, ewan ko sa kanya. Napaka gulo.

I'm already in the receiving area of our dorm when someone called me. I turned around to see who he was.

"Ang bilis mo," Sabi niya naman. Inirapan ko siya.

"Oh, ba't andito ka pa?" Ngumiti naman siya at lumapit.

"I'm waiting for you." Nangunot naman ang noo ko. What important thing he needs to say for him to wait for me?

"So, you came from the mortal world?" He asked casually. Are we even close. I raised my right brow. "I'm just curious." Pagpapatuloy niya.

"You shouldn't listen to what people are talking about." Nagkibit balikat naman siya.

"If it's that important then you should've closed the door properly. And I didn't mean to eavesdrop." Ngumiti pa siya.

"Don't tell anyone," Sabi ko at tumalikod na. Wala naman na akong dapat sabihin sa kanya.

Pagpasok ko sa room namin ay ang nakasimangot na mukha agad ni Melissa ang bumungad sa akin.

"Oh, anong nangyari sayo at nakasimangot ka." Mas lalo pa siyang sumimangot sa tanong ko.

"Hindi ko kasi nagawa, nakakainis naman. Paano mo ba kasi 'yun nagawa?" Ngumuso ako at umupo sa tabi niya. Like what I've said earlier hindi ko rin alam. Basta sinunod ko lang ang mga sinabi ng professor namin.

"I just really followed the guide." Naningkit naman ang mga mata niya at nagbuntong hininga nalang. I know how important this is to her. But that's it.

"Hays! Ba't ngayon ka lang pala? Saan ka galing?" Tanong naman niya saakin. There's no need to lie for she already knows the truth. Ihiniga ko ang kalahati ng katawan ko at iniladlad ang aking mga kamay.

"Kinausap ko ang headmistress. Tinanong ko lang kung kailan ako makababalik. Gumagawa naman daw siya ng paraan." Tinabihan niya naman ako sa paghiga. I have a feeling na wala naman talaga siyang ginagawa para makabalik ako, it's like she don't want me to go back. Dumagdag pa ang tanong ng lalakeng 'yun. Hindi ko lang masyadong pianasin kanina pero ano kaya talaga ang ibig niyang sabihin? Ipinilig ko naman ang ulo ko. I'm just overthinking.

Hindi ko na lang sinabi sa kanya ang mga iniisip ko baka mag alala lang siya. I got up from the bed to change my clothes and we headed at the hall to have our dinner.

Patulog na kami ni Melissa ng may sinabi siya ulit saakin. "After the class tomorrow we'll have a house party." House party? Nahalata niya siguro ang pagtataka sa mukha ko kaya ipinaintindi niya naman sa akin kaagad.

"The welcome ceremony for the first years. It's just a simple party I guess." Tumango tango naman ako. Wait... Bigla akong napabangon.

"Do we need to wear something fancy?" Wala akong ma isusuot. Well, we have nice clothes in the closet but I think those are not appropriate for a welcome party. Napatawa naman siya sa sinabi ko. I don't know why she's laughing. I mean, I know how to dress well too.

"No, we'll just wear our uniform." Really? Nahiga na ulit ako. I thought we needed to wear dresses or what nots. I said my goodnight to Melissa and so is she to me.

What a tiring day.