Normalde böyle duyuru tarzı şeyler yapmayı sevmem. (Daha önce duyuru yapmış gibi konuşuyor, deliye bak.) Ama tahmin ederseniz ki, tabi hâlâ bu hikayeyi okuyorsanız, son bölümlere geldik... Hayır ağlamıyorum.
Monoton Mu Dedin'i zaten son zamanlarda, üzülerek söylüyorum, epey boşluyordum. En son bölümün üzerinden bir ay üç gün geçmiş, yuh. Aslında daha ileri zamanları da yazmayı düşünüyordum ama yazamayacağım 😭😭
Son bölüm paylaşıldıktan sonra birkaç özel bölüm tarzı şey yazarım.
Bu hikayeyi okuyan kişilere teşekkür ederim, seviyorum sizi
👉👈
Veda mektubu gibi oldu, özür dilerim. ಥ_ಥ
Bezelye yerken beni hatırlayın, olur mu ehehe?
(Milletin işi gücü yok seninle mi uğraşsınlar?)
Neyse, bezelyeniz kaçar 💜
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MONOTON MU DEDİN
Humor''Hayatımın Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'ne girdiğim bölümüne geçebilir miyim artık?'' diye bağırdım. Aynı zamanda kafama sert bir şeyin çarpmasıyla yere düştüm. Allah'ım ben ölümü kastetmemiştim niye böyle oldu şimdi? Soğuk zeminde...
