Uyumsuzlar

Gizli

Gözlerimi açtığımda bir hastane odasında yatıyordum. Çevreme baktığımda dayım bir sandalyede oturuyordu.

"Dayı." dedim. Boğazım kurumuştu. Ne de olsa ilk kez vurulmuştum. Kötü hissetmem normal olmalı.

"Kendini nasıl hissediyorsun?" diye sordu dayım.

"Baş ağrım ve hafif ağrılarım var." dedim.

"Doktor bunların normal şeyler olduğunu, ameliyatın yan etkisi olduğunu söyledi." diye açıklama yaptı dayım.

"Diğerleri nerede?" diye sordum.

Dayım derin bir nefes aldı ve "Vurulmanı fırsata çevirip seni gizli bir göreve göndereceğiz. Bu nedenle herkes seni öldü biliyor." dedi.

"Bunu nasıl bana söylemeden yaparsınız! Ben daha annemle yeni kavuştum. Sonra Batuhan. Fatihler. Onlara bu acıyı yaşatmaya hakkımız yok!" diye bağırdım.

"Çağnur bu benim isteğim ile gelişen bir şey değil! Zorunluluk. Şimdi senin cenazene gidiyorum. Birazdan bir adamım gelip senin için hazırladığımız eve götürecek seni. O gelene kadar hazırlan. Kıyafetlerin dolapta." dedi dayım ve odadan çıktı.

Zorlanarak yataktan kalktım ve üstümü değiştirdim. Bu yapılan haksızlıktı. O kadar mafya varken niye ben?

Kapının tıktıklanması ile "Gel." dedim. İçeri dayımın adamlarından biri girince "Gidelim." dedim.

Birlikte hastaneden çıkıp arabaya binince "Cenazemin olacağı yere götür beni." dedim.

"Efendim sizi güvenli eve götürmem için emir aldım." dedi.

"Şimdi de yeni bir emir alıyorsun. Beni cenazeme götür." dedim.

"Peki efendim."

Yaklaşık yirmi dakika sonra mezarlığa gelmiştik. Mezarımdan uzak bir yerdeki ağacın arkasına geçtim ve uzaktan izlemeye başladım.

Buğlem ve Binnur bir köşede durmuş ağlıyorlardı. Miray ve Çınar ise birbirlerine sarılmış ağlıyordu.

Fatih elindeki kürek ile içinde ben olduğum sanılan tabutumun üstüne toprak attı.

Küreği Kerem'e verdiğinde Kerem'in elinin titrediğini fark ettim.

Ağzını "Seni özleyeceğim küçük ve sinirli civciv." diye oynattığını görmem ile gözüm doldu.

Kerem küreği Batuhan'a verecekti ki Batuhan "Ben onun üstüne toprak atamam." dedi.