Uyumsuzlar

Ceset

Bomba yüzünden çıkan yangını itfaiye ekipleri tarafından söndürülmeye çalışırken alçıdaki ayağımdan dolayı yavaş bir şekilde arabaya yaklaştım.

Batuhan'ı hiçbir yerde göremiyorken korkuyla "Batuhan!" diye bağırdım.

Arabaya iyicene yaklaşacakken bir görevli beni durdurdu ve "Hanımefendi buraya giremezsiniz." dedi.

"O arabadaki benim canım! Bırak beni!" diye bağırdım.

"Bombanın olduğu arabadaki yakınınız mıydı?" diye sordu adam.

"Size diyorum ya o benim canım. Her şeyim. O iyi mi bir şey söyleyin. Onu göremiyorum hiçbir yerde." dedim

Adam karşımda yutkununca korkuyla benimle birlikte gelen Keremlere baktım.

"Batuhan nerede? Onun durumu nasıl? Bir şey söyleyin!" diye bağırdım.

Adam üstü örtüyle kapatılmış bir cesede bakmasıyla "Hayır. O Batuhan değil. Öyle değil mi?" diye sordum.

Adam susmaya devam ederken yakasına yapıştım ve "Doğruyu söyle! Bana o Batuhan değil de!" diye bağırdım.

"Özür dilerim hanımefendi." dedi. Bu muydu? Özür dilerim? Her şey bir özür ile geçer miydi?

"Onu göreceğim." deyip yürüyordum ki adam tutup "Hanımefendi ceset yangından dolayı yanmış ve çoğu yerinde kemiği belli oluyor. Görmek isteyeceğinizi sanmıyorum." dedi.

"Karışma." dedim ve Batuhan'a doğru yürüdüm. Yanına eğildim ve üstüne örtülmüş örtüyü açtım.

Adamın dediği gibi bir sahne görmem ile gözlerimi iki üç saniye kapattım. Tanınmayacak haldeydi! Bir dakika, tanınmayacak haldeydi!

"Ben DNA testi istiyorum. Bu kişinin Batuhan olduğuna inanmak istemiyorum. Bu Batuhan olamaz." dedim.

"Yakını mıydınız?" diye sordu bir başkası.

"Evet ve DNA testi istiyorum. Ben onun öldüğünü kabullenemem." dedim.

"Peki efendim. Adli tıptaki arkadaşlara söylerim. Onlar DNA testini yapar." dedi adam.