Uyumsuzlar

Bar

Sahile geldiğimizde boş bir banka oturduk. Kerem soğuk su alıp bana uzattı.

Suyu kafa diktim ve denizi izlemeye başladım. Deniz ne güzeldi hayatımın aksine.

"Sana boş sözler söyleyip uğraştırmayacağım. Konuşmak istersen buradayım. Dinlerim, tavsiye veririm. İstemezsen burada saatlerce oturalım. Sadece yanımda durmama izin ver." dedi Kerem.

"Teşekkür ederim ama ben cidden yalnız kalmak istiyorum. Söz veriyorum sen gittikten sonra intihara teşebbüs etmeyeceğim." dedim.

"Çağnur sana güveniyorum ama içime sinmiyor böyle. Yanında kalsam olmaz mı?" diye sordu.

"Lütfen. Bak sana söz veriyorum. Sen gittikten sonra kendime zarar veremeyeceğim." dedim.

"Seni çok seviyoruz civciv. Gidiyorum ama istediğinde mesaj at saniyesinde gelirim." dedi ve ayağa kalktı.

"Hadi defol git artık. Beni yalnız bırak." dedim. Yanağımdan öpüp gitmesiyle "Geri zekalı." diye mırıldandım.

Kerem tamamen gidince denizi izlemeye devam ettim. Acaba şuan beni yukardan izliyor muydu?

Oflayarak ayağa kalktım ve yürümeye başladım.

Kaç saat olmuştu bilmiyorum ama o kadar yürümüştüm ki barlar sokağı adlandırılan yere gelmiştim.

Belki içmek unutmama yardımcı olur. Barlardan birine girdim ve boş bir yere oturdum.

Anında bir yavşak yanıma oturunca "Benden sana ekmek kapısı çıkmaz. Uğraşmadan defol git." dedim.

"Demek zor kız." demesiyle göz devirdim. Uyarımı yapmıştım.

"Zor kız değil, tehlikeli kız. Eğer şansını zorlarsan hastanelik ederim." dedim.

"Bende seni arka odaların bağımlısı yapabilirim." demesiyle ayağa kalktım.

"Seni uyarmıştım!" diye bağırdım ve yüzüne sert bir yumruk attım.

Çocuk geriye sendelenince yakasından tutup ve sert bir kafa attım.

Barın korumaları hızla kolumdan tutup beni çocuktan ayırdılar.

Koruma kolumu sıkınca sinirle onu ittirdim ve tekme attım.

"Sorun çıkarmak hemde bizim mekanımızda. Bu kızı depoya götürün." diyen herifle tam kavga edecekken kafama aldığım darbe ile gözlerim kapandı.