Do Stars Fall? (Sequel #1)

Chapter 2

Groupmates

“Ang tamlay mo” puna ni Eunice sa akin ng sumunod na araw sa school.

Nanatili ang matalim kong tingin sa aking hawak na libro. Hindi ko alam kung paano niya nakakaya na makipagusap at lumapit sa akin matapos niyang gawin iyon, matapos nilang gawin iyon sa aking likuran. Sila ng boyfriend ko!

“Hindi ka pa nasanay” tamad na sagot ko sa kanya at umirap pa.

“May problema ka ba?” natatawang tanong niya. Buti pa siya, nagagawa niyang tumawa na para bang ayos lang ang lahat sa aming dalawa. Hindi man lang siya nakunsensya sa ginawa niya. Para bang normal na ito para sa kanya.

“Wala, ikaw may problema ka ba?” tanong ko at tinitigan siya sa mata. Nakita ko ang pagkabato niya at kaagad na nagiwas ng tingin sa akin. Guilty.

Marahan siyang umiling at sumimsim sa kanyang juice. “Wala, nagaalala lang naman ako kasi ang tamlay mo” sabi pa niya sa akin na para bang siya ang mabait na kaibigan ngayon dahil nagaalaa siya sa akin.

Nanliit ang aking mga mata. Kung hindi ako makaganti sa physical na paraan ay papatayin ko na lang siya sa kaba.

“Alam mo, nagtataka ako kay Ram” paguumpisa ko. Napansin ko kaagad ang bayolente niyang paglunok. Sandali siyang tumginin sa akin pero hindi niya ata kinaya kaya naman muling bumagsak ang tingin niya sa hawak na juice.

“Huh? Ano namang nagbago? Parang wala naman”

Padabog kong isinara ang aking libro at mas lalong tumitig sa kanya. “Hindi na siya nangungulit sa akin. Dati ay nagaaway pa kami para lang makipagtalik ako sa kanya, ngayon wala na siyang pakialam” diretsahang sabi ko. Hindi ko alam kung saang parte ang nakakatawa duon pero tumawa siya.

“Kasi nirerespeto ka niya”

Ngumisi ako. Nakakadiri ka! Paano mo natatawag ang sarili mo na kaibigan ko?

Marahan akong umiling. “May iba akong pakiramdam. Feeling ko may iba” malisyosong sabi ko pa kaya naman kita ko ang panginginig ng kamay niyang may hawak na juice.

“May…may ibanag babae si Ram?” tanong niya sa akin ng tila mo’y hindi siya yung ibang babae na tinutukoy ko.

Tumango ako. “Kaya siguro hindi na niya ako kinukulit, dahil may ibang nagbibigay sa kanya nuon” sabi ko pa kaya naman nanlaki ang kanyang mga mata. Muntik pa nga siyang masamid dahil duon, mabuti na lamang at ang pagtaas ng isang sulok ng labi lang ang nagawa ko at hindi natawa.

Hindi siya nakaimik. “Ikaw” sambit ko na ikinalaki ng mata niya. Halos humagalpak ako ng tawa ng makita ko ang kanyang pamumuti.

“Anong ako?” natatarantang tanong niya sa akin.

“Ikaw? Sa tingin mo?” tanong ko at nagtaas pa ng kilay.

Napabuntong hininga siya bago nagkibit balikat. “Hindi ko din alam, marami ang nagkakagusto sa boyfriend mo” sagot pa niya sa akin kaya naman natawa ako. Hindi ko na napigilan pa.

“Sana ay nakakatulog pa iyon sa gabi…” banta ko at muling umayos ng upo. Napatango naman ito.

Kumunot ang aking noo at muling lumingon sa kanya. “Ang laki ng eyebags mo. Nakakatulog ka pa ba?” tanong ko.

Nakita ko kung paano nanlaki ang kanyang mga mata. Mabilis na kinuha ang compact mirror sa kanyang bag at tiningnan ang sarili.

“Mukhang hindi ka nakakatulog sa gabi” mapanuyang sabi ko at ngumisi pa.