Do Stars Fall? (Sequel #1)

Special Chapter

Wish granted

"Gusto mo ako naman?" malambing na tanong ni Stella sa akin.

Marahan akong umiling para hindi maistorbo ang tulog ng anak namin. Napanguso siya dahil sa aking ginawa. Hindi ko mapigilang mapangiti. My baby is too cute.

"Nagseselos na ako" pagamin niya. Kahit ramdam kong naiilang siya ng sabihin iyon ay nagawa pa din niya. Kitang kita ko kung paano pumula ang kanyang pisngi.

Simula nang umuwi kami sa condo ay halos hindi ko na ibinaba ang anak namin. Mawawala lang siya sa bisig ko pag may kailangan akong gawin, ibreBreastfeed siya ni Stella o kaya naman ay napapagalitan na ako.

Maingat ko siyang hinapit sa bewang. Ang sa liit ng anak namin ay kayang kaya ko siyang kargahin sa isang kamay. Ilang araw pa lang ng makalabas kaming tatlo sa hospital.

"Baby pa din kita" malambing na sabi ko sa kanya bago ko siya hibalikan sa ulo.

Napakagat ako sa aking pangibabang labi ng maramdaman ko ang isang kamay niyang yumakap din sa akin, marahan niyang hinaplos ang ulo ng anak namin. I'm so inlove with them. Ni ayokong mawala silang dalawa sa paningin ko.

Ganuon siguro talaga pag minsan mo ng naranasang mamatay. Ang sabi sa akin ni Daddy, maliit na lamang ang posibilidad na mabuhay ako pagkatapos ng aksidente. Being here with my beautiful little family is indeed a miracle. I won't fail this time.

"Nagseselos ako kasi ikaw palagi ang may hawak sa baby natin. Kulang nalang ikaw ang magbreastfeed" nakangusong sabi niya sa akin kaya naman hindi ko na talaga napigilan pang matawa. Damn this girl. She never failed to make me fall harder each day.

Mas lalo kong hinigpitan ang yakap sa kanya. Matagal na nanatilig ang aking labi sa kanyang ulo habang patuloy pa din siya sa paghaplos sa ulo ng anak namin.

"Si Daddy na lang ang ibreastfeed ni Mommy" natatawang sabi ko. Sinamaan niya ako ng tingin, siguradong kung hindi ko hawak ang anak namin ay baka nahampas na ako sa braso.

Nawala ang lahat ng bigat sa aking dibdib ng malaman kong tanggap na kami ni Daddy. Hindi ko alam kung parte ang nangyaring insidente para lang tuluyan niya kaming matanggap. Ang mahalaga sa amin ngayon ay maayos na ang lahat. Magsisimula kami ni Stella ng sarili naming pamilya at wala ng makakapigil pa sa amin.

I promise to God na gagamitin ko ang pangalawang buhay ba ito ng maayos. Wala akong ibang gagawin kundi ang mahalin, alagaan, at protektahan ang pamilya ko. They are my world, my life now.

"Ang galing ko, kamukha ko" pagyayabang ko kay Stella. Nakadapa ako sa itaas ng aming kama habang pinapanuod siyang bihisan at palitan ng diaper ang anak namin.

Hindi ko mapigilang mapatitig sa kanya habang ginagawa niya iyon. It's her first time, pero kung alagaan niya ang anak namin, wala na akong masabi. Kahit pa abala kay Chand ay hindi niya din ako nakakalimutan. Para bang kayang kaya niyang hatiin ang katawan niya para sa aming dalawa.

"Akin naman yung lips ah" nakangusong sabi niya. Mas lalo siyang nalungkot ng sabihin ng lahat na ako ang kamukha ni Chand.

Baby, don't worry. Gagawa tayo ng limang kamukha ko at limang kamukha mo.

Nangiti na lang ako sa naisip. Pagsinabi ko iyon kay Stella ay mamumula nanaman ang pisngi niya. Magiiwas nanaman ng tingin at maiilang sa akin. Ganuon din naman ako, hindi nawawala ang epekto niya sa akin. Kahit ang mga kaunti at simpleng galaw niya, hulog na nanaman ako. Para akong marahas na ibinagsak sa lupa, una pa ang mukha. Wala na talaga, hindi na ako makakaahon. At wala din naman akong balak na umahon pa.