GÖĞÜN ACI FERYÂDI

Yirmi Yedi - Vedâlar Bizim İçin Değil

Teoman, Bana Öyle Bakma.

2021'in ilk gününden herkese selamlar!

İnşallah sağlıkla, huzurla ve mutlulukla dolu bir yıl olur hepimiz için.

Satır aralarında da sizleri görmeyi çok isteriz.

Bu arada yıldıza basanlar, yıldızlanıyormuş. Öyle duyduk.. Bdlsbdşwndşsmsş

Keyifli okumalar! 🌟

-27-

Vedâlar Bizim İçin Değil.

Birini sevmek neydi sahiden?

Damarlarda gezinen bir kor muydu, yoksa alev alev yanan bir ateşi söndüren su muydu?

Çivilerle dolu olan bir yolda yalın ayak yürümek miydi, sevdâ?

Oyar mıydı kalbi, dünyanın kırıp döktüğü yerleri tamir mi ederdi?

Her soru, cevabının sahibine göre değişirdi. Ben ki sevdâmdan ölesiye memnunken bu zamana değin, çevremdekiler şikâyetçiymiş. Ona kavuşamamak beni yoruyorken kavuşunca hiç yorulmam sanmıştım.

Yanılmıştım.

Bizi yalnızca ölümün ayırabileceğine tüm benliğimle inanalı olmuştu birkaç bakış, gülüş, öpüş. Bu saydıklarım zamana tekabül eder mi emin değilim lakin bir yürek ki yüreğine sarmış kollarını, zinhar kopmayacağına yeminler sayıyor günlerdir. Oysa, karşımda kanlı canlı duruyor hicran.

Gözleri, üzerimize toprak atıyor.

Öfkeden damarları daha da belirginleşen eline diğer elimle de sarılıp sımsıkı tutundum. Âsaf'ın kendini sıktığı anlaşılmayacak gibi değildi zaten, üstüne üstlük elimi de sıkıyordu hafiften.

"Sen ne tür bir şizofrensin?" diye bağırdım. Ses tellerimdeki titreşim, hücrelerime yayılmıştı. "Neden yaptın bunu?"

Aklının olmadığını herkes anlamıştı ve yüzündeki dalga geçen gülüş, kanıtlar nitelikteydi. Küçük gözlerini bedenimde gezdirdi, en sonunda sımsıkı duran ellerimizde takılı kaldı. "Benim olmazsan kimsenin olamazsın!"

Şaşkınlıkla neden böyle düşündüğünü algılamaya çalışırken Âsaf, bir hışımla ellerimden elini çekti ve koca bir adımla Yaman'ın yanına ulaştı. Hiddetle bir kafa attığında bıraktığı gibi duran ellerim artık yüzümü örtüyordu. Sendeleyerek yere düşen adamın bunu beklemediği aşikârdı. Âsaf eğilip yakasına yapıştı. İrislerim alnına kaydı, kızarmıştı bile şimdiden. "O kafandan tüm geçmişini silmeden," dediğini duydum ama geri kalanını kulağına yaklaşmış, daha da sessiz söylemişti.

Sevdiğimin göremediğim çehresine zıt olarak Yaman'nın zerre değişmeyen suratı midemi bulandırıyordu. Âsaf'ın duymamı istemediği şeyleri duymasına rağmen ne bir pişmanlık ne de utanç ifadesi vardı.

Âsaf, yakasını tiksinerek bırakırken göğsüne uyguladığı baskı yere daha çok yapıştırmıştı Yaman'ı. Bunca yaptığı kötülük ve Âsaf'ın tavrı, gözlerini benden çekmesine engel olmamış gibiydi. Pişkin pişkin gülmeyi sürdürürken Âsaf yanıma gelip bileğime elini sardı. "Gel güzelim," Beni evin ters istikametine çekiştirmeye başladığında olayların şokundan sıyrılamamış bir sarhoştum.