Dumped by Mr. Playboy (ASHLEY 6) ☑

Chapter 13

Chapter 13

"Dapat mga ganito ang susuotin mo! Haler, maynila iyon bes! Walang malisya kung sobrang ikli ng suot mong shorts at kahit naka-tube ka lang! Dahil fashion iyon para sa kanila. "

Di ko naman maiwasang mabahala, paano ba naman kasi ang iikli ng mga shorts at revealing na mga damit ang mga napipili niya. Nandito kami ngayon sa Ukay-ukayan ng tiya ni Sassy, at aniyay ililibre niya daw ako ng damit, pang farewell gift.

"Sassy, hindi pa ako doon mananatili, ok? Isang linggo lang ako doon."

"Kahit na! Dapat itong mga pinili ko ang susuotin mo ha? Magselfie ka din at i-post mo! Iyong last post mo ay iyong Grade ten pa tayo oi!"

Nag-fa-facebook ako pero di ako nagpo-post, nahihiya kasi ako eh. At iyong isang beses na nag-post ako ng picture ko ay may biglang nagreport ng account ko mabuti nalang at naging ok rin makalipas ang ilang araw. Ang sabi ni Sassy ay baka daw iyong ex ni Doydoy ang gumawa noon dahil sa inggit.

Though it sounded so impossible, dahil unang-una sa lahat, bakit naman siya maiingit? Eh kung tutuusin maganda siya eh ako? At isa pa hindi naman kami friends sa facebook!

"Where have you been? And what's with the big cellophanes?"

Mabilis kong tinago ang dalawang malalaking cellophanes na hawak ko sa aking likod ng akmang kukunin niya ito sa akin.

"Wag mo na nga lang pakialaman! Bat ka ba nandito sa labas? Gabi na, bat di ka pa natutulog, magda-drive ka pa bukas."

His stern look remained. "That's the thing, Lalaine, gabi na yet now ka pa nakauwi."

Madalas naiinis ako sa kaconyohan niya but this time he sounded funny for me, kaya naman napatawa ako ng wala sa oras. Napakunot noo naman siya.

"Why are you laughing?"

Unti-unti akong tumigil sa pagtawa at tinaasan siya ng kilay.

"Conyo!" Panunuya ko saka siya nilampasan papasok ng bahay.

Naramdaman ko naman ang pagsunod niya pero di ko siy nilingon. Dumiretso ako sa kwarto ko ang buong akala koy susunod siya pero hindi. Kaya naman pagkalagay na pagkalagay ko ng mga cellophanes sa sahig ay nilingon ko siya, he is leaning on the wall which is Facing the door of my room, he is looking at me intently.

"Dyan ka lang? Di ka papasok?"

Nagtiim bagang siya. "I better not. I'll be sleeping on the living room, Papa bought a Banig."

Tumango nalang ako at tinalikuran na siya. I admit that it is a quite relief that he won't be sleeping here in my room with me but I also felt a bit of sadness, and I wonder why the hell is that?

That night I can't distinguish if either I slept or not, but I think it's the latter because on our trip to Davao International Airport I was sleeping. Papa is not with us, he told me that he needed to stay and I can't do anything about it. We stopped in Kusina Kabacan to eat our breakfast than after that I slept again in the car.

And I regret sleeping the whole ride on the car, dahil nang makasakay kami ng eroplano ay ako naman ang gising na gising samantalang si Braxten ang tulog na tulog, nakapatong pa ang ulo niya sa aking balikat. He is sitting near the window, he wanted me to take the seat his in now but when he saw me trembles when I see the ground being covered with clouds, he shifted his seat with me.